O książce
Wygasłe serce Systemu. Cisza. Absolutna. Dławiąca. Była to pustka po ryczącym chórze
miliardów szeptów, które niemal rozerwały mi umysł na strzępy. Ten nagły, totalny brak dźwięku
był niczym pustka po eksplozji, która rozerwała samo jądro rzeczywistości. Leżałem na zimnej,
metalowej podłodze, spalony od środka, mój umysł wykrwawiał się z wysiłku, a każda komórka
mojego ciała krzyczała w agonii, przetrzepana i pozostawiona pusta. Nie było to zwycięstwo. To
było tylko przeżycie zagłady.
