O książce
„Literacka Jadzia to imię, dom, pamięć. Tytuł staje się metaforą mentalnego przejścia, traconego dzieciństwa.
Bohaterka stanowi symbol kresowego przejścia, przekraczania własnej tożsamości, duchowych granic świata rozpiętego pomiędzy ufnością i rozgoryczeniem, nadzieją i rozpaczą, symbol odnajdywania równowagi, do której zdolne są osoby młode.
Jadzia — antropologia bezdomności, symbol dziecięcej biografii kresowej.”
(Aneta M. Krawczyk)
