Lot Nad Horyzont Zdarzeń

Lot nad Horyzont Zdarzeń

Autor. Krzysztof-Jan Derda

opowiadanie dedykuję swojej Matce i wnukom

oraz Profesorowi Stewenowi Hawkingowi

Geneza

W latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia znakomity kosmolog angielski Steven Hawking na skutek własnych rewolucyjnych w nauce odkryć i przemyśleń, a przede wszystkim dzięki fascynacji, nad odkryciami Alberta Einsteina i jego teorii względności, doszedł do wniosku że wszechświat który nas otacza i wypełnia przestrzeń jest bardziej dziwny i niezrozumiały niż wyobrażają sobie ludzie a na pewno i obcy o ile istnieją.

Przemyślenia te doprowadziły do odkryć o których nikomu przedtem nawet się nie śniło. A dziś w roku 2022 zostały uznane i zaakceptowane lecz społeczeństwa świata ciągle nie mogły zrozumieć jak to jest w najdziwniejszym, i najbardziej szokującym miejscu wszechświata i centrów niemal wszystkich jego galaktyk zwanym czarną dziurą. A jeszcze bardziej niezrozumiałym miejscem jakim jest horyzont zdarzeń i trzymająca w ryzach wszechświat ciemna materia, a tam gdzie zatrzymuje się czas i niby nic już więcej się nie może wydarzyć jak tylko to że po przekroczeniu horyzontów zdarzeń, w kierunku czarnych dziur. Wszelka materia jest rozrywana na atomy a i te na nicość wkraczając tam w obszar Osobliwości jednak profesor Hawking twierdzi obecnie że nie może zaginąć żadna informacja która się tam dostanie. A jakby tego było mało atomy każdej pożartej informacji są wyrzucane w formie promieniowania. Otworzyło to mnóstwo spekulacji i domysłów jednak bardziej zaciekawiało. Tak naukowców jak i zwykłych ludzi ale wprowadzało niepokój i w kręgach naukowych ciągle wrzało choć teoria była już wiekowa. Wielu pragnęło ją sprawdzić i zrozumieć bo ta dawała nowe spojrzenie na sam wszechświat i sens dotychczasowych badań nad ogromem nieskończonej przestrzeni. Niestety do tej pory nie było technicznych możliwości sprawdzenia teorii. Obecnie dzięki znacznemu postępowi nauki a głównie dzięki pracy wielkiego zderzacza hadronów pod Genewą. Otworzyły się możliwości uzyskania, nowych danych a przy okazji, odpowiedniego napędu dla statku który mógłby tam dotrzeć. Bowiem odległości do tej pory były nie do pokonania ani nawet nie do pomyślenia lecz marzenia wielu kosmologów w tym Seta Szostaka kierownika osławionej stacji badawczej SETI. Oraz profesorów kosmologi w tym i Hawkinga, ciągle zaprzątały uwagę największych umysłów ziemian a toczone przy tym spory naukowe, bywały bardzo ostre i przynosiły ciągle nowe pytania. Jedno z nich to, pytanie jak obsesja dręczyło szczególnie profesora Seta Szostaka. Czy jesteśmy w kosmosie sami czy nie? Ale aby gdziekolwiek dotrzeć potrzebny był odpowiedni napęd. I tu przyszła z pomocą nowoczesna nauka i zderzacze hadronów. Musimy drogi czytelniku nieco zatrzymać się aby wyjaśnić czym zajmuje się zderzacz hadronów i co też za jego pomocą odkryto po wielu latach pracy zespołu naukowców. Udało się wygenerować za pomocą zderzacza czarną dziurę a później odkryto ciemną materie najpierw na ułamek sekundy potem po wielu latach pracy. Udało się stworzyć czarną dziurę i ciemną materie w próżniowej osłonie. Ale również co nie było do tej pory możliwe ciemną energie, jako element istniejącego wszechświata. Ale tak bezpiecznie iż nie mogły te produkty że tak je opiszę stanowić żadnego zagrożenia dla tworzącego ją zespołu. Jak i dla całej ludzkości. Tu przy okazji muszę dodać. Bo i jak wszyscy wiemy nie odbyło się to bez procesów sądowych, wniesionych przez ekologów twierdzących zresztą po części słusznie. Że przy niefortunnym zbiegu okoliczności możemy unicestwić samych siebie łącznie z naszą planetą i całym układem słonecznym, na dodatek. Na szczęście pomimo ryzyka prace postępowały bez specjalnych zakłóceń, a Sąd w Strasburgu oddalił pozew ekologów zawierzając naukowcom. Jak wiemy czarna dziura pożera w stanie naturalnym wszystko co się do niej zbliży. Zespół NASA pod kierownictwem profesorów Johna Philipsa z USA i Jamesa Nortona z Wielkiej Brytanii oraz honorowego patrona projektu profesora Stevena Hawkinga pragnął spojrzeć na problem z bardziej praktycznej strony. Inni również jak profesor Brian Cox czy popularyzator nauki znany aktor Morgan Freeman opowiadali o zjawisku w różnych programach popularnych i naukowych. A to z kolei rozbudzało ciekawość wszystkich. Podjęto badania i próby budowy silnika do zastosowania jako napędu, energii czarnej dziury i po kilku wstępnych próbach zrezygnowano z tego pomysłu i próby poszły w kierunku stworzenia napędu w oparciu o ciemną energie którą, też udało się pozyskać. Jako zjawisko, a zjawisko nie rzecz materialną, co było nie tyle dziwne co zaskakujące w badaniach i doświadczeniach. Muszę przybliżyć tu czytelnikowi. Istotę tych dwóch czynników że tak się wyrażę. Otóż ciemna materia jest czymś co spaja i przytrzymuje cały wszechświat w postaci jaką wszyscy znamy. Natomiast ciemna energia sama z siebie przyśpiesza i powoduje ekspansje wszechświata we wszystkie strony i ten właśnie czynnik spowodował podjęcia się, wykorzystania jej jako środka napędowego. O tyle jednak niespójnego z logiką jak i najnowszymi badaniami nad ciemną energią. Gdyż już w 2015 roku. Naukowcy na podstawie obserwacji kosmologicznych i astronomicznych. Doszli jednak do wniosku że wszechświat, jak by zwalnia. A określenie że przykrył się kocem i zapada w drzemkę obiegły cały świat. I wywołały kolejną konsternacje. I jeszcze większe zdziwienie świata naukowego. Jednak zasady działania takiego silnika okazały się w praktyce prostsze niż by się to kiedykolwiek komu wydawało. Nowy napęd profesor Norton nazwał napędem pro, akcyjnym. NASA z tego powodu zwołała konferencję prasową. W Huston na którą zaproszono naukowców a przede wszystkim media. Jednak zainteresowanie było tak ogromne że w sali konferencyjnej zjawiło się około 100 stacji telewizyjnych z całego świata oraz rzesze naukowców. Wejdźmy tam i my korzystając z zaproszenia. Szum rozmów i kamer powodował nastrój, jakiegoś napięcia a chwila istotnie była podniosła. Uciszyło się kiedy pojawili się wynalazcy zajmując miejsca przy długim stole. Zgromadził się cały podstawowy zespół twórczy. Głos zabrał profesor John Philips. Witam wszystkich Państwa. Powiedział swoim donośnym głosem. Jednak najpierw poproszę profesora Hawkinga o przybliżenie zebranym istoty jego odkrycia. Profesor Hawking nie jeździł już na swoim sławetnym wózku z którego to pamiętał go każdy telewidz kanałów popularnonaukowych. Jak i jego studenci i mówił normalnie bez syntezatora mowy. Trzeba dodać iż przed kilku laty pokonano w końcu jego niemoc dzięki współczesnym osiągnięciom medycznym. Toteż kiedy wstał sala wybuchnęła gromkimi brawami na stojąco. Profesor powiedział, dziękuje państwu.

Aż przyjemnie było na niego popatrzeć. Wróćmy jednak moi Państwo do istoty sprawy powiedział. Już jako młody naukowiec począłem zastanawiać się nad skomplikowaną budową wszechświata. A na podstawie teorii Einsteina sławnego MC do kwadratu doszedłem do pewnych wniosków. Iż wszechświat jest mniej skomplikowany niż nam się wszystkim wydawało chociaż bardzo dziwne miejsca znajdują się w okolicach czarnych dziur. A tak w ogóle twierdziłem na początku swojej kariery naukowej że żadnych czarnych dziur w przestrzeni kosmosu nie ma. A propagatorów tej hipotezy wyzwałem na zakład, który później na swoje szczęście przegrałem. Panie Profesorze a o co się Pan założył, zapytał redaktor Sulima TVP z Polski, o co? Dokładnie nie pamiętam ale chyba o prenumeratę jakiegoś pisma naukowego. A jaki był wynik zakładu? No oczywiście przegrałem, i dziś jestem z tego bardzo zadowolony. Bo nauka wyszła na tym o wiele lepiej niż gdybym wygrał zakład. Ale wracając do tematu, kiedy odkryto istnienie czarnych dziur i ciemnej materii a przede wszystkim ciemnej energii jako składnika wszechświata tak mnie to zafascynowało że musiałem, zastanawiać się nad ich istotą i przeznaczeniem bo ich nienasycona chęć wchłaniania wszystkiego co się w ich otoczeniu znajduje. Była raczej zrozumiała z uwagi na wszechobecną grawitację.

W naszej galaktyce istnieje około 2000 czarnych dziur i jedna masywna czarna dziura w centrum, galaktyki, która, interesuje, nas, najbardziej. Natomiast ciemna materia jak i energia choć udało się nam je pozyskać nadal nie wiemy czym właściwie są. W ciągu dalszych przemyśleń założyłem ze na obrzeżu każdej z nich znajduje się jak go też nazwałem horyzont zdarzeń dziwniejszy, niż same czarne dziury. Dlaczego? profesorze padło pytanie z sali. Bo na wskutek działania grawitacji czarna dziura zatrzymuje czas w naszym potocznym rozumieniu, właściwie nie ona sama ale już nad horyzontem zdarzeń czas zwalnia i powoli się wstrzymuje, tak jak przewidział to Einstein, odpowiedział. Wszystko co się znajdzie w pobliżu zostaje teoretycznie wchłonięte a przynajmniej gazy i gwiazdy w ich pobliżu są pochłaniane. Ale...na skutek kumulacji materii czarna dziura wyrzuca z siebie w końcu materie która jakbym powiedział strawiła i chce się jej pozbyć. Jednak wyrzuca ja w stanie takim w jakim nigdy przedtem nie była to niejako promieniowanie czyli pierwotna materia powstała tuż po wielkim wybuchu? Z tego tez powodu świat naukowy nazwał to promieniowanie moim nazwiskiem czyli promieniowaniem Hawkinga. W pewnym jednak etapie mojej teorii przyjąłem ze informacja pochłonięta przez czarna dziurę przepada, lecz myliłem się bowiem informacja zaginąć nie może nawet rozerwana niemal do nicości. Natomiast przystępując do teorii naszych silników, profesor Norton zwrócił się do mnie czy tej istoty czarnej dziury albo może lepiej, ciemnej materii i ciemnej energii, tu zażartował to wszystko są typowe ciemne charaktery, albo typy spod ciemnej gwiazdy co nawet bardzo trafnie do nich wszystkich pasuje. Nie można wykorzystać do napędu? Gdyż jedna pochłania wszystko na swej drodze a druga ciągle przyspiesza, z sobie tylko znanych względów, a następna trzyma wszystko brzydko mówiąc w kupie, żeby się nie rozleciało. Jak to możliwe? Znowu, zapytanie padło od ciekawych reporterów. Na to może Państwu już odpowie konstruktor, profesor John Philips z NASA. Dziękuje profesorze powiedział Philips. Proszę Państwa, założyliśmy ze skoro czarna dziura wchłania wszystko a ciemna energia przyspiesza i jakby rozpędza, wszechświat to wszystko co ja otacza działa mniej więcej podobnie do odkurzacza który każdy ma w domu, z jednej strony wciągając a z drugiej wyrzucając strumień tu akurat powietrza ale porównanie jest dobre, ponadto zastanawialiśmy się nad jednym aspektem czarnych dziur i przede wszystkim ciemnej materii co było raczej rozważaniem filozoficznym niż kosmologicznym bo w pewnym momencie powstało pytanie bardzo dziwne, mianowicie takie, jeśli czarne dziury łączą się ze sobą przy każdej możliwej okazji, ze tak powiem to czy czasem nie dojdzie kiedyś do połączenia wszystkich czarnych dziur wszechświata i co z tego mogło by wyniknąć czy na skutek komasacji i połączonej masy mega jak ją nazwę czarna dziura nie zainicjuje powtórnego wielkiego wybuchu który znamy jako początek naszej historii wszechświata a i nas samych. Nasze obawy co do ich wyprodukowania były z oczywistych powodów zrozumiałe jednak w osłonie próżniowej a otwartej jedynie w tym miejscu gdzie chcemy aby skierowany był napęd do przyspieszania materii skierowaliśmy tylko w to miejsce które jest nam potrzebne, na przykład do utrzymania kierunku lotu. Działanie ciemnej energii oraz ciemnej materii jest sprzeczne z dotychczas stosowana logika ze wszechświat zamiast zwalniać, po wielkim wybuchu przyspiesza, sprowokowało nas do próby ich uzyskania w zderzaczu a to się udało nam po wielu latach pracy, i wepchniecie jej w formę pozwalającą na jej użycie do napędu. Otóż przez całe dziesiątki lat silniki rakietowe skierowane były w dol to znaczy odpychały pojazd kosmiczny od miejsca startu w przód próżni albo w strony które były potrzebne dowódcy jednostki. Nasz najnowszy silnik zamontowany jest z przodu statku. Jak to jest zamontowany?,to znaczy ze zbudowaliście statek już?, posypały się znów pytania. W celu utrzymania bezpieczeństwa pracy jako jarzmo zastosowaliśmy ciemną materie o której wszyscy Państwo wiecie, nie przerwał wykładu zapytany. Nie będę opisywał szczegółów technicznych, bowiem są obszerne ale dopowiem ze do zastosowania pełnej sterowności statku zastosowaliśmy tradycyjne silniki rakietowojonowe do kierunkowania pojazdu. Obecnie zdradzę Państwu największą tajemnicę że prace, nad pojazdem są obecnie po fazie eksperymentów i samej budowy na końcowym etapie, toteż potwierdzam w odpowiedzi na Państwa pytania. Tak, zbudowaliśmy ten statek kosmiczny i co więcej mamy zamiar nim polecieć. Toż to niesłychane ozwały się znowu jak na zawołanie głosy z całej sali. Czy możemy zobaczyć ten statek? Padły znowu pytania. Na razie niestety nie, za kilka tygodni dni, kiedy uporamy się z pracami końcowymi zaprosimy Państwa ponownie. A to już nie jest chyba żadna tajemnica, proszę powiedzieć chociaż, gdzie się on znajduje. Mogę Państwu powiedzieć że budowę i wszelkie prace konstruktorskie prowadziliśmy, w znanej wszystkim Państwu, i owianej tajemnica przez wszystkich reporterów tak zwanej strefie 51. Z uwagi na niedostępność terenu i tajność do chwili obecnej tego projektu, później po kolei segmenty były, transportowane na orbitę i przy ISS montowane. Obecnie okręt nasz, lub jak wolicie statek kosmiczny znajduje się już na orbicie ziemi przycumowaliśmy go do naszej stacji, gdzie trwają prace wykończeniowe i jednocześnie do chwili startu stanowi zaplecze dla ISS. Albo odwrotnie bo jest od niej parę razy większy. Panie profesorze jeszcze jedno pytanie bardzo ważne, zapytał reporter Discowery chanel, co chcecie uzyskać za pomocą tego nowego statku i gdzie polecieć? To chyba oczywiste odparł, zapytany, chcemy udać się w okolice centrum naszej galaktyki gdzie jak wiecie znajduje się czarna dziura, i to nie byle jaka bo to super czarna dziura o gigantycznej wielkości mniej więcej 4,31 milionów mas naszego słońca. Chcemy zbadać horyzont zdarzeń oczywiście z pewnego oddalenia i samą istotę wielkiej czarnej dziury. Najciekawszym jednak miejscem w samym środku każdej podkreślam, każdej czarnej dziury jest miejsce które hipotetycznie się tam znajduje to miejsce zwane osobliwością. Wszyscy naukowcy podejrzewają że dzieją, się tam rzeczy które, stawiają setki i tysiące, pytań i ciągle jest, brak na nie odpowiedzi. Mamy zamiar po przybyciu w pobliże obiektu czarnej dziury, oczywiście na odległość bezpieczną. Nie powodującą wchłonięcia naszego statku. Musimy wysłać tam, sondę która na pewno da nam wiele odpowiedzi do chwili kiedy zostanie rozerwana na strzępy. A później wciągnięta tam i przestanie istnieć. Lecz kto wie, co się może stać każda odpowiedź będzie przybliżała nas do prawdy. Te wszystkie zapytania sprowokował będący z nami profesor Hawking. Tu skierował, na niego znowu uwagę całego zebranego gremium. Panie profesorze padło pytanie z głębi sali. Jeżeli otrzymaliście, czarną dziurę i ciemną materię a przede wszystkim ciemną energię w wyniku prac, zderzacza hadronów. Dlaczego nie zbadacie tego wszystkiego? Na miejscu tu na ziemi? Widzicie Państwo, odparł profesor pozyskanie czarnej dziury jak i ciemnej materii z resztą może będę mówił, o nich ze są to ciemne typki, bo wszystko w nich jest ciemne albo czarne jak w dobrym kryminale, a. Prawdę mówiąc, sami nie chcemy spowodować jakiś nieobliczalnych skutków. To trochę tak, jakby zaczął Pan pracować z mafią sycylijską, a w naszych, warunkach laboratoryjnych, nie było to proste a już samo umieszczenie obiektów w osłonach przyniosło wiele trudności. Jednakże jakakolwiek ingerencja natychmiast skończyła by się dla nas unicestwieniem i anihilacją. Toteż nie możemy pozwolić, sobie na jakiekolwiek dalsze eksperymenty na ziemi. Wszelkie mogące, przynieść, odpowiedzi badania, możemy tylko i wyłącznie przeprowadzić na obiekcie naturalnym. Dlatego chcemy tam polecieć. Z resztą jak powiedział kiedyś prezydent Kennedy polecimy tam nie dla tego że jest to łatwe. Ale dla tego, że jest to trudne. Jaką szybkość osiąga nowy napęd? Znowu zapytano z sali. Nie wiemy tego zbyt, dokładnie gdyż przecież nigdy nikt takiego napędu nie miał w dziejach astronautyki chyba ze UFO. Zażartował profesor, niemniej przy pierwszych próbach na modelach. Wysłanych z ISS i przeliczeniach osiągów napędu możemy założyć, prędkość przelotową. Na, tu przerwał i po chwili dodał, może oddam głos Panu profesorowi Hawkingowi gdyż jako doświadczony wykładowca lepiej was zapozna z faktami. Proszę profesorze zwrócił się, do Stevena Hawkinga. Ten skromny jak zawsze, wytarł najpierw okulary i zaczął opowiadać. Odległość ziemi, do centrum galaktyki w naszym układzie słonecznym wynosi w przybliżeniu, oczywiście dość zawężonym 25 tysięcy lat świetnych. Więc jak na odległości w naszej galaktyce dość duże. A nawet powiedział bym ogromne i nieosiągalne jak dla nas do tej pory. W próbach które zespół wykonał. Nie wiem profesorze czy mogę mówić o przeprowadzanych próbach lotów modeli. Na ten moment myślę że możemy odkryć, je przed opinią publiczną. Tajemnica kiedyś i tak, musi ujrzeć światło dzienne.

No tak, odparł Hawking, ale może profesorze dokładniej na te pytania. Odpowie Profesor Norton, wykręcił się Hawking, który przecież prowadził pierwsze próbne loty, kilku modeli statków i jest zorientowany dokładniej. Ten zaś przybliżył mikrofon bliżej do siebie, i referował za Hawkinga. Więc, napęd po uruchomieniu w przeciągu, kilku sekund osiąga wartość 10 lat świetlnych a po kilku minutach może osiągnąć 100. A co z przeciążeniami? Padły zaraz pytania. Tak jak cały statek tak i pomieszczenia a i ludzie nie odnoszą żadnych skutków przeciążeń z uwagi na osłony i otuliny anty grawitacyjne. Ale to znowu pytania do konstruktorów nie do mnie. Powiem jednak, kilka slow na ten temat bo jest niezwykły, cały kadłub statku z zewnątrz, pokryty jest płytami anty termicznymi z domieszka diamentową, nie powiem jakich bo to tajemnica tej chwili, pod warstwa zewnętrzną mamy próżniową poduszkę a na niej leży pokrywa z ciemnej materii. Z czego? Zapytali chórem reporterzy. Z ciemnej materii, odpowiedział, spokojnie profesor. Jak to? Ciemna materia chroni wnętrze statku przed przeciążeniami związanymi z ogromnymi szybkościami. Przecież to jak, science fiction powiedział reporter CNN. No tak, trochę tak to wygląda. Ale spokojnie Panowie lata badan pokazały nam ze właśnie pewne siły natury jak i jej wytwory są najbezpieczniejsze dla pokonania jej samej. Prędkości przelotowe moi Państwo są niewyobrażalne tak więc, dotarcie do centrum galaktycznego nie zajmie więcej jak pół roku odparł na to pytanie profesor. A z czego to pan wnioskuje? Z czego to Pan to wie? Że załoga nie będzie przerobiona na mus jabłkowy podczas takich przyspieszeń? A z tego, że próby odbyły się z udziałem zwierząt i ochotników. W tym mnie samego. Te mamy po powrocie wszystkie żywe, i zdrowe. A jestem też chyba dobrym przykładem? Bo jestem raczej żywy, myślę.

Działa to mniej więcej tak, po zdjęciu osłony nad silnikiem który jak wspomniałem znajduje się w osłonie próżniowej i ulokowany z przodu nie jak do tej pory na rufie. Czyli mówiąc, kolokwialnie na dziobie, zaś zabezpieczając sam statek przed dematerializacją zamontowana jest osłona próżniowa od strony kadłuba statku. Zabezpieczony jest płytami ołowiowymi podobnie jak w napędzie atomowym reaktora, włączając napęd do pracy zastosowana w nim ciemna energia, zaczyna przyspieszać, materie i przyciągać do siebie tak samo jak działa podczas ekspansji wszechświata. Przyciąga materie będącą przed nią, i tym sposobem statek zaczyna się poruszać, do przodu oczywiście szybkość można i trzeba regulować z przedziału sterowni. Nie jest jeszcze to prędkość, aby pokusić się do odbywania lotów poza nasza galaktykę. Ale wewnątrz niej, samej jest to prędkość zupełnie zadowalająca. Trzeba Państwu, jeszcze wyjaśnić ze nie możemy zbytnio, zbliżyć się do samego obiektu czarnej dziury. Gdyż jak wszyscy wiemy, sam nasz nowy napęd to energia ciemnej energii a te, jak wiemy przyciągają się jedna do drugiej o ile są w pobliżu takie same obiekty. Jednocześnie z naszymi, jak nie wątpię sensacyjnymi wiadomościami. Pragnę niejako przy okazji odkryć Państwu jeszcze jedną tajemnicę. Nie związaną bezpośrednio z programem któremu poświęcona jest ta konferencja, ale związana również, z istotą ciemnej materii jak i czarnych dziur. Oto wykorzystując właściwości czarnej dziury, podjęliśmy budowę parasola ochronnego nad ziemia złożonego, z kilkunastu satelitów posiadających w swoim arsenale ciemnej materii. Dostarczonej nam przez zespoły zderzacza hadronów. Satelity stanowić będą, tak zwaną tarcze, przeciwko wszelkim nieproszonym obiektom kosmicznym od zwykłych śmieci, do zapobiegania uderzeniom wszelkich asteroid oraz nieproszonych obiektów latających. Przez to ziemia po wsze czasy będzie bezpieczna od nieproszonych gości, wracając zaś do sedna sprawy. Nasz wielki okręt bo muszę, zdradzić wam, że jest ogromny nazwaliśmy go na część naszej idei. HORYZONT chcieliśmy wprawdzie nadać mu imię HAWKING ale profesor się nie zgodził. Na co Hawking pokiwał znacząco głową i uśmiechnął przekornie. Po czym dodał. Nie zgodziłem się bo gdyby coś poszło nie tak, jak trzeba, na moje nazwisko i na mnie samego, by wszystko zwalili a tak będzie wilk syty i owca cała. Śmiech się przetoczył przez sale konferencyjną bo i wymówka jak, i żart były i słuszne i śmieszne zarazem. Profesor Hawking był od zawsze bardzo lubiany i szanowany. Statek nasz ma długość kontynuował Norton,1000 metrów i 480 metrów szerokości. Zapewnia wszelkie wygody, posiada wszystkie laboratoria i sprzęt potrzebny do misji, nie mówiąc już o całym zapleczu socjalnomieszkalnym i medycznym. Pragnę dodać, wam że kreatorzy science fiction przy naszym projekcie. A ich dokonania znamy z wielu filmów jednym z nich np. film Prometeusz czy same gwiezdne wojny Georga Lukasa to przysłowiowa bajka, z naszym statkiem. Ale o tym może później kiedy przyjdzie czas prezentacji. Zachowane są również wszelkie, środki bezpieczeństwa. Aby ze strony napędu nie doszło do żadnej inwazji, na obiekty będące w pobliżu, jak też przebywanie i praca na nim była bezpieczna. Na koniec naszej konferencji pokażemy Państwu. Film jak budowaliśmy statek, jak go transportowaliśmy na ISS, i wszystkie wątki związane z budową i teorią powstania naszego wspólnego dzieła. Na to stwierdzenie profesora niektórzy reporterzy zaczęli zadawać pytania z nuta lekkiego zniecierpliwienia. Dlaczego nie pokarzecie nam statku teraz? Przecież wszyscy mamy prawo do jego autentycznego poznania. I tu się Pan myli drogi redaktorze odpowiedział na to profesor. Są na świecie środowiska których bezmyślność i chęć pozyskania energii czarnej dziury i ciemnych typów mogła by doprowadzić do nieopisanych skutków w rekach, ludzi nieodpowiedzialnych. Sam napęd niekontrolowany z rozwagą, stanowi zagrożenie unicestwienia, nie tylko ziemi ale i całego układu słonecznego.

Dlatego środki ostrożności które nałożyliśmy na nasz projekt jak i sam napęd są jak najbardziej zrozumiale czyż nie? Wobec czego pozostańmy przy naszej propozycji iż to, za kilka tygodni pokarzemy wam nasze dzieło i to też nie wszystkim. Gdyż środki bezpieczeństwa na to nie pozwalają. Wybrane przez losowanie redakcje zostaną w odpowiednio niedługim czasie poinformowane jak się dostać na ISS. Podczas pobytu tam będzie można przeprowadzić relacje live, wasi aby telewidzowie mieli informacje, bo jak wiemy zainteresowanie jest olbrzymie. Z resztą nic dziwnego gdyż to rewolucyjne niemal przedsięwzięcie. To na razie proszę Państwa na tyle. Kończymy dziś, naszą konferencję i zapraszam niedługo po niej, na następne. Szum medialny jak się okazało, naprawdę był ogromny, tym większy po obejrzeniu filmu z fazy projektów. Transportu napędu i jego montażu, ale po paru dniach nieco się uciszył.