Bezpłatny fragment - Przyczyny nadmiernego apetytu jak sobie z nim poradzić

Zrzeczenie się odpowiedzialności

Zawarte w książce informacje i porady mają jedynie charakter edukacyjny i informacyjny, nie mogą zastąpić porady lekarza, lub terapeuty. Zabiegi opisane w książce są przewidziane wyłącznie dla osób dorosłych. Zawarte w książce porady dotyczą terapii niekonwencjonalnych i mogą być niezgodne ze stanowiskiem medycyny akademickiej. Autor nie jest lekarzem i jego porady nie mogą w żadnym wypadku zastępować konsultacji lekarskiej.
W przypadku choroby, a nawet tylko w przypadku ich prawdopodobieństwa, przed przystąpieniem do zabiegu pielęgnacyjnego należy skonsultować się z lekarzem. Wszelkie porady zawarte w książce stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.

Najczęstsze przyczyny nadmiernego głodu

Wstęp

Czy jesteś głodny przez cały czas, nawet po jedzeniu? Czy odczuwasz głód, którego żaden rodzaj ani ilość jedzenia nigdy nie może zaspokoić?

Dla większości z nas to całkiem normalne, że nawyki żywieniowe zmieniają się w pewnych sytuacjach, na przykład po długich okresach aktywności fizycznej. Ale dla innych ten ekstremalny głód może wynikać z innych podstawowych problemów, takich jak nieuporządkowane odżywianie, które mogą wpływać na jakość życia i mogą wymagać innych rozwiązań.

Hiperfagia lub polifagia to oficjalne terminy skrajnego głodu. Warunki te są powszechne wśród osób z cukrzycą i problemami z tarczycą. Mogą jednak dotknąć każdego, a ich przyczyny mogą być różne.

Wiele czynników kontroluje spożycie żywności, a także bilans energetyczny. Po każdym posiłku organizm moduluje sygnały sytości, które odpowiadają za hamowanie uczucia nadmiernego głodu. Sygnały hormonalne dostarczają informacji zwrotnej do podwzgórza, niewielkiej części mózgu, która kontroluje apetyt i pozwala ciału wiedzieć, kiedy nie jesteśmy głodni. Pomaga to zmniejszyć pragnienie jedzenia. Hormony, takie jak insulina, mogą również pomóc w hamowaniu uczucia głodu. Zmiany w zdolności organizmu do wytwarzania insuliny, lub reagowania na nią mogą przyczyniać się do nadmiernego spożycia pokarmu. Jednocześnie hipoglikemia lub niski poziom cukru we krwi może stymulować wydzielanie greliny, która jest jednym z hormonów głodu, który kontroluje przyjmowanie pokarmu.

Zaburzenia hormonalne mogą wpływać na zwiększony apetyt na różne sposoby, w zależności od typu zaburzenia hormonalnego.

Przykładowo, nieprawidłowe stężenie hormonów insuliny, greliny i leptyny może wpłynąć na apetyt. Insulina to hormon, który pomaga regulować poziom cukru we krwi, a zwiększone stężenie insuliny może prowadzić do wzrostu apetytu. Grelinę produkuje żołądek i jest znana jako hormon głodu, ponieważ zwiększa apetyt. Natomiast leptyna to hormon, który jest wytwarzany przez komórki tłuszczowe i informuje mózg, że organizm jest syty. Zmniejszone stężenie leptyny może skutkować zwiększonym apetytem.

Hiperfagia, co to jest i co ją powoduje?

Hiperfagia, lub polifagia jest stanem, który powoduje uczucie niekontrolowanego głodu (pomimo regularnego jedzenia), ekstremalne pragnienie jedzenia, wahania poziomu glukozy we krwi, problemy trawienne i przyrost masy ciała. Może wystąpić z powodu stresu, zmian hormonalnych lub genetyki.

U większości zdrowych ludzi organizm reguluje głód i sytość poprzez wiele mechanizmów metabolicznych. Pozwala to organizmowi regulować pobór i produkcję energii, zapewniając jednocześnie utrzymanie na co dzień wszystkich funkcji życiowych. Jeśli spożycie pokarmu staje się nadmierne przez dłuższy czas, może to prowadzić do pewnych komplikacji, takich jak zmiany w funkcjonowaniu trawiennym, regulacji hormonalnej i innych. Chociaż można używać hiperfagii i polifagii zamiennie jako terminów nadmiernego głodu, należy zauważyć niewielkie różnice. Polifagia może być związana z utratą wagi, utrzymaniem odpowiedniej wagi, lub przybraniem na wadze, podczas gdy hiperfagia jest zawsze związana z przyrostem masy ciała. Niektóre z podstawowych przyczyn hiperfagii mogą obejmować brak snu, zmiany w reakcji na stres i zespół napięcia przedmiesiączkowego. Nadmierny głód jest główną cechą dziedzicznych zaburzeń, takich jak zespół Pradera-Williego. Warunki te często idą w parze z objadaniem się, a w niektórych przypadkach są spowodowane zaburzeniami odżywiania, takimi jak bulimia. Jeśli nie zostanie to rozwiązane, przejadanie się może prowadzić do problemów z otyłością lub przyrostem masy ciała.

Objawy hiperfagii?

Objawy hiperfagii różnią się od normalnych sygnałów głodu, których ktoś może doświadczyć po kilku godzinach bez jedzenia. Ktoś z hiperfagią lub polifagią może odczuwać intensywny głód, mieć trudności z uczuciem sytości po posiłku i często przejadać się.

Choroba tarczycy

Innym przykładem jest zaburzenie tarczycy, które wpływa na metabolizm organizmu. Zwiększone, lub zmniejszone stężenie hormonów tarczycy może prowadzić do zwiększenia apetytu.

Choroba tarczycy może wpływać na nadmierny apetyt na kilka sposobów.

Jednym z nich jest choroba Gravesa-Basedowa, która jest jednym z najczęstszych zaburzeń tarczycy powodujących nadczynność tarczycy. W przypadku tej choroby układ odpornościowy atakuje tarczycę, co prowadzi do zwiększonej produkcji hormonów tarczycy. Nadmiar hormonów tarczycy może zwiększać przemianę materii i powodować wzrost apetytu.

Innym sposobem, w jaki choroba tarczycy może wpływać na nadmierny apetyt, jest jej wpływ na układ hormonalny organizmu. Zaburzenia hormonalne związane z chorobami tarczycy, takie jak niedoczynność tarczycy, mogą prowadzić do spadku poziomu hormonów, takich jak grelina i leptyna, które regulują uczucie sytości i głodu.

W konsekwencji może to prowadzić do zwiększonego apetytu i wzrostu masy ciała.

Dodatkowo, niektóre osoby z chorobami tarczycy, szczególnie z chorobą Hashimoto, mogą doświadczać zmęczenia, braku energii i obniżonego nastroju, co może prowadzić do zwiększonego apetytu jako sposobu na podniesienie nastrоju i uzyskanie dodatkowej energii.

Warto jednak pamiętać, że nadmierny apetyt może być również spowodowany innymi czynnikami, a nie tylko chorobą tarczycy. Dlatego, jeśli masz problemy z nadmiernym apetytem, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, który może pomóc w ustaleniu przyczyny i zapewnić odpowiednie leczenie.

Choroba Gravesa-Basedowa

Choroba Gravesa-Basedowa, nazywana także chorobą Gravesa lub nadczynnością tarczycy związaną z immunologicznym zapaleniem tarczycy, to schorzenie autoimmunologiczne, które powoduje nadczynność tarczycy. Poniżej znajdują się najczęstsze objawy choroby Gravesa-Basedowa:

Przyspieszone bicie serca (tachykardia).

Zwiększone pocenie się.

Drżenie rąk (drganie mięśniowe).

Nieregularne lub przyspieszone trawienie.

Wzrost masy ciała pomimo utrzymującej się utraty apetytu.

Nadmierna nerwowość, lęk, drażliwość.

Zmniejszenie wytrzymałości fizycznej i zmęczenie.

Przedwczesne wyłysienie lub łamliwe włosy.

Zmiana w poziomie libido.

Widzenie podwójne, rozmycie lub zmiana w ostrości widzenia.

Wypuklenie gałek ocznych, zwłaszcza przy patrzeniu w dół

lub na boki (objaw Basedowa).

Porada

Jeśli podejrzewasz u siebie chorobę Gravesa-Basedowa, zalecamy skonsultowanie się z lekarzem, który może zdiagnozować i zaproponować odpowiednie leczenie.

Stan przed cukrzycowy i cukrzyca

Cukrzyca jest stanem chorobowym, w którym organizm może nie wytwarzać wystarczającej ilości insuliny, lub jak w przypadku cukrzycy typu 2, nie wykorzystuje insuliny, która już istnieje. Insulina jest hormonem uwalnianym przez trzustkę, który hamuje apetyt i może prowadzić do zmniejszenia spożycia pokarmu. Pomaga transportować glukozę do komórek, aby zapewnić nam energię. Jeśli poziom glukozy jest wysoki, a insulina nie jest w stanie prawidłowo działać z powodu niskiej produkcji lub insulinooporności, wtedy nasze ciało może nie wykorzystywać glukozy do efektywnego wykorzystania energii, co oznacza, że nasze komórki mogą czuć się „pozbawione” paliwa, którego potrzebują, zwiększając uczucie głodu. Objawy cukrzycy mogą również obejmować nadmierne pragnienie lub polidypsję i częste oddawanie moczu (znane jako wielomocz). Ze względu na te zmiany w insulinie i rozwój insulinooporności, hiperfagia jest powszechna wśród osób z cukrzycą.

Porada

Postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza. Skonsultuj się z zarejestrowanym dietetykiem lub wykwalifikowanym lekarzem, aby przedstawić najlepszy plan żywieniowy dla swojego zdrowia. Dowiedz się więcej o swoim stanie i czynnikach ryzyka hiperfagii, konsultując się z pracownikiem służby zdrowia.

Niski poziom cukru we krwi (hipoglikemia)

Po jedzeniu glukoza dostanie się do krwioobiegu i przedostanie się do komórek za pomocą insuliny. Może wtedy wystąpić niski poziom cukru we krwi z wielu powodów, w tym z powodu niespożywania odpowiednich węglowodanów. Poziom cukru we krwi może również spaść, jeśli organizm wydziela nadmiar insuliny, lub doświadcza innych chorób neuroendokrynnych. Hipoglikemia sprzyja wydzielaniu greliny, hormonu, który stymuluje przyjmowanie pokarmu i reguluje poziom glukozy we krwi. Może zwiększać uczucie głodu i może prowadzić do hiperfagii w obecności podstawowego stanu.

Porada

Aby zwalczyć niski poziom cukru we krwi, możesz spróbować spożywać posiłki regularnie i o określonych porach dnia. Upewnij się, że jesz wystarczająco dużo pokarmów bogatych w białko, które zwiększają uczucie sytości. Włącz do diety pokarmy o wysokiej zawartości błonnika, takie jak warzywa skrobiowe, co może pomóc utrzymać bardziej stabilny poziom glukozy we krwi. Jedz przed i po wysiłku fizycznym.

Wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia)

Hiperglikemia może wystąpić, gdy organizm nie jest w stanie skutecznie wytwarzać, lub wykorzystywać insuliny. Jeśli produkcja lub regulacja insuliny zostanie zakłócona, glukoza nie może skutecznie dostać się do komórek, aby zapewnić im energię. Co może prowadzić do dużego stężenia cukru we krwi.