„Księga Zapomnianych Opowieści” Jakuba Jagiełło to niezwykłe literackie doświadczenie — podróż przez światy utkane z magii, pamięci i ludzkich emocji. Autor z finezją i wrażliwością snuje opowieści, które z pozoru mogą wydawać się oderwane od rzeczywistości, lecz z każdą kolejną stroną czytelnik odkrywa, że są one głęboko zakorzenione w tym, co najważniejsze — w marzeniach, tęsknotach i wartościach, które kształtują nasze człowieczeństwo.
Jagiełło ma wyjątkowy dar do tworzenia nastroju – jego język jest poetycki, ale nieprzekombinowany, obrazowy, ale subtelny. Każda z opowieści zawarta w tej księdze nosi w sobie cząstkę zapomnianej prawdy, jakby autor przywracał do życia utracone legendy, wspomnienia z dzieciństwa, dawne sny i niedopowiedziane bajki. W tych historiach czuć szacunek dla słowa, tradycji i wyobraźni – rzadko dziś spotykaną dbałość o duchowy wymiar opowieści.
To książka, która działa na wielu poziomach — porusza serce, pobudza umysł i zostawia ślad w duszy. Niektóre opowieści otulają jak ciepły koc w zimowy wieczór, inne — niczym stare lustro — pozwalają dostrzec własne odbicie wśród zapomnianych motywów i bohaterów.
„Księga Zapomnianych Opowieści” to literacki hołd dla opowieści jako formy duchowego schronienia. Dla tych, którzy wierzą, że historie mają moc leczenia i przemiany — ta książka będzie nie tylko lekturą, ale także przeżyciem.
Z całego serca polecam.