To zbiór najgłębszych wzruszeń autorki z podróży w głąb sybirackich serc, ukazujący trudną wędrówkę w przeszłość, po rozległych bliznach zadanych w odległych latach.
Nie jest to lektura, którą można po prostu odłożyć na półkę.
To nie jest przesłodzona opowieść w formie wierszy z łatwym zakończeniem.
Nad tymi wierszowanymi wspomnieniami warto się pochylić, przemyśleć je i zastanowić się nad ich głębią.
Tu autorka w formie wierszowanej przedstawiła cały tragizm zeslańców, ich losy na nieludzkiej ziemi.
Wspaniały jest wiersz Zobowiązanie, w którym autorka wskazuje na fakt, iż ma Zobowiązanie wobec własnej rodziny jak i wszystkich Sybiraków.
25 lipca 2024, o 13:18
Gość
Znaleźliśmy tu splątane losy jednej rodziny. W tej historii znajduje się wszystko to, co przeżywali Sybiracy – głód, pracę, śmierć bliskich, smutek rozstania, ale i szczęście ponownego połączenia.
23 lipca 2024, o 20:39
Historyk
Znaleźliśmy tu splątane losy jednej rodziny. W tej historii znajduje się wszystko to, co przeżywali Sybiracy – głód, pracę, śmierć bliskich, smutek rozstania, ale i szczęście ponownego połączenia.
23 lipca 2024, o 20:38
Helena T.
Tomik poświęcony rodzinie. Cudownie opisane w formie wierszowanej wspomnienia sybiraków. I to zobowiązanie autorki względem rodziny i sybiraków jest cenne.
14 czerwca 2024, o 18:35
Gość
Wiersze są niesamowite, wzruszają serca, można je czytać i czytać. Wielokrotnie do nich wracam Bardzo wrażliwa poetka
Barbara Janczura, rodowita lubaczowianka. Urodzona w 1957 roku.
Wieczna optymistka i niepoprawna romantyczka. Zodiakalny strzelec, a to podwójny znak: raz dusza artystyczna, raz romantyczna, a to wzbogaca życie.
Córka i wnuczka Sybiraków, od 2015 roku blogowiczka. Niosę Pamięć dalej przez wierszowane wspomnienia, Blog, kontakty z Sybirakami.