Bezpłatny fragment - Przez kolejne świty

Przez kolejne świty

Już jesień sypie pożółkłymi liśćmi

A wrzesień kradnie dojrzałe kasztany

Długowłose wierzby stroją się złociście

Znów poranek senny mgłami zadumany

Już dzikie wino w sieć promienie chwyta

Zapalając czerwień w zielonej gęstwinie

W parkowej alejce smakujemy lato

Póki nasza jesień nie zmieni się w zimę

Zmierzchy bezlitosne dla dni coraz krótszych

Chowają godziny w smugach światłocieni

My w marzeniach zawsze cudnie długowieczni

Gdy do wspólnych wspomnień czule przytuleni

Nasza jesień włosy czasem pobieliła

Wyrzeźbiła twarze mapą lat przeżytych

Po wyrytych drogach jak po drogowskazach

Idziemy do siebie przez kolejne świty

***

Z bliska przyglądam się wiośnie

Rośnie kolorowo

Z głową w jasnych obłokach

niesie bukiet żonkili

Zieleń klonów wplątała we włosy

Bose stopy

zanurzyła w szmaragdowej trawie

Już prawie dorosła

Jeszcze tylko bzom zapachu doda

Obudzi biel kasztanowców

I dojrzała przejrzy się w stawie

***

Nie spieszcie się lipy

Dajcie czas jaśminom

Niech przeminą

Spokojnie

Nie walczcie o prymat

Nie idźcie na wojnę

Z armią białych kwiatków

Z zapachem upojnym

Nie spieszcie się lipy

Duchy niespokojne

Nie ponaglajcie jaśminów

Jeszcze nie lipcowy czas

***

Jeszcze kasztanowiec płatków nie pogubił

Jaśminy zapachem nie oczarowały

A już się szykują na witanie lata

Miodnych lip lipcowe kwietne wodospady

Jeszcze się ciepłe dni nie rozgościły

Słońce w zachmurzonym niebie się ukrywa

A letnie sukienki na wieszakach tańczą

Z myślą której przeczy głowa całkiem siwa

Może to te lipy do lata spieszące

Może bez odwieczny wiosenny marzyciel

Może dni majowe od wspomnień gorące

Odmłodziły stare poszarpane życie

***

Na wiejskiej drodze

spotkałam lato

Uśmiechnęło się szerokim

słonecznym uśmiechem

Szelmowsko mrugnęło do mnie

okiem błękitnego nieba

I zawstydzone

zasłoniło twarz karmelowym obłokiem

Przystanęłam aby się przywitać

prosząc by zostało jak najdłużej

***

Dokąd wędrują świetliste obłoki

Patrząc na ziemię naznaczoną słońcem

Na pola i łąki trawione gorącem

Na ludzi co z góry zdają się mrówkami

Na trzciny szepczące modły nad stawami

Na każdą roślinę i każde stworzenie

Czy widzą też troskę i ludzkie zmartwienie?

Obłoki białe obłoki czyste

Czy z góry wszystko jest oczywiste?

***

Ani jednej chmurki

Próżno szukać obłoków

Uciekły przed słońcem

Pozwalając słońcu pastwić się nad ziemią

Tylko litościwy zefirek

Igra delikatnie z koronami drzew

Przynosi chwile wytchnienia

Mieszając w tyglu piekielnego gorąca

***

kwiatek zagubiony w trawie

maleństwo

kropka postawiona przez Boga po stworzeniu świata

spojrzał na mnie

oddając mi swój różowy uśmiech

źdźbło Natury

a jak wielka jest radość w jego subtelnym pięknie

***

Zboża trwają nieruchome

Kruk bezszelestnie

mierzy się z przestrzenią

Upał się wzmaga

A nad doliną

wiatr znużony przysnął

I czas nie pogania

I kogut nie pieje

Kwiaty ledwie dyszą

Pies skulony w budzie

zapomniał szczekania

Nawet kot nie mruczy

Świat brzmi sielską ciszą

Lato

Patrzysz na mnie

oczami chabrów i nieśmiertelników

spod łąki szmaragdowych rzęs

Fioletem drobnych kwiatków

kusisz i przyciągasz wzrok

Czarujesz tańcem błękitnych motyli

Obdarzasz złotem przydrożnych dziurawców

Kładziesz się cieniem wśród konarów drzew

Jesteś w magii obłoków

i grozie rodzącej się burzy

Bogactwie nieskoszonych pól

W miodnych lip pachnących kaskadach

I w kałuży po ulewnym deszczu

Skromnie pod wiejskim płotem mieszkasz

W rozgrzanym zbożu zanurzam dłoń

By poczuć twój dotyk

Lato

***

Beżowy zielonooki kot

przywędrował znikąd

I został

Porzucając niepewność

na najbliższe dwa tygodnie

Kiedy odjadę

powędruje dalej

Zdany na niełaskę ludzi

i bezradność myszy

***

Deszcz bębni o blaszany dach

Spływa po drewnianym daszku