Wstęp
W kontekście ostatnich wydarzeń związanych pośrednio lub bezpośrednio z bezpieczeństwem naszego kraju kierunki zmian w systemie obronnym Polski zmierzają do przeniesienia priorytetów polityki bezpieczeństwa z zaangażowania o charakterze zewnętrznym na zadania, które wiążą się z zapewnieniem bezpośredniego bezpieczeństwa oraz obrony kraju. Wydarzenia takie jak zabór Ukrainy w roku 2014, oraz równolegle trwająca wojna hybrydowa z naszym wschodnim sąsiadem, ekspansja pseudo państwa ISIS w regionie Bliskiego Wschodu oraz kryzys związany z napływem imigrantów oraz ostatnie ataki terrorystyczne sprawiają, iż pojęcie obronności i bezpieczeństwa państwa i jego obywateli nabiera zupełnie nowego charakteru. Pojawiają się również inne, nieznane dotąd zagrożenia, jak cyberterroryzm. W tym szerokim kontekście głównymi celami strategicznymi systemu obronności staje się uzyskanie trwałej zdolności do zniechęcania potencjalnego przeciwnika, tworzenia potencjału szybkiego reagowania, oraz systemu strategicznej odporności kraju na zbrojną agresję. Po wstąpieniu naszego kraju do NATO w roku 2000 została uchwalona Strategia Bezpieczeństwa RP oraz Strategia Obronności RP. W okresie kryzysu irackiego w latach 2002—2003 dokumenty te zostały zastąpione nową Strategią Bezpieczeństwa RP w roku 2003 i 2007, a kolejna wersja strategii została przyjęta w roku 2014.
System obronny RP
Kup książkę, aby przeczytać do końca.