Szczypce do kurczaków

NOWA KATEGORIA PROZY POLSKIEJ! Powieść satyryczna, powieść alegoryczna, powieść hybryda. Aniela Amorowicz-Skurwiel to sześćdziesięcioletnia profesor — szefowa Katedry Relacji Miłosnych na UŚ. Porzucona przed dwudziestoma pięcioma laty przez niewiernego męża do dziś nie potrafi o nim zapomnieć. Wierzy, że Rzucariusz Skurwiel — niszcząc ich związek — dopuścił się tym samym straszliwej zbrodni. W akademickim świecie profesor próbuje walczyć ze współczesnymi trendami i dążeniami do samorealizacji, samozaspakajania czy asertywności, które szeroko propaguje m.in. młody doktor Feminicjusz Asertywniak czy wybitna Lasencja Szprycha-Dorżnięcia’łko (kierownik Katedry Merkantylizmu Cielesnego). W tym samym czasie, na oczach wielu świadków, giną brutalnie różne, mniej lub bardziej znane, osobistości: znana sędzia, młody doktor, student Irokez… Nadchodzi moment, gdy profesor Amorowicz, w towarzystwie jedynej przyjaciółki (Miłosierdzi), udaje się w podróż do Kalnikowa-Ołomujca, gdzie transcendentna i omnipotentna siła sprawcza wymierza ludziom sprawiedliwość… W powieści odnaleźć można nawiązania do polskiej współczesnej sceny politycznej. Pierwowzorami pojawiających się w książce postaci są nierzadko osoby z życia publicznego, z których każda stanowi alegorię takich czy innych ludzkich postaw (np. Cyniśk Plusk symbolizuje cynizm i upadek). Jeśli lubią Państwo „Ucho Prezesa”, być może polubią Państwo również „Szczypce do kurczaków”… Jeśli chcą Państwo odpowiedzieć sobie na pytanie, czy można bezpodstawnie porzucić drugiego człowieka, być może odpowiedzą sobie Państwo na to pytanie po przeczytaniu książki…