Dedykacja
Dla Kogoś wyjątkowego …
Z wyrazami uznania i szacunku
Wstęp
Czasem to, co najważniejsze, nie ma dźwięku. Nie krzyczy, nie domaga się uwagi. Jest ukryte — w spojrzeniach, w ciszy po trudnym dniu, w pytaniach, na które nie umiemyznalezc odpowiedzi.
.Ta książka nie daje gotowych recept. Ale daje historie.
Historie chłopców i mężczyzn — młodych, starszych, zagubionych, odważnych i bardzo ludzkich. Ich emocje nie są słabością — są drogą. Ich milczenie nie jest pustką — jest wołaniem. Ich pytania są tym, czego często nie zdążyliśmy zadać w dzieciństwie.
Każdy rozdział to scena z życia — zwyczajna, a jednocześnie pełna ukrytego ciężaru. Łączy je jedno: prawda. Bo prawda nie zawsze boli. Czasem ratuje.
Nie piszemy tu o bohaterach. Pisaliśmy o Tobie. I o nas wszystkich — gdy byliśmy chłopcami. I gdy próbujemy być
🎣 Rozdział 1: Ryby i Wstyd
Miejsce: jezioro, świt
Bohaterowie: Orfeusz (8 lat) i tata
Orfeusz: Tato, czemu wstydzę się mówić, że się boję?
Tata: Bo wstyd to strażnik. Ale nie zawsze mówi prawdę. Czasem trzeba go ominąć i powiedzieć to, co naprawdę czujesz.
Orfeusz: Czy chłopcy mogą płakać?
Tata: Chłopcy mogą wszystko, co czyni ich ludźmi. Płacz to nie słabość. To odwaga.
🔥 Rozdział 2: Ognisko i Presja
Miejsce: zimowisko, ognisko
Bohaterowie: Hermes (14 lat) i starszy brat Apollon (17 lat)
Hermes: Czemu nie potrafię żartować tak jak inni?
Apollon: Bo nie musisz być głośny, by być zauważony. Czasem to, co mówisz w ciszy, zostaje na dłużej.
Hermes: Czuję, że muszę być kimś lepszym…
Apollon: Nie musisz. Już jesteś „kimś”. Reszta to szum.
🌊 Rozdział 3: Plaża i Rozwód
Miejsce: plaża po południu
Bohaterowie: S (11 lat), mama, tata
S: Czy to moja wina, że się rozwodzicie?
Mama: Nie. To dorośli nie potrafili dogadać się ze sobą. Ale oboje cię kochamy.
S: Czemu muszę mieszkać w dwóch domach?
Tata: Bo czasem jedno miejsce nie wystarcza na dwie dorosłe decyzje. Ale serce mamy i moje — zawsze jest jednym domem dla ciebie.
🥃 Rozdział 4: Przymus i Pierwszy Raz
Miejsce: wycieczka szkolna, noc
Bohaterowie: Achilles (17 lat), kolega Ares (18 lat)
Achilles: Czemu dałem się namówić na alkohol?
Ares: Bo myślałeś, że bez tego nie będziesz częścią grupy. Ale prawdziwa siła nie potrzebuje dowodzenia.
Achilles: Co teraz, skoro zawiodłem?
Wychowawczyni: Nie zawiodłeś. Popełniłeś błąd. A błędy to mapa dla przyszłego ciebie.
🧳 Rozdział 5: Samolot i Lęk
Miejsce: lot międzynarodowy
Bohaterowie: Ikar (30 lat) i obca pasażerka
Ikar: Dlaczego boję się zmienić pracę, chociaż jestem nieszczęśliwy?
Pasażerka: Bo skok w nowe przypomina lot bez skrzydeł. Ale może twoje są już gotowe, tylko boisz się ich użyć.
Ikar: A jeśli spadnę?
Pasażerka: A jeśli wzlecisz?
🏠 Rozdział 6: Dom i Porażka
Miejsce: salon w domu
Bohaterowie: Odys (42 lata) i syn Perseusz (10 lat)
Perseusz: Czemu ciągle jesteś zmęczony?
Odys: Bo zapomniałem, że odpoczynek to nie słabość. Dziękuję, że mi o tym przypominasz.
Perseusz: A czemu krzyczysz, jak jesteś smutny?
Odys: Bo nie nauczyłem się jeszcze mówić „jest mi źle” bez hałasu. Ale chcę się nauczyć.
🌅 Rozdział 7: Wakacje i Samotność
Miejsce: Grecja, wakacyjny hotel
Bohaterowie: Atlas (50 lat) i jego dorosła córka Artemida (21 lat)
Artemida: Czemu ciągle sprawdzasz maile nawet na urlopie?
Atlas: Bo mam wrażenie, że jak odpuszczę, wszystko się zawali. Ale wiem, że to tylko iluzja. Moje barki już nie muszą dźwigać świata.
Artemida: A co dźwigają teraz?
Atlas: Ciszę. I pustkę. Ale uczę się, że to też przestrzeń na coś nowego.
♟ Rozdział 8: Szach i Cisza
Miejsce: turniej szachowy
Bohaterowie: Hermes (17 lat) i dziadek Kronos (75 lat)
Hermes: Czemu ty nigdy nie mówisz o emocjach?
Kronos: Bo mnie tego nie uczono. Emocje były jak pionki — nieważne. Ale teraz rozumiem, że są królową tej partii.
Hermes: A ja nie umiem grać bez ich udziału.
Kronos: I dzięki temu wygrywasz coś większego niż mecz.
🧩 Rozdział 9: Zazdrość i Braterskie Bitwy
Miejsce: pokój dziecięcy
Bohaterowie: Eros (10 lat) i brat Perseusz (13 lat)
Eros: Czemu ty zawsze jesteś lepszy w grach?
Perseusz: Bo jestem starszy. Ale ty jesteś lepszy w pytaniach. A to trudniejsze.
Eros: Myślisz, że mama bardziej cię kocha?
Perseusz: Myślę, że czasem wydaje ci się, że tak. Ale jej serce ma dwa identyczne miejsca.
🌌 Rozdział 10: Cisza i Pustka
Miejsce: szpital, ławka przed wejściem
Bohaterowie: Hektor (24 lata) i dziadek Prometeusz (82 lata)
Hektor: Dziadku… czemu boję się życia?
Prometeusz: Bo jesteś mądry. I czujesz. A to największy ciężar. Ale ty go udźwigniesz.
Hektor: A jak znaleźć sens?
Prometeusz: Nie szukaj wielkich odpowiedzi. Szukaj małych powodów, by jutro wstać.
🆕 Rozdział 11: Gdy wychodzisz — a nikt nie czeka
Scena: ławka przed ośrodkiem, zimny wieczór
Bohater: Endymion (19 lat), wychodzi z placówki opiekuńczo-wychowawczej
— Pytanie: Co teraz? Dokąd mam iść? Kim jestem bez tej instytucji?
— Emocje: osamotnienie 😶, lęk 😨, złość 😡, pustka 🕳️
— Dialog: rozmowa z wychowawcą, z chłopakiem poznanym na zewnątrz
— Puenta: „Zasługuję na przyszłość, nawet jeśli nie dano mi przeszłości.”
🆕 Rozdział 12: Biuro, pigułki i maska na twarzy
Scena: korporacyjna kuchnia — rozmowa w pracy
Bohater: Ikar (32 lata) i Hypnos (37 lat) — dwóch pracowników
Temat: lęk, przemęczenie, bezsenność, leki, przetrwanie vs sens
Pytania:
— „Czy to normalne, że boli mnie życie?”
— „Czy muszę brać coś, by przetrwać dzień?”
— „Czemu nikt nie mówi, jak się naprawdę czuje?”
Emocje: wyczerpanie 😩, napięcie 😬, bezsilność 😞
Rozmowa:
— Hypnos: „Pigułki nie są oznaką słabości. Czasem to kamizelka ratunkowa.”
— Ikar: „Ale co, jeśli nie chcę tylko przeżyć — tylko żyć?”
Puenta: „Zdjąłem krawat i maskę. Próbuję pierwszy raz oddychać jako ja.”
🆕 Rozdział 13: Pięć otwartych kart i żadnej decyzji
Scena: kawiarnia, przed ważnym wyborem życiowym
Bohater: Dedal (21 lat), student z diagnozą ADHD, przyjaciel Orion (27 lat)
Temat: chaos w głowie, gonitwa myśli, brak decyzji, niska samoocena
Pytania:
— „Dlaczego zawsze jestem ostatni, żeby coś wybrać?”
— „Czemu każde ‘tak’ boli, jakbym coś tracił?”
— „Czy to przez to, że jestem inny?”
Emocje: frustracja 😖, lęk 😨, przeciążenie 🧠, smutek 😢
Rozmowa:
— Orion: „Masz ADHD. Twój mózg przetwarza świat inaczej. Ale to nie wada.”
— Dedal: „Czuję się, jakby wszystko było ‘za dużo’. Nawet cisza.”
Puenta: „Czasem potrzebuję więcej czasu. Ale w końcu też znajdę swoją drogę.”
🆕 Rozdział 14: Sygnały, których nie rozumiem
Scena: ławka w parku, popołudnie, chłodny wiatr
Bohater: Narkissos (16 lat), chłopak w spektrum autyzmu, rozmawia z kuzynką Hebe (18 lat)
Temat: zakochanie, trudność w odczytywaniu emocji innych, poczucie bycia niezrozumianym
Narkissos: Myślę o niej ciągle. Ale nie wiem, czy to miłość. Czy mogę to poczuć, skoro nie rozumiem, co ona czuje?
Hebe: Możesz kochać — tylko twoja miłość wygląda inaczej. I to jest w porządku.
Narkissos: Nie wiem, czy jej spojrzenie znaczy: „lubię cię”, czy tylko: „jesteś dziwny”.
Hebe: Ty nie czytasz gestów, tylko sercem. I ono mówi prawdę.
Pytania z książki (adaptowane):
— Czy moje uczucia są prawdziwe, skoro nie umiem ich opisać?
— Czy mogę kochać, jeśli mam zespół Aspergera?
— Czemu świat miłości wydaje się tak chaotyczny?
Emocje: niepewność 😟, napięcie 😬, fascynacja 💓, lęk przed odrzuceniem 😞
Puenta: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.”
— Antoine de Saint-Exupéry, Mały Książę „Nie musisz rozumieć każdego kodu społecznego, by być prawdziwy w uczuciach. Zakochanie nie zna jednej instrukcji — ale zna autentyczność. A ty ją masz.”
🆕 Rozdział 15: Nieważne, więc nie ruszam się z miejsca
Scena: sala treningowa, poranek, rozmowa dwóch chłopaków
Bohaterowie: Ares (18 lat, pewny siebie, dominujący) i Chiron (21 lat, wycofany, bez motywacji) Chiron: Coś we mnie nie chce już nic robić. Wstaję, siadam, czekam, aż dzień się skończy.
Ares: Trzeba się ruszyć. Zdominować to. Wygrać.
Chiron: A jeśli ja nie chcę wygrywać? Jeśli chcę… po prostu być?
Tematy:
— Brak motywacji — depresyjne wycofanie, pustka
— Dominacja jako mechanizm obronny (Ares: „jeśli nie kontroluję, znikam”)
— Konflikt postaw: działanie vs bycie
Pytania terapeutyczne:
— Czy trzeba być zawsze silnym, by być wystarczającym?
— Czy mogę nie mieć celu i nadal mieć sens?
— Jak radzić sobie z presją, by „być najlepszym”?
Emocje: zniechęcenie 😞, frustracja 😠, niechęć 🛑, wycofanie 😶
Puenta:
„Motywacja nie zawsze wygląda jak sprint. Czasem przychodzi w ciszy — jak pierwszy krok po długim leżeniu. A dominacja nie musi być siłą — można wygrać, wybierając pokój.”
Rozdział 16: W cieniu brata i na piedestale matki
Scena: galeria szkolna, wernisaż nagrodzonych prac
Kup książkę, aby przeczytać do końca.