Świat widziany oczami dziecka powinien być kolorowy.
Mała Lusia nie miała wiele okazji, by go takim widzieć. Jej dzieciństwo naznaczone strachem, bólem i rozpaczą, ale nielicznymi radosnym i zdarzeniami uczyniły z niej samodzielną, walczącą przeciwnościami losu kobietę, pełną ciepła, mmiłości i empatii.
Wspomnienia napisane w konwencji wywiadu wzruszają czytelnika do głębi.
Ta książka powinna dotrzeć także do rąk młodych czytelników, żeby mogli zobaczyć, jak żyli ich rówieśnicy przed i w czasie II wojny światowej.