Książka została wydana na podstawie wspomnień Ireny Heilman rozpoczętych 23 września 1939 r. a kończących się w 1953 r. Relacja jest zapisem ówczesnych wydarzeń, głównie w sferze duchowej i osobistej na tle zmieniającego się wokół świata. Dzienniki powstały w przeważającej części w okupowanym Wilnie. To przede wszystkim relacje z codziennego życia dotyczące warunków, rozważań o rzeczach najważniejszych, ale także zmaganiach o przeżycie. Centralną postacią jest mąż Stanisław Heilman.
Ta książka jeszcze nie została oceniona. Zostaw swoją opinię jako pierwszy!
Autor
Irena Heilman
Irena Heilman z domu Zatorska (1899—1968) — inżynier architekt. Ukończyła studia na uniwersytecie w Wilnie, a w 1932 r. została absolwentką architektury Politechniki Warszawskiej. W 1946 r. Irena Heilman przybyła z Wilna do Gdańska, gdzie pracowała jako architekt-urbanista.
Jej mąż ppłk dypl. Stanisław Heilman „Wileńczyk” (1894—1947) był komendantem Okręgu Wilno AK od stycznia do marca 1945 r. Został aresztowany przez NKWD w Wilnie 27 marca 1945 r. Zmarł na katordze w Rosji 16 września 1947 r.