Miłość (z) gór

Jeszcze nigdy żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji. Tu zadziała się magia. Razem z autorką zdobyłam Koronę Polskich Gór. Dzięki niej mogłam cieszyć oczy i duszę tymi wszystkimi widokami. Czułam tą wędrówkę, tą radość i zachwyt. Dokonała czegoś dla mnie niemożliwego. Została moim - dobrym przewodnikiem. Przy okazji opowiedziała mi historie miłości - piękną, delikatną i cudnie romantyczną. Polecam całym sercem.

Piękna powieść. Przeplatana z jednej strony miłością do gór, z drugiej strony sprawami związanymi z codziennym życiem. Mężczyzna, który nagle pojawia się w życiu bohaterki sprawia, że wszytko się zmienia. Niech ta historia będzie inspiracją dla tych, którzy nie wierzą miłość.. Gorąco polecam.

Cudowna książka. Pełna ciepła, nadziei i wiary w to, że możemy być szczęśliwi niezależnie od wieku. Cała powieść obfituje w cały wachlarz emocji. A to tego górskie wędrówki, panoramy ze szczytów Tatr. Czytając miałam wrażenie, że wędruję razem z bohaterami.

"Miłość (z) gór" Basi Borzym @base_mi_z_tatr to bardzo udany debiut literacki, w którym miłość i fascynacja pisarki do gór wylewa się z każdej przewróconej przez nas strony. Dlatego jeśli nigdy nie mieliście okazji odwiedzić naszych Tatr to gwarantuję Wam, że podczas czytania tej właśnie książki będziecie mieć wrażenie, że wraz z główną bohaterką Anią przemierzacie kolejne szlaki i zobywacie szczyt za szczytem. Autorka w magiczny sposób opisuje krajobraz Tatr, w którym oprócz pięknych widoków i majestatycznych gór pojawiają się oni... Ania i Tomek. I to właśnie o nich jest książka. Miłość przychodzi niespodziewanie, w najmniej oczekiwanym momencie, ale jak już nas złapie w swoje sidła to nie ma odwrotu. Szczególnie w tedy jeśli połączy dwoje ludzi z tą samą pasją do gór. W książce nie znajdziemy szybkiej akcji czy iskier strzelacych spomiędzy bohaterów, ale znajdziemy coś bardziej delikatnego i spokojnego z nutą namiętnej, dojrzałej miłości. Będziemy również towarzyszyć Ani przy pokonywaniu jej słabości i dążeniu do wyznaczonego celu. Uczucia, które towarzyszą bohaterce są opisane bardzo realnie i dzięki temu odnosimy wrażenie jakby Ania siedziała obok nas i sama nam opowiadała o tym co czuje przy każdym kroku na przód. Styl autorki jest bardzo lekki i przyjemny dzięki czemu rozległe opisy przyrody nie są męczące lecz fascynujące. Mimo niespiesznej fabuły książkę czyta się z ogromną przyjemnością i ciekawością. Jedynym minusem, jak dla mnie, było bardzo często, ale to bardzo często opisywane spojrzenie Tomka, np. patrzył na mnie swoim intrygujacym, ciepłym i mądrym spojrzeniem; pod koniec miałam lekki przesyt. Ale ten jeden minusik, w ogóle nie ujmuje wartości książki. Zakończenie książki było dla mnie ogromym zaskoczeniem, dlatego po przewróceniu ostatniej strony siedziałam jak zaczarowana, bo nie mogłam uwierzyć w to co się stało. Kochani, czytajcie... Dajcie się porwać w przepiękną opowieść o szczęściu z gór ❤️

Super książka. Czytałam i czułam, jak bum tam byla