O książce
Wiersze z lat 80. autora, którego twórczość nazwana została kiedyś „poezją rozdarcia posierpniowego”… „Skarga zawdzięcza Nowej Fali odwagę zauważania problemów teraźniejszości i subiektywny charakter tych spostrzeżeń, a więc swoistą, poetycką optykę. Zaduma Skargi nad „prawdziwą współczesnością” doprowadza do pesymizmu, a jednocześnie do toczącej się w jego poezji walki z niemocą. Podmiot liryczny uświadamia sobie małość jednostkowego istnienia, znikomość jego znaczenia i możliwości w obliczu determinacji politycznej i społecznej, osaczenia klęską ekologiczną, której poetycką zapowiedzią są wspomniane płaszczyzny pustych placów. Kontestacja mogłaby doprowadzić do XX-wiecznej wersji dekadentyzmu lub do historiozoficznych uwikłań… I wtedy Skarga uzyskałby uniwersalny wymiar swej liryki, ale chyba zniszczyłby odrębność swych wierszy, odrębność tematyczną” /H. Oleschko, A.Paluszkiewicz/.
Autor
