Po krawędzi ciemnego nieba przelatuje kometa. Zaledwie ślad w przestrzeni, drobina światła, która mija nas obojętnie. A jednak człowiek patrzy, czeka i wierzy, że to coś znaczy. W kosmosie wszystko jest chwilą: gwiazdy gasną, planety milczą, a miłość próbuje ocalić siebie w jednym spojrzeniu, w jednym oddechu, w nieudanej próbie powiedzenia „zostań”. To są wiersze o tym, że jesteśmy pyłem, ale pyłem, który pamięta. Pyłem, który kocha…
Ta książka jeszcze nie została oceniona. Zostaw swoją opinię jako pierwszy!
Autor
Agnieszka Bryła
Agnieszka Bryła — ur. 16.05.1984r. w Łukowie. Magister filologii polskiej. Zafascynowana ogólnie pojętą kulturą, sztuką, filozofią i wulgaryzmami. Miała już więcej nie pisać, ale gdy w 2025 roku pojawiła się kometa (i to niejedna), zrozumiała, że nie ma wyjścia.
W tym tomiku znajdziecie wiersze o tym, co pozostaje, kiedy nic nie jest pewne. O ruchu bez celu, który jednak jest drogą. O świetle, które nie należy do nas, a mimo to rozjaśnia serce.