Bezpłatny fragment - Trochę już późno

Trochę już późno

Podglądam byłych znajomych

Ich życie pnie się jak bluszcz

Po drzewie kariery

A moje

To skromna stokrotka

Odwrócona do słońca

Z potarganą przez los łodyżką

Niby dziecko kwiatek

Czasem użyczam nektaru

Odwiedzi mnie jakaś pszczoła

Stać mnie na gest i altruizm

Ich stać na o wiele więcej

Bluszcze pną się po drzewie

Ale widzimy już wszyscy

Że czas podobny do drwala

Nadchodzi wielkimi krokami

Trochę już późno dla mnie

I jakby później

Dla nich

Persefona

Słońce jakby słabiej świeci.

Do nauki wracać, dzieci!

Gdy czuć tchnienie Persefony,

Honorarium napełniony

Portfel. Koniec tych wakacji,

Teraz niech nabierze akcji

Ów poemat już jesienny,

Do Hadesa przez Gehennę!

Wkrótce święto ludzi zmarłych,

Znicze, kwiaty, trumny… larwy.

Cóż to? Czyżby złota jesień?

Przeszła przez chłodną moją sień?

Jeszcze trochę babie lato,

Nic takiego, mądry Platon,

Homer, a nawet Epikur —

Byle ściągnąć ich myśli… z chmur.

Włóczykij

Umyłem dziś stopy

Rosą

Szedłem po trawie

Boso

Zjadłem z krzewu maliny

Ktoś mnie w nie wpędził

Dość już adrenaliny

Na dworze ciepło i słońce

Przyswajam te witaminy

Sroka mi tylko zrzędzi

Na kiju z jednym końcem

Amonoteista

Diabła wypędza się egzorcyzmami

Boga naukowymi twierdzeniami

Polaka natomiast książkami

Wierszami

Pisałem aż

Przyszedł ktoś kto pytał

Jak u mnie duchowo

Jak? A srak!

(Święta) Krowo

Z krypty

Kryptozoologia

Nekrolog nekrofil nekromancja

Informatyka dla laika

Skrypty

A w polach UFO

Na wróble

Z krypty II

Ponoć martwy może przemawiać

Językami ludzi językiem demonów

Choćby jęzor mu odciąć łopatą i spalić

Gdzieś zapisane jest kilka wyrazów

Istnieje powód by zniszczyć upiora

Upiór i tak żyje szydzi z polowania

Nie ima się srebro czy kołek z osiki

(Wiedźmin trzy zabobon)

Każdy współczesny człowiek

Chce być państwem demonów

Każdy rozumny człowiek