zimowe ciepło

możliwie przeintelektualizowana, możliwie pusta, możliwie nadmiernie opisowa i przegadana historia Martyny i Piotra, dwóch nastolatków mimowolnie połączonych ze sobą przez przyjaźń ich rodzeństwa. zmuszeni są zostać sami w niewielkim, górskim schronisku, gdzie ich lekka obojętność co do samych siebie zacznie rozwijać się w coraz silniejsze uczucia. poza byciem typowym „romansem”, jako autor, postaram się uderzyć tą książką w nieco ciemniejsze i brutalniejsze aspekty nastoletniego życia.