Niepoprawna marzycielka

Piętnastoletnia Krysia lubiła marzyć. Od dziecka pragnęła być kim niezwykłym, mieć barwne życie na szczytach jakiejś kariery. Zostać aktorką lub śpiewaczką operową albo wybitną pianistką i zamieszkać w wyśnionym Paryżu. Jednak największym jej marzeniem było poznanie pięknego tajemniczego młodzieńca, który podobnie jak ona co dzień zjawiał się na kąpielisku. Wiedziano o nim tylko tyle, że nazywa się Rysiek Rutkiewicz. Ukończyła właśnie szesnaście lat, gdy pewnej niedzieli, po obiedzie, rodzice wyjęli z szuflady komody jakieś papiery i rozłożyli je na stole. Okazało się, że została przez nich adoptowana jako trzyletnia sierotka. Przeżyła to mocno, lecz wkrótce przestała o tym myśleć, gdyż kochała swoich wspaniałych rodziców. Tymczasem jej marzenia zaczęły się powoli spełniać. Podczas wakacji u ciotki w Sopocie, kiedy była już przyszłą aktorką, tuż po przyjęciu do szkoły teatralnej w Krakowie, poznała Ryśka Rutkiewicza, który studiował wówczas reżyserię. Obiecał jej główną rolę w swoim pierwszym filmie. Gdy ukończyła studia, głównie dzięki temu, że związała się z dziekanem wydziału aktorskiego, okazało się, że nie ma talentu. Przeżyła załamanie psychiczne. Kiedy pogodzona z losem wróciła z kliniki psychiatrycznej do domu, zastała list od nieznajomej kobiety. Okazało się, że jest to jej bliźniacza siostra Bożena — pisarka posiadająca majętnego męża, która została zgwałcona przez przybranego ojca, co przypłaciła psychozą. Wynajęła ona detektywa i w ten sposób odnalazła Krystynę oraz ich na pozór wyrodną biologiczną matkę, a w gruncie rzeczy kochającą je kobietę uwikłaną w splot tragicznych okoliczności. Pisarka wymyśliła sposób na zbliżenie bliźniaczki do wyśnionego Ryśka, który był już reżyserem filmowym. Ułożyła plan polegający na napisaniu przez siostrę scenariusza filmowego, realizację którego jej zamożny mąż zgodził się sfinansować.