O książce
Opinie
Opowieść ta, przez swą autentyczność, jest bardzo poruszająca. Są tu trzy najważniejsze aspekty, pomijane przez komentatorów. Pierwszy, że Autorka przedstawiając dramatyczne losy swoich najbliższych krewnych - pisze o tym być może chwilami z pewną nutą żalu do polskich krzywdzicieli, oraz do radzieckich oprawców, ale bez nienawiści; to bardzo ważne. Drugi wniosek - to, jak wbrew propagandzie liberalnej, ważne jest posiadanie własnej Ojczyzny, silnego i sprawnego państwa zdolnego do skutecznej obrony swoich obywateli. Trzeci i najważniejszy wniosek, że to nie jest historia zamknięta. Wbrew ideologii liberalnej historia świata nie skończyła się na okresie rozkwitu i pokoju. Rosja wbrew pozorom niewiele się zmieniła od upadku ZSRR. Dowodem jest napaść na niepodległą Ukrainę, w ramach idei odbudowy dawnego Imperium. Dowodem są setki tysięcy zabitych Ukraińców i około miliona rosyjskich żołnierzy. Tysiące dzieci ukraińskich teraz porwanych i wywiezionych do Rosji, które się teraz "rozdaje" jak przedmioty. Ta książka jest jak memento; jest przestrogą, że Rosja nadal jest agresywnym bestialskim imperium i wszystko to może się w jakieś formie powtórzyć z nie mniej tragicznym skutkiem, choć w nieco innych, współczesnych realiach. Jako świadectwo jest ona też spełnieniem moralnej powinności wobec najbliższych i wszystkich tych wielu tysięcy podobnych ofiar radzieckich wywózek czy zesłania na Sybir, na rosyjską "nieludzką ziemię".
Duszeni pyłem, tonący w mokradłach, konający na tyfus...malarię.. szkorbut. Jak naprawdę wyglądała zsyłka na Sybir? O tym jest ta książka...Syberia: mogiła dla ponad miliona poddanych ..
Największe więzienie świata...Sybir... zesłania, deportacje Dobrze,że są osoby które spisują te tragiczne wydarzenia. Zesłańców jest coraz mniej i nie chcą wracać do tamtych czasów. Szkoda, bo w obecnym czasie historia zaciera ślady i jeszcze trochę młodsi w ogóle nie będą o tym wiedzieć
Te wspomnienia z lat na Syberii nie są fantazją, to trudne do przyjęcia fakty. Ciężkie przeżycia wyryły w pamięci tak głęboki ślad, że stoją przede bohaterami jak żywe.
Autorka opisuje losy swoje i swojej rodziny zesłanej na Syberię w kwietniu 1940 r., od momentu aresztowania do powrotu do kraju.
Autor
