Jestem

Zachwycające. Zawsze dobrze się do nich wraca.

Poezja jest gładka, jedwabista, zachwycająca prostotą i jednocześnie genialna.

Monika faktycznie nie stawia żadnych warunków. Może poza jednym - że dobrze widzi się tylko sercem. Przepuszcza przez swój filtr człowiecze doświadczenia i emocje, tworząc tym samym bardzo osobistą i intymną galerię ludzkich trosk i lęków. Autorka z wielką wrażliwością dotyka cudzych ran i delikatnie opatruje je nadzieją, a także przytula słowem. Mocno wybrzmiewa: "uchwyć nadzieję/ gdziekolwiek jesteś" i kimkolwiek jesteś. Dla mnie ten tomik to nie tylko poezja, to przede wszystkim czuła opowieść. Opowieść o miłości, o powrocie do Domu, o rozdartym spokoju i spokojnym rozdarciu, o ludzkich relacjach, o czuciu życia - po prostu. To także apel. Apel do siebie, apel do czytelnika: "człowieku drogi/ pozostań proszę/ przy tym co kochasz i czujesz". Monika niezaprzeczalnie kocha i czuje. To bardzo piękne, że, wydając ten tomik, dzieli się tym z nami. Polecam każdej wrażliwej duszy.

Wiersze z Tomiku "Jestem" dotykają mnie od środka. To poezja kipiąca od emocji, ale też refleksji na tematy najważniejsze - życie, śmierć, utrata, trauma.. Poezja bliska życiu, taka, którą odbieram przede wszystkim sercem i jestem pewna, że właśnie sercem pisana.

Po przeczytaniu(wielokrotnym) wmurowało mnie w fotel... Pomyślałam:jak to możliwe ,że ktoś spisał moje myśli? Trafione w samo sedno ,wiersze nie tyle piękne ,bo to określenie banalne,co prawdziwe ,proste nie przebrane w wyszukane słowa tylko takie z trzewi,z głowy,z serducha. Życiowe, tożsame z codziennością,ze zwykłymi problemami ,z egzystencją.Dajace do myślenia,warte przeczytania .Osobiste ale zarazem ludzkie i powszechne .Tego mi było trzeba ....Polecam