Przekraczając czas i przestrzeń

Po opuszczeniu ciała dusza Weroniki unosi się przez chwilę w świetlistej jasności kosmicznego piękna i widzi z góry nieskończenie wiele swoich sobowtórów, w przeróżnych znanych i nieznanych miejscach na Ziemi. Roją się przed jej oczami, powodując zawrót głowy. Po czym ukazuje się przed nią wytworna, młoda dama, łudząco do niej podobna, która zwraca się do niej po francusku, twierdząc, że stanowi jej alter ego. Wyjaśnia, że teraz nastąpi czyściec, po którym przejdzie do innego wcielenia.