Bezpłatny fragment - Księga Jubileuszów

Wstęp historyczny

Tłumaczenie

Poniższe opracowanie tłumaczone z języka angielskiego przez Czesława Czyża. Tekst pochodzi z tłumaczenia RH Charlesa z 1917 roku oraz. Ten tekst jest w dostępny publicznie w Stanach Zjednoczonych, ponieważ został opublikowany przed 1923 rokiem. Tu Księga Jubileuszów zawiera tylko 11 pierwszych rozdziałów, od stworzenia świata do Abrahama. Pominięto jeden rozdział — chronologię potomstwa — jako mało istotny dla czytelnika.

Autorstwo

Księga Jubileuszów należy do serii wydawniczej nieznanego nam autora który w 2 wieku p.n.e. napisał kilka książek, w tym: Księgę Henocha, 4 Ezdrasza, Księgę Jubileuszów, Księgę Daniela i Księgę Noego, ta ostatnia nie dotrwała do naszych czasów, ale jej fragmenty mamy w Księdze Jubileuszów. Egzegeci nie znają autorstwa tychże pozycji wydawniczych więc gubią się w domysłach. Wystarczy porównać te księgi ze sobą a zobaczymy te same myśli, zwroty, tematy. Autor był zwolennikiem kalendarza słonecznego o czym często wspomina, jego ulubionym tematem jest Noe i świat przed potopowy, zatem we wszystkich księgach pojawiają się imiona tych samych aniołów. Księga Daniela jako jedyna weszła w skład kanonu Biblii, ale przez egzegetów pierwszych wieków była podważana. Porfiriusz nie uznawał jej jako księgi kanonicznej. Dlaczego? Ponieważ jeżeli był ten sam autor dla Henocha i Daniela to treść zawiera błędy. Przykład: W Jubileuszach autor powiedział że to Bóg mu przekazał że rok słoneczny liczy 364 dni, czyli autor popełnił błąd i powołuje się na Boga bo rok słoneczny liczy 365 dni i kilka minut, Bóg się nie myli i nie podaje nieprawdy. Więc czy można uznać za kanoniczne takie dzieło?

Początek

Należy zadać sobie pytanie skąd autor wziął dane dotyczące imion i wydarzenia, nie sądzę aby mógł je wszystkie podać z własnej wyobraźni. Oprócz dzieł spisanych których znamy była jeszcze tradycja ustna. I tak w czasach kiedy Izrael wyszedł z Egiptu lud znał historię Azazela. Ponieważ Bóg w 3Moj.16 rozdziale podaje jego imię i ustanawia święto pojednania w którym składane były dwa kozły i jeden z nich jest dla Azaela na pustyni. Nikt nie pytał kto to jest Azazel. Bo historia o początkach była przekazywana ustnie. Autor z 2 wieku p.n.e spisał te ustne opowiadania. Zawsze bywa że ustny przekaz zostaje z czasem nieco zniekształcony, dlatego mamy sporo błędów czy dopisków. Być może już wcześniej spisano ową historię początków z której autor korzystał, uzupełniając ją własnymi wizjami. Autor jest prorokiem ma wizję nieba, i płodnym pisarzem a pomiędzy swoje wizję wstawia własne poglądy. To że istniały wcześniejsze pisma o stworzeniu świata możemy wywnioskować z Księgi Rodzaju są w niej jakby 3 opisy stworzenia świata które włączono do Biblii Zaczyna się i kończy na rozdziale 1 a w rozdziale 2 mamy opis stworzenia od początku i roz.5 zaczyna się znowu od początku czyli mamy trzech nieznanych autorów z bardzo wczesnego okresu. Być może zachowały się te dzieła z których korzystał autor Henocha i Jubileuszów.

Czym różni się kanon od natchnienia Biblii?

W średniowieczu popełniono błąd za którym poszły wszystkie kościoły katolickie i protestanckie i na nim bazują do dzisiaj. Dla nich natchnienie przez Ducha Świętego oznacza nieomylność treści, bo Duch się nie myli, więc biblia nie może zawierać błędów. Tylko że takiego natchnienia nie znały pierwsze wieki chrześcijaństwa, ani czasy Starego Przymierza. Takie pojęcie nieomylności wprowadzono w późnych wiekach, ale to jest błędne podejście. Obecne stanowisko KrK jest następujące:

Dlatego interpretacja katolicka zgadza się na uznanie błędów w treści Pisma Świętego na płaszczyźnie nauk historycznych czy przyrodniczych. To właśnie nauki biblijne mają prowadzić to lepszego rozumienia tego, w jakim kontekście, a w konsekwencji, w jaki sposób Bóg przemawiał do człowieka — Z Natchnienie Biblijne i kanon Pisma Świętego .opoka.org.pl. [dostęp 2015-10-13].

Co zatem z tekstem na który wszyscy zwolennicy nieomylności Biblii się powołują?

2 Tym. 3:16—17

16. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości,17. Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.

Więc wyrywa się z całości pierwsze zdanie o natchnieniu, ale całość wyjaśnia że owo natchnienie polega na przekazaniu nauk jak żyć sprawiedliwie, być przygotowanym itp. a nie nieomylności każdego zdania. Biblia zawiera też słowa szatana, a w księgach Kronik i Królewskich ukazane jest odstępstwo i grzechy, tam krew leje się strumieniami. Czy to jest natchnione? Tak! Na podstawie historii zła Duch Święty uczy nas co to jest dobro a co zło. W księdze Hioba szatan mówi do Boga „czy bezpłatnie jest ci Hiob wierny?” czy to są natchnione słowa? Tylko w sensie nauczenia nas z całego kontekstu rozmowy, a nie pojedynczego zdania. Pokazuje myślenie szatana i przyczynę nieszczęścia Hioba.

Co znaczy księga kanoniczna?

To księgi które Bóg dał abyśmy znali jego wolę, i odróżniali zło od dobra. Księgi te mogą zawierać ludzkie błędy co do przyrody, historii czy astronomii itp. Nie są to zatem nieomylne teksty. Cytaty z Księgi Henocha i Wniebowzięcia Mojżesza znalazły się w kanonicznym liście Judy. Cytaty z Henocha znalazły się też w listach Piotra i cytowane przez Jezusa. Ponieważ te księgi były uważane za kanoniczne na równi z pozostałymi, odrzucono je później z powodu złego zrozumienia natchnienia przez Ducha Świętego typu że tekst kanoniczny na być nieomylny. ST nie zamykał kanonu Biblii, kiedy pojawiał się nowy prorok jego księgę dołączano. Sobory chrześcijańskie zamknęły kanon, bez nakazu Boga, nie na podstawie objawienia, ale własnej decyzji. Gdyby dzisiaj pojawił się prawdziwy prorok od Boga i napisał księgę to nie można byłoby jej wprowadzić do Biblii, ponieważ biskupi zamknęli kanon a kościół jest niereformowalny.

Objawienie Boga Mojżeszowi na górze Synaj

Przyszłość Izraela

1. I stało się w pierwszym roku wyjścia synów Izraela z Egiptu w trzecim miesiącu, Szesnastego dnia miesiąca, gdy Bóg przemówił do Mojżesza, mówiąc: „Wstąp do Mnie na górę, a dam ci dwie kamienne tablice Prawa i przykazania, które napisałem, abyś ty mógł ich uczyć. " 2. I wszedł Mojżesz na górę Bożą, a chwała Pańska zamieszkała na górze Synaj, a obłok zasłonił ją przez sześć dni. 3. I wezwał Mojżesza siódmego dnia z obłoku, a pojawienie się chwały Pańskiej było jak płomień ognia na szczycie góry. 4. A Mojżesz przebywał na Górze czterdzieści dni i czterdzieści nocy, a Bóg nauczył go wcześniejszej i późniejszej historii o podziale wszystkich dni prawa i świadectwa. 5. I powiedział: „Nakłoń swe serce do każdego słowa, które powiem do ciebie na tej górze i napisz je w księdze, aby ujrzały ich pokolenia, jak ich nie porzuciłem z powodu całego zła, jakiego dopuścili się, przekraczając przymierze, które ja ustanawiam między Mną a tobą dla ich pokoleń dzisiaj na górze Synaj. 6. I tak się stanie, kiedy to wszystko na nich spadnie, że rozpoznają, że jestem sprawiedliwszy niż oni we wszystkich swoich sądach i we wszystkich swoich czynach, i rozpoznają, że naprawdę byłem z nimi. 7. I zapisz sobie wszystkie te słowa, które tobie dziś oznajmiam, bo znam ich bunt i sztywny kark, zanim wprowadzę ich do ziemi, o której przysiągłem ojcom ich, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, mówiąc: „Nasieniu twemu dam ziemię opływającą mlekiem i miodem a usatysfakcjonowani zwrócą się do obcych bogów, do (bogów), którzy nie mogą ich wybawić z jakiegokolwiek ich ucisku: „i stanie się to świadectwem dla nich przeciwko nim. 9. Albowiem zapomną o wszystkich moich przykazaniach, o wszystkim, co im daję, i będą chodzić za poganami, dla ich nieczystości i dla ich hańby, i będą służyć swoim bogom, a ci staną się dla nich sidłem, zgorszeniem i utrapieniem

10. I wielu zginie i pójdą do niewoli, i wpadną w ręce nieprzyjaciół za to, że porzucili Moje przykazania i Moje nakazy, i święta Mojego przymierza, Moje szabaty i Moje święte miejsce które poświęciłem sobie pośród nich i mój przybytek, i świątynię moją, którą poświęciłem sobie pośród ziemi, abym nadał jej imię moje i aby tam mieszkał. 11. I oni uczynią sobie wyżyny i gaje, i posągi ryte, i każdy będzie oddawał cześć swojemu (obrazowi), aby zbłądzić, i będą składać swe dzieci w ofierze demonom, i wszystkim uczynkom błędu ich serc. 12. I poślę do nich świadków, żebym świadczył przeciwko nim, ale nie wysłuchają, i zabiją także świadków, a będą prześladować tych, którzy szukają prawa, i zniosą i zmienią wszystko, aby wyrządzić zło w moich oczach. 13. I zakryję przed nimi oblicze moje i wydam ich w ręce pogan na niewolę, na łup i na pożarcie, i usunę ich z pośrodku ziemi i rozproszę ich między poganami. 14. I zapomną o całym Moim prawie i o wszystkich moich przykazaniach i o wszystkich moich sądach i zejdą na manowce co do nowiu i szabatu, i świąt, i jubileuszy, i obrzędów. 15. A potem zwrócą się do Mnie spośród pogan całym sercem, z całej duszy i ze wszystkich sił, i zbiorę ich spośród wszystkich pogan, i będą mnie szukać, tak że znajdę się u nich, gdy mnie zaczną szukać całym sercem i całą duszą. 16. I objawię im obfity pokój ze sprawiedliwością z całym moim sercem i całą moją duszą, i będą błogosławieństwem, a nie przekleństwem, i będą głową, a nie ogonem. 17. I zbuduję moją świątynię pośród nich i zamieszkam z nimi, będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem w prawdzie i sprawiedliwości. 18. I nie opuszczę ich ani nie zawiodę; bo Ja jestem Pan, ich Bóg. ”19. Mojżesz upadł na twarz i modlił się, mówiąc: „Panie, Boże mój, nie opuszczaj ludu swego i dziedzictwa twego, aby błądzili w błędzie swych serc i nie wydawaj ich w ręce swoich wrogów, pogan, aby nad nimi nie panowali i nie doprowadzili do grzechu przeciwko Tobie.

20. Niechaj miłosierdzie Twoje, Panie, wzniesie się nad ludem Twoim i stwórz w nim ducha prostolinijnego i niech duch Beliara nie panuje nad nimi, aby ich oskarżyć przed Tobą i usidlić ich na wszystkich ścieżkach sprawiedliwości, aby nie zginęli przed obliczem Twoim. 21. Ale oni są Twoim ludem i Twoim dziedzictwem, które ocaliłeś swoją wielką mocą z rąk Egipcjan: stwórz w nich serce czyste i Ducha Świętego, i niech nie dadzą się usidlić w swoich grzechach, odtąd aż do wieczności. ”22. I rzekł Pan do Mojżesza: „Znam ich przekory, ich myśli i ich zatwardziałość, i nie będą posłuszni, dopóki nie wyznają swojego grzechu i grzechu swoich ojców. 23. A potem zwrócą się do Mnie z całą prawością, całym sercem i całą duszą, a ja obrzezam napletek ich serca. i napletek serca ich potomstwa, i stworzę w nich ducha świętego i oczyszczę ich, aby nie odwrócili się ode Mnie od tego dnia aż do wieczności. 24. A ich dusze przylgną do Mnie i do wszystkich Moich przykazań i wypełnią moje przykazania, a Ja będę ich Ojcem, a oni będą Moimi dziećmi. 25. I wszyscy będą nazwani synami Boga żywego i każdy anioł i każdy duch poznają, tak, dowiedzą się, że to są Moje dzieci i że Ja jestem ich Ojcem w prawości i sprawiedliwości, i że ich miłuję. 26. I zapisz sobie wszystkie te słowa które oznajmiam ci na tej górze, pierwszej i ostatniej, która nadejdzie o wszystkich podziałach dni zakonu i świadectwa, tygodni i jubileuszy aż do wieczności, aż zstąpię i zamieszkam z nimi przez całą wieczność. " 27. I rzekł do anioła obecności: „Napisz dla Mojżesza od początkach stworzenia, aż moja świątynia zostanie zbudowana pośród nich na całą wieczność. A Pan ukaże się oczom wszystkim i wszyscy poznają, że Ja jestem Bogiem Izraela i Ojcem wszystkich synów Jakuba, i Królem na Górze Synaj na całą wieczność. A Syjon i Jerozolima będą święte. ”29. I anioła obecności, który szedł przed obozem izraelskim miał tablice z podziałami lat — od czasu stworzenia — prawa i świadectwa tygodni, jubileuszy, według poszczególnych lat, według wszystkich liczb jubileuszy [według poszczególnych lat], od dnia [nowego] stworzenia niebios i ziemi i zostanie odnowione i całe stworzenie według mocy niebios i według całego stworzenia ziemi, aż w Jerozolimie powstanie świątynia Pańska na górze Syjon, a wszyscy luminarze zostaną odnowieni do uzdrowienia i dla pokoju i błogosławieństwa wszystkim wybranym w Izraelu, aby tak było od dnia onego i po wszystkie dni ziemi.

Stworzenie Świata

Jub.2,1

Na rozkaz Pana anioł obecności powiedział do Mojżesza: Zapisz wszystkie słowa dotyczące stworzenia — jak Pan Bóg w sześć dni dokonał wszystkich swoich dzieł, wszystko, co stworzył i zachował szabat siódmego dnia. Uświęcił go po wszystkie wieki i ustanowił go jako znak dla wszystkich swoich dzieł.

Rodz. 1,1

Na początku stworzył Bóg niebiosa i ziemię. 2 A ziemia była bezładem i pustkowiem, i ciemność była nad powierzchnią otchłani, a duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.

Komentarz

W tamtych czasach istniał pogląd w Izraelu że wszystkie instytucje mają anioła opiekuńczego, i tak w Księdze Daniela czytamy o aniele królestwa Perskiego (Dan.10,13) w w Księdze Objawienia Jana każdy z siedmiu kościołów ma swego anioła „a do anioła Kościoła w Efezie napisz” Jezus uciszając burzę zwracał się do niej jak do istoty która rozumie. Ale słowo anioł ma też szersze znaczenie niż obecnie, znaczy posłaniec, zwiastun, w tym przypadku jako zjawisko, siłę ognia, wiatru czy śniegu. Czyli w sensie prawa jakimi kierują się te zjawiska. Pisane jest językiem tamtych czasów.

Jub.2,2—3

2 Ponieważ pierwszego dnia stworzył niebiosa, które są w górze, ziemię, wody, i wszystkie duchy, które służą przed nim, mianowicie aniołów obecności, aniołów świętości, aniołów duchów ognia, aniołów duchów wiatrów, aniołów duchów chmur, ciemności, śniegu, gradu i mrozu, aniołów głosów, grzmotów i błyskawic, i aniołów duchów zimna i upału, zimy, wiosny, jesieni i lata, i wszystkie duchy jego stworzeń, które są w niebiosach, na ziemi i na każdym (miejscu). I [stworzył również] otchłanie, ciemność i światło, jutrzenkę i wieczór, które on zamierzył dzięki wiedzy swego serca. 3 Wtedy ujrzeliśmy Jego dzieła i błogosławiliśmy Go. I wychwalaliśmy Go z powodu wszystkich Jego dzieł, ponieważ uczynił siedem wielkich dzieł pierwszego dnia

Rodz.1,1—5

1 Na początku stworzył Bóg niebiosa i ziemię. 2 A ziemia była bezładem i pustkowiem, i ciemność była nad powierzchnią otchłani, a duch Boży unosił się nad powierzchnią wód. 3 I powiedział Bóg: Niech stanie się światło! I stało się światło. 4 I widział Bóg światło, że jest dobre. I oddzielił Bóg światło od ciemności. 5 I nazwał Bóg światło dniem, a ciemność nazwał nocą. I stał się wieczór, i stał się poranek — dzień pierwszy.

Rodz.1,6—8

6 I powiedział Bóg: Niech stanie się firmament w środku wód i niech zostaną oddzielone wody od wód! 7 I uczynił Bóg firmament i oddzielił wody, które są pod firmamentem od wód, które są nad firmamentem. I stało się tak. 8 I nazwał Bóg firmament niebiosami. I stał się wieczór, i stał się poranek — dzień drugi.

Jub.2,4

4 Drugiego dnia uczynił firmament między wodami. A wody zostały rozdzielone tego dnia. Połowa z nich wzniosła się do góry, a połowa z nich opadła poniżej firmamentu, który był w pośrodku ponad powierzchnią całej ziemi. I tylko to dzieło zostało dokonane dnia drugiego.

Rodz.1,9—13

9 I powiedział Bóg: Niech zbiorą się wody spod niebios w jedno miejsce i niech ukaże się sucha powierzchnia! I stało się tak. 10 I nazwał Bóg suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzami. I widział Bóg, że [było to] dobre. 11 I powiedział Bóg: Niech zazieleni się ziemia roślinami zielonymi, trawą dającą nasienie, drzewem owocowym dającym owoc, według swego rodzaju, w których są nasiona na ziemi. I stało się tak. 12 I wydała ziemia rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego rodzaju i drzewo dające owoc, w którym jest nasienie, według swego rodzaju. I widział Bóg, że [było to] dobre. 13 I stał się wieczór, i stał się poranek — dzień trzeci.

Jub.2,5—7

5 Trzeciego dnia uczynił tak, jak powiedział wodom, żeby zebrały się z powierzchni całej ziemi w jedno miejsce, i żeby ukazała się sucha powierzchnia. 6 I wody uczyniły tak, jak im powiedział. Zebrały się z całej powierzchni ziemi poza firmamentem i ukazała się sucha powierzchnia. 7 I tego dnia stworzył On wszystkie morza, każde na swoim miejscu, wszystkie rzeki, i wszystkie zbiorowiska wód w górach i na całej ziemi, wszystkie jeziora, rosę na całej ziemi, nasienie, które jest zasiewane według wszelkiego swego rodzaju i wszystko to, co jest jadalne, drzewa rodzące owoce i lasy, ogród Eden i w Edenie wszystko w obfitości. Te cztery wielkie rodzaje uczynił dnia trzeciego.

Komentarz