Opowiem Ci wiersz

Niczym z kadzidła zapachy płyną, nadając światu nowy aromat. Bułka, powidła przepchnięte śliną, na skraju blatu stuka automat. I tak się rodzą codziennie wiersze, gdy je zaczynam, nie znam ich końca, literki błądzą w swej fazie pierwszej, a ja wspominam w nich zapach słońca. Czy czułaś kiedyś zapach wersetów, przy czarnej kawie jedząc śniadanie? Ja czuję wtedy zapach kobiety, budząc apetyt na drugie danie.