Drugi Brzeg

Miałam to szczęście przez wiele lat znać panią Marię.Była wspaniałą kobietą. Niestety odeszła, zostawiając najbliższych w rozpaczy. Za każdym razem kiedy czytam Twoje wiersze nawet nie mogę sobie wyobrazic tego co czujesz. Jestem myślami z Toba... IZ

...Królestwo niebieskie podobne jest do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko co miał, i kupił ją...

Drugi Brzeg... tak wiele ten tytuł znaczy. Po przeczytaniu tomiku czuje to samo co Ty, droga autorko. Czuje wielką pustkę, ból i smutek. Tak wiele jest nam zabierane. Wszystkie Twoje wiersze łączą się w jedną całość, która powoduje, że człowiek zostaje z jedną wielką niewiadomą. Niewiadoma ta powoduje, że każdy dzień jest dla nas żyjących innym. Pojawiają się przebłyski radości lecz cały czas towarzyszy nam smutek i myśl że nie spotkamy Tej Drugiej Ważnej dla nas osoby...a może spotkamy? Czytając tomik najbardziej bliski mojemu sercu stał się wiersz "Ptak". To on daje mi nadzieję i dowód na to, że każdy żyje wiecznie lecz w innej postaci. Droga Autorko, dziękuję za to, że piszesz. Za to, że starasz sie pomimo cierpienia i bólu po stracie Mamy, zapisywać swoje uczucia które obrazują tęsknotę, cierpienie i smutek. Tego Ci również gratuluję, za Twoją odwagę. Mam ogromną nadzieję, że nadal będziesz się spełniać w tym co teraz zaczęłaś - tego Ci z całego serca życzę. Niech ten tomik i kolejne zapiski będą pomocą dla tych którzy tak jak Ty szukają pocieszenia i pomocy ze strony otoczenia. Z pozdrowieniami Brat.

Przyjaciółko! Przyjmij proszę wyrazy głębokiego współczucia utraty tej Jedynej! Kochanej! Niezapomnianej! Oryginalnej! Twojej MAMY! Dla jej pamięci Napisałaś zbiór wierszy... tworząc je dzień za dniem i stawiając czoła dniu codziennemu gdy serce krwawiło z bólu, rozpaczy i tęsknoty. Trudno jest mówić o uczuciach a co dopiero pisać o miłości, stracie, bezradności po stracie bliskiej nam osoby. Przyznać się przed światem jak bardzo cierpimy. I o tym jak sobie radzić, jak dalej żyć? Aby większość z nas nie musiała tego doświadczać. Jednak Ty to przeżyłaś i nadal walczysz by móc żyć by odnaleść swą drogę. Wyznałaś szczere uczucia i rodzące się pytania, każdego dnia po stracie mamy. Nie ma osoby, słów oraz czynów byś znalazła ukojenie... a wiara w Boga uległa zwątpieniu... dlatego podziwiam Cię za szczerość płynącą z serca, za uczucie w niej zawarte, za to by doceniać i chwytać dzień za dniem i za pokorę, któremu odrobina przydała by się każdego dnia by doceniać życie samo w sobie i kochać i być kochanym. Polecam wszystkim! a szczególnie osobom, którzy jak autorka stracili bliską osobę by mogli odnaleźć współdzielenie się z ich uczuciami...A może drogowskaz jak dalej żyć... gdy zabraknie osoby, którą kochaliśmy. Dziękuję.