Ponury cień Sybiru-wspomnienia z zesłania

Duszeni pyłem, tonący w mokradłach, konający na tyfus...malarię.. szkorbut. Jak naprawdę wyglądała zsyłka na Sybir? O tym jest ta książka...Syberia: mogiła dla ponad miliona poddanych ..

Największe więzienie świata...Sybir... zesłania, deportacje Dobrze,że są osoby które spisują te tragiczne wydarzenia. Zesłańców jest coraz mniej i nie chcą wracać do tamtych czasów. Szkoda, bo w obecnym czasie historia zaciera ślady i jeszcze trochę młodsi w ogóle nie będą o tym wiedzieć

Te wspomnienia z lat na Syberii nie są fantazją, to trudne do przyjęcia fakty. Ciężkie przeżycia wyryły w pamięci tak głęboki ślad, że stoją przede bohaterami jak żywe.

Autorka opisuje losy swoje i swojej rodziny zesłanej na Syberię w kwietniu 1940 r., od momentu aresztowania do powrotu do kraju.

Teresa Mielnik razem z matką i czworgiem starszego rodzeństwa została wywieziona 13 kwietnia 1940 roku przez władze sowieckie z Lisich Jam na Syberię. Ustabilizowane, spokojne życie rodziny Mielników, tak jak tysięcy Polaków, zostało brutalnie zrujnowane przez sowieckiego okupanta. Dzieci, nie wiedziały, że ich dziecięce problemy staną się już wkrótce problemami na miarę dorosłego człowieka. Rodzinne korzenie, aresztowanie ojca i zesłanie go na Kołymę, sybirska tułaczka, śmierć matki i brata, sierociniec, tyfus, malaria…- to wszystko w skrócie i łagodnym tonie ukazane zostało z perspektywy czasu przez dorosłe już osoby. Opisane tu przeżycia, które najbardziej wryły się w pamięć i odcisnęły swoje piętno, powracają we wspomnieniach. Książka, która wzrusza i zmusza do zastanowienia się. Trzeba brać ze zdjęciami kolorowymi.