Zoya Staszewska ma dosyć monotonii, którą niesie za sobą praca w domu mody swojego przyjaciela Cypriana. Poszukując ekscytacji i emocji, wyrusza w podróż ku odkryciu samej siebie. Powrót z wakacji staje się dla niej początkiem nowego rozdziału — czasu refleksji i poszukiwania własnej drogi. W jej sercu nieodłącznie tkwi poezja, która towarzyszy jej każdego dnia, dodając magii i głębi jej codzienności.
Zoya Staszewska – młoda poetka, która w swojej twórczości odważnie sięga po to, co zwykle pozostaje przemilczane. Wiersze są dla niej formą oczyszczenia – próbą oswojenia lęków, nazwaniem traum, ale też szukaniem sensu tam, gdzie wcześniej był tylko chaos. Pisze o chorobie afektywnej dwubiegunowej, trudnych relacjach, o skomplikowanej relacji z samą sobą – z precyzją, czułością i bezkompromisową szczerością.