Bezpłatny fragment - Praca dyplomowa — magisterska na kierunku kosmetologia

Wprowadzenie

Praca dyplomowa jest samodzielnym opracowaniem zagadnienia naukowego z zakresu nauk medycznych i nauk o zdrowiu prezentującego ogólną wiedzę i umiejętności studenta związane ze studiami na danym kierunku i poziomie oraz umiejętności samodzielnego analizowania i wnioskowania:

— Temat pracy magisterskiej powinien być związany z kierunkiem studiów. Praca powinna być ukierunkowana na rozwiązywanie problemów praktycznych.

— Temat pracy powinien wyrażać jasno dany problem, który pozostaje do rozwiązania. Powinien być ujęty możliwie krótko i mieścić się w szeroko rozumianych naukach objętych kierunkiem studiów.

— Temat pracy nie powinien zawierać nazwy jednostki na podstawie danych, której została opracowana część empiryczna. Nazwa, forma prawna, przedmiot działalności jednostki oraz okres badań powinien zawierać się w rozdziale dotyczącym metodologii badań.

— Przy właściwym wyborze tematyki pracy dyplomowej powinno się zwracać uwagę, aby praca posiadała charakter badawczy.

— Praca powinna pokazać znajomość literatury przedmiotu w zakresie rozpatrywanego tematu, umiejętność stosowania przez studenta metod i technik badawczych właściwych dla danego kierunku studiów, umiejętność właściwego skomponowania pracy, logicznej argumentacji, prawidłowego i ścisłego wyciągania wniosków.

— W pracy magisterskiej student powinien wykazać się umiejętnością określenia problemu badawczego, znajomością metod i technik badawczych oraz aktualnej literatury dotyczącej podjętego tematu pracy. W pracy magisterskiej student powinien dążyć do rozwiązania sformułowanego problemu badawczego z wykorzystaniem wiedzy zdobytej podczas studiów, ale także starać się ją uzupełnić w odniesieniu do szczegółowych problemów związanych z tematyką pracy.

— Wykorzystanie literatury powinno być wykazane w odsyłaczach i bibliografii, przy czym powinna to być literatura wykraczająca poza podstawowe pozycje podręcznikowe. Należy unikać pisania dużych części pracy na podstawie jednej pozycji literatury. Wykorzystanie literatury powinno polegać na przemyśleniu stanowisk i poglądów różnych autorów i danych badawczych zgodnie z potrzebami tematu pracy, wskazując na jasny, własny pogląd studenta.

— Od autora pracy należy wymagać nie tylko analizy i opisu o charakterze retrospektywnym, ale też umiejętności analizy statystycznej.

Praca magisterska na kierunku kosmetologia stanowi kulminację wieloletnich studiów i jest kluczowym elementem w kształtowaniu przyszłego eksperta w dziedzinie pielęgnacji urody, zdrowia skóry i medycyny estetycznej. To nie tylko formalność, ale przede wszystkim możliwość dogłębnego zbadania wybranego zagadnienia, pogłębienia wiedzy i wykazania się umiejętnościami badawczymi.

Proces tworzenia pracy magisterskiej rozpoczyna się od wyboru tematu. W kosmetologii wachlarz możliwości jest szeroki i obejmuje różnorodne aspekty:

— Zabiegi kosmetyczne: Analiza efektywności konkretnych zabiegów, takich jak mikrodermabrazja, mezoterapia, czy peelingi chemiczne.

— Pielęgnacja skóry: Badanie wpływu składników aktywnych na skórę, opracowywanie spersonalizowanych programów pielęgnacyjnych, analiza problemów skórnych (trądzik, przebarwienia, starzenie).

— Kosmetologia estetyczna: Ocena bezpieczeństwa i skuteczności zabiegów iniekcyjnych (kwas hialuronowy, mezoterapia), laseroterapii, czy innych procedur.

— Kosmetologia specjalistyczna: Badanie wpływu diety i suplementacji na stan skóry, analiza składu kosmetyków naturalnych i ich działanie, czy też problematyka pielęgnacji skóry wrażliwej i alergicznej.

— Nowe technologie: Analiza wykorzystania nowoczesnych technologii w kosmetologii, takich jak urządzenia do diagnostyki skóry, czy też badania nad wpływem wirtualnej rzeczywistości na procesy pielęgnacyjne.

— Chemia kosmetyczna i receptura kosmetyczna: Opracowywanie i analiza receptur kosmetycznych, badanie stabilności i trwałości produktów, analiza wpływu składników na właściwości kosmetyków.

— Toksykologia i bezpieczeństwo kosmetyków: Ocena bezpieczeństwa składników kosmetycznych, analiza potencjalnych zagrożeń dla zdrowia, badania dermatologiczne i alergologiczne produktów.

Wybór tematu powinien być podyktowany studiowanym kierunkiem, specjalnością, zainteresowaniami studenta, dostępnością materiałów oraz możliwością przeprowadzenia badań.

Praca magisterska to nie tylko teoretyczne rozważania, ale również praktyczne badania. W zależności od wybranego tematu, proces badawczy może obejmować:

— Analizę literatury: Dogłębne studiowanie publikacji naukowych, artykułów, książek i innych źródeł.

— Badania ankietowe: Gromadzenie danych poprzez ankiety skierowane do pacjentów lub specjalistów.

— Badania kliniczne: Ocena efektywności zabiegów na grupie pacjentów.

— Analizę przypadków: Szczegółowe omówienie konkretnych przypadków klinicznych.

Praca magisterska stanowi fundament wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w dalszej karierze zawodowej. Umożliwia zdobycie:

— Dogłębnej wiedzy na wybrany temat.

— Umiejętności badawczych i analitycznych.

— Doświadczenia w prowadzeniu badań i analizie danych.

— Prestiżu i uznania w środowisku zawodowym.

Podsumowując, praca magisterska na kierunku kosmetologia to wymagające, ale zarazem niezwykle satysfakcjonujące wyzwanie. To szansa na rozwój, zdobycie cennych umiejętności i wniesienie wkładu w rozwój nauki i praktyki kosmetologicznej.

Wymogi merytoryczne stawiane pracy dyplomowej (magisterskiej)

— Problematyka pracy powinna być związana z dyscypliną/dyscyplinami naukowymi do których przyporządkowano kierunek kosmetologia (nauki medyczne i nauki o zdrowiu) jak też odnoszą się efekty uczenia się. Temat i treść pracy muszą być zgodne z kierunkiem studiów kosmetologia i mogą odnosić się do wybranej studiowanej przez studenta specjalności. Praca dyplomowa powinna dotyczyć dokładnie sprecyzowanego problemu, co winno mieć odzwierciedlenie w tytule pracy. Praca dyplomowa powinna być opracowaniem użytecznym, podejmującym rozwiązanie konkretnego problemu badawczego o charakterze praktycznym.

— Tytuł pracy, tytuły rozdziałów i podrozdziałów powinny odpowiadać zamieszczonym w pracy treściom, umożliwiając pogłębianie poruszanych problemów, doprowadzając w końcowej części pracy do syntezy, propozycji rozwiązania problemu praktycznego.

— Przyjmuje się, że na poziomie studiów drugiego stopnia wymagane jest: sprecyzowanie celu pracy dyplomowej oraz założeń badawczych, umiejętność samodzielnego poszukiwania materiałów źródłowych, danych i oceny ich przydatności, opisu, analizy wybranego problemu badawczego o charakterze praktycznym w oparciu o wybraną metodę i narzędzia badawcze. Stosuje się metody ilościowe (np. ankiety, statystyka) lub jakościowe (np. wywiady, obserwacje), zależnie od tematu pracy. Niezbędne jest szczegółowe uzasadnienie wyboru metod badawczych.

— Szczegółowy zakres pracy ustala promotor z dyplomantem. Student odpowiada za poprawność merytoryczną, redakcyjną, edytorską, językową i stylistyczną pracy. Odpowiedzialny jest on również za sposób i uczciwość cytowania oraz za przestrzeganie praw autorskich.

— Rozmiar pracy dyplomowej na studiach drugiego stopnia powinien wynikać z wyczerpującego opracowania tematu. Jako zasadę ogólną należy przyjąć, że objętość części zasadniczej pracy magisterskiej powinna wynosić nie mniej niż 50 stron. Objętość pracy powinna być dostosowana do tematu przyjmuje się jednak iż, powinno to być nie mniej niż 50 stron, nie więcej niż 100 stron maszynopisu, zalecana objętość 60 stron (wliczając strony tytułowe i bibliografię). Liczba pozycji literatury przedmiotu (monografii i artykułów publikowanych w pismach naukowych oraz branżowych i źródeł internetowych) wykorzystanych w pracy nie powinna być mniejsza niż 20 pozycji. Celowe jest, aby wśród wykorzystywanej literatury znajdowały się pozycje obcojęzyczne. Wykorzystywana literatura powinna uwzględniać najnowsze pozycje wydawnicze, monografie, artykuły, opracowania zbiorowe, jak też w uzasadnionych przypadkach, np. w prezentacji procesów rozwojowych związanych z problematyką pracy oraz w celu pokazania podstaw teoretycznych można uwzględnić literaturę z lat wcześniejszych.

— W pracy konieczne jest zachowanie dbałości o rzetelny charakter pracy, a w szczególności zachowanie dokładności wykorzystywanych informacji, danych, faktów, obiektywizmu ocen, definiowania pojęć w oparciu o właściwe źródła, jak i zachowanie standardów praktyki badawczej, zachowanie opisu analiz i materiałów umożliwiającego odróżnienie badań i wnioskowania autora pracy od cudzych, stosowanie przypisów i odnośników do literatury przedmiotu oraz poprawności językowej i stylistycznej tekstu.

— Struktura pracy powinna zawierać następujące elementy:

— Tytuł pracy.

— Spis treści z numeracją stron.

— Streszczenie / Abstract — Po stronie ze spisem treści umieszczone jest streszczenie, które powinno być podzielone na dwie części:

— Streszczenie w języku polskim — umieszczone jako pierwsze, zaraz po karcie tytułowej.

— Streszczenie w języku angielskim (Abstract) — powinno znajdować się bezpośrednio po streszczeniu polskim.

— Wstęp, obejmujący krótkie wprowadzenie i uzasadnienie wyboru tematu pracy oraz wskazanie celu ewentualnej hipotezy pracy i metod badawczych stosowanych w pracy a także ukazanie struktury pracy oraz wykorzystanych źródeł.

— Rozdział(y) teoretyczne, o zróżnicowanym zakresie w zależności od charakteru pracy dyplomowej, w których dyplomant powinien wykazać się wiedzą teoretyczną z zakresu analizowanego zagadnienia oraz znajomością literatury przedmiotu.

— Rozdział(y) empiryczne, zawierające opis podmiotu i przedmiotu badań, występujące problemy badawcze oraz stosowane metody, techniki i narzędzia badawcze, a także analizę wyników przeprowadzonych badań przez dyplomanta oraz propozycję rozwiązania problemu praktycznego.

— Zakończenie powinno zawierać podsumowanie i wnioski z wyników badań uwzględniające praktyczny wymiar problemu badawczego; odpowiedź na pytania badawcze zadane we wstępie oraz odniesienie się do zrealizowania celu pracy.

— Bibliografię — obejmującą wykaz źródeł cytowanych w pracy.

— Spisy tabel, rysunków, itp., o ile wykaz zawiera co najmniej 5 pozycji.

— Załączniki (o ile występują w pracy).

— Wstęp powinien zawierać: podkreślenie rangi problemu i uzasadnienie wyboru tematu i charakterystykę struktury pracy.

— Wnioski powinny zawierać w pracy magisterskiej weryfikację postawionych hipotez badawczych.

— Podsumowanie powinno bezpośrednio nawiązywać do tematu pracy i celu pracy.

— Wstęp i podsumowanie piszemy zasadniczo na końcowym etapie pisania pracy.

Wymogi edytorskie stawiane pracy dyplomowej

— Treść pracy dyplomowej powinna być w formacie A4 i być napisana w edytorze tekstu jedną z czcionek:

— Times New Roman, rozmiar 12 pkt. (tytuły rozdziałów do 14), z zachowaniem interlinii (odstępu pomiędzy wierszami) 1,5 <== format zalecany;

— Calibri, rozmiar 11 pkt. (tytuły rozdziałów do 14) z zachowaniem interlinii 1,5.

— Za zgodą promotora sposób formatowania tekstu może być zmieniony.

— Na stronie zaleca się aby znajdowało się 30—36 wierszy, z których każdy powinien zawierać około 60 znaków pisarskich, łącznie ze spacjami.

— Obowiązuje wyjustowanie tekstu zasadniczego (wyrównanie tekstów obu marginesów).

— W nagłówku strony tytułowej powinna znajdować się nazwa Uczelni, wydział i kierunek. Poniżej umieszcza się imię i nazwisko autora pracy oraz numer albumu, następnie tytuł pracy. Informację na temat Wydziału / Instytutu/ Katedry i promotora pracy dyplomowej wpisuje się poniżej tytułu pracy, w prawym dolnym rogu strony. Na samym dole (wyśrodkowana czcionka) powinna znajdować się miejscowość i rok złożenia pracy.

— Wygląd strony tytułowej określają odpowiednie przepisy uczelniane.

— W pracy dyplomowej można stosować przypisy dolne; odstęp między wierszami przypisów wynosi 1,0. Sporządza się je czcionkami takimi samymi jak tekst główny z zachowaniem następującej wielkości czcionek: — Times New Roman, rozmiar 10 pkt.; — Calibri, rozmiar 9 pkt.

— Marginesy powinny być na każdej stronie jednakowe: lewy 3 cm, prawy 2 cm, górny i dolny 2,5 cm. Każdy akapit rozpoczyna się wcięciem 1,25 cm.

— Rozdział i inna część pracy jemu równa (np. wstęp, podsumowanie, bibliografia) powinna rozpoczynać się od nowej strony.

— Strona ze spisem treści powinna być drugą, po stronie tytułowej, stroną pracy.

— Przed spisem treści można (ewentualnie) umieścić stronę z dedykacją, podziękowaniami — strona ta jest nie numerowana. W takim przypadku spis treści jest stroną trzecią.

— Rozdziały należy numerować cyframi rzymskimi lub arabskimi. Po cyfrach rzymskich nie należy stawiać kropki. Kropkę stawia się jedynie po cyfrach arabskich (np. 1. Anatomia…/I Anatomia…).

— Rozdział może zawierać podrozdziały, a podrozdziały ewentualnie dalszy podział na punkty i podpunkty. Każdy rozdział powinien być zatytułowany. Tytuł rozdziału lub podrozdziału nie może brzmieć tak samo jak tytuł pracy. Tytuł nie powinien być zakończony kropką. Żaden rozdział nie może być rozwinięty poprzez jeden podrozdział; to samo dotyczy bardziej szczegółowych podziałów. W spisie treści na końcu wiersza z tytułem rozdziału, podrozdziału, punktu itp. powinien być podany numer strony w pracy, na której ten rozdział (podrozdział, punkt itp.) się znajduje.

— Tabele, zestawienia, schematy wykresy, rysunki, itp. w całym opracowaniu powinny być opisywane w sposób jednolity uzgodniony z promotorem. Nad tabelą, zestawieniem, itp. wpisywany jest numer oraz jej nazwa. Pod tabelą podajemy źródło, skąd pochodzą materiały. Źródło opisujemy taką samą czcionką jak przypisy. Każda z tabel, rysunków, schematów, wykresów, itp. musi być poprzedzona wprowadzeniem w tekście — po co została zamieszczona oraz odniesieniem do podanego numeru.

— Podpisy do rycin w pracy magisterskiej — zasady szczegółowe:

Podpis pod ryciną (rysunkiem, wykresem, zdjęciem) jest kluczowym elementem pracy magisterskiej, zapewniającym jasne i precyzyjne przekazywanie informacji zawartych w grafikach, wykresach i ilustracjach. Poniżej znajduje się kompleksowy przewodnik, który pomoże Ci w prawidłowym tworzeniu podpisów.

Elementy podpisu:

— Numer:

— Każda rycina musi mieć swój numer.

— Numeracja może być ciągła w całej pracy (np. Ryc. 1, Ryc. 2, Ryc. 3) lub dwuczłonowa (np. Ryc. 3.1, Ryc. 3.2 — gdzie „3” to numer rozdziału).

— W przypadku prac z nauk medycznych, często stosuje się termin „Rycina” zamiast „Rysunek” (np. Ryc. 1 zamiast Rys. 1).

— Tytuł:

— Tytuł powinien być krótki i opisowy, dokładnie oddający treść przedstawioną na rysunku.

— Przykład: „Analiza zachorowań na grypę w latach 2020–2023”.

— Objaśnienia:

— W podpisie można umieścić dodatkowe informacje i wyjaśnienia skrótów.

— Źródło:

— Opracowanie własne: Jeśli rysunek został stworzony przez Ciebie, wpisz: „Źródło: opracowanie własne”.

— Źródło z innej publikacji: Podaj pełny opis bibliograficzny lub numer przypisu, na który wskazuje tekst pracy (np. „Źródło: Kowalski J., Nazwa publikacji, Warszawa 2020, s. 15” lub np. „Źródło: [48]”).

— Ważne: Zawsze wskazuj źródło grafiki, aby uniknąć zarzutów plagiatu i przestrzegać praw autorskich.

Formatowanie i rozmieszczenie:

— Umiejscowienie: Podpis powinien znajdować się bezpośrednio pod rysunkiem.

— Pozycja: Rysunki i ich podpisy powinny być wyśrodkowane.

— Czcionka: Często stosuje się mniejszą czcionkę niż w głównym tekście (np. rozmiar 10, 11 lub 8, 9).

— Wyróżnienie: Wyróżnienie poszczególnych części podpisu (np. pogrubieniem) jest dowolne, ale powinno być jednakowe w całej pracy.

— Wyrównanie: Tytuł podpisu powinien być wyśrodkowany.

Ważne uwagi:

— Konsekwencja: Stosuj jednolite zasady formatowania i numerowania w całej pracy.

— Powołanie w tekście: Zawsze odwołuj się do ryciny (rysunku) w tekście głównym (np. „zobacz ryc. 1” lub „jak przedstawiono na ryc. 2”). Można stosować pełen wyraz „Rycina” lub skrót „Ryc.”.

— Przejrzystość: Upewnij się, że ryciny (rysunki) są czytelne i zrozumiałe.

— Prawa autorskie: Jeśli rycina (rysunek) nie jest dziełem własnym, upewnij się, że masz prawo do jego użycia lub podaj dokładne źródło, aby uniknąć naruszenia praw autorskich.