Równoległa linia czasu: Strange Blood

Tematyka, o której traktuje książka "Strange Blood. Równoległa linia czasu" nie jest moją ulubioną i tym większe było moje zaskoczenie, że jak zaczęłam ją czytać, to trudno było mi się od niej oderwać. Historia jest napisana w taki sposób, że czytelnik chce czytać kolejne rozdziały i poznawać bohaterów, ich losy i perypetie. Można powiedzieć, że jest to taki kryminał science fiction z elementami romansu, który czyta się jednym tchem, co według mnie jest najlepszą recenzją tej książki. Bo przecież nawet najciekawsza historia, ale napisana w nudny sposób powoduje, że odkładamy książkę na półkę po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów, bo po prostu nas męczy. Polecam więc tę pozycję każdemu, nawet jeżeli wampiry, to nie Wasi ulubieni bohaterowie ;), no i z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy :)

deeepbreath 10 października 2021 o 19:18 Bardzo ciekawie się czyta Twoją powieść – rzeczywiście, nie brakuje w niej ani emocji, ani ciekawych spostrzeżeń, czy też przebiegłych gier i spisków, które być może się wyjaśnią się w tomie 2-gim, chyba, że… planujesz tomów więcej :) Przyznaję, że świat wampirów jest dla mnie raczej nieznany – choć może nie tak do końca, bo bardzo spodobał mi się kiedyś film „Co robimy w ukryciu” (teraz jest chyba nawet taki serial) ale on był utrzymany w tonie raczej komediowym, trochę więc innym, niż Twoja książka. Tak czy owak bardzo fajnie „splotłaś” światy wampirów, ludzi i pogromców – każdy z bohaterów ma wyrazistą osobowość, swoje tajemnice i… swoje plany :) Gratulacje, Lutano Lu Borówko :)