Polskie prawo autorskie wyróżnia dwa podstawowe rodzaje umów w zakresie majątkowych praw autorskich do utworu: umowę o przeniesienie (zbycie) majątkowych praw autorskich oraz umowę o udzielenie licencji na korzystanie z utworu.
Na podstawie pierwszej z nich, autor zbywa (sprzedaje) przysługujące mu majątkowe prawa autorskie do utworu. W umowie określić można zakres rozporządzenia, w szczególności określając pola eksploatacji (sposób korzystania z utworu) których umowa dotyczy. Autor może więc przenieść na osobę trzecią tylko część praw autorskich, pozostawiając sobie ich pozostałą część. Zasadą jest, iż autorowi przysługuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich i to odrębnie za każde pole eksploatacji. Autor określić może także zakres terytorialny sprzedaży praw (np. do rozpowszechniania utworu na terenie Polski). Dla swojej ważności, umowa o przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworu wymaga zachowania formy pisemnej. Jeśli strony poczynią ustalanie jedynie ustnie, lub też drogą mailową (bez bezpiecznego podpisu elektronicznego), wnioskować można co najwyżej, iż autor udzielił licencji.
Na podstawie drugiej z umów, autor nie wyzbywa się praw, jednak zezwala danej osobie na korzystanie z utworu w ustalonym zakresie. Zakres ten określony zostaje we wskazaniu pól eksploatacji na których korzystać można z utworu, terytorium oraz czasu, na który licencja jest udzielana. Jeśli nie wskaże się w umowie czasu obowiązywania licencji, domniemuje się, że udzielono jej na lat 5. Co istotne, licencja upoważnia jedynie jej nabywcę do korzystania z utworu. Jeśli ten chciałby udzielić zezwolić dalszej osobie na korzystanie z utworu (czyli udzielić tzw. sublicencji) musi mieć przewidzianą taką możliwość, w umowie z autorem. Autor udzielić może licencji wyłącznej do utworu (w takim przypadku tylko licencjobiorca będzie mógł korzystać z niego) lub licencji niewyłącznej. Pierwsza z nich wymaga dla swej ważności zachowania formy pisemnej.