Bezpłatny fragment - Księga Daniela apokryf czy kanon?

Część I — wstęp

Panie dziękuję ci za obraz tamtych czasów, daj otwarty umysł czytelnikowi aby szczerze umiał podejść do sprawy, bez wcześniejszego uprzedzenia, niech będzie otwarty na Twoje Słowo, by wiedział co jest prawdą. Abyśmy nie błądzili w fałszywych teoriach, i wybacz jeżeli nie wszystko jest prawdą w wyniku nieświadomości. Chciałbym aby to opracowanie było pod twoim prowadzeniem.

Autorstwo

Autor Księgi Daniela jest ten sam co autor Księgi Henocha, Księgi Jubileuszów, Apokalipsy Barucha i Księgi Apokalipsy Ezdrasza. We wszystkich tych dziełach pojawiają się te same imiona aniołów, ten sam styl wizji pod symbolami zwierząt, Syn Człowieczy jest postacią dla Księgi Daniela jak i Henocha. Autor żyje ok. 150 roku p.n.e. Wymienia dokładnie panowania królów Seleucydów do czasów Antiocha IV Epifanesa, dalszej historii poza swoimi czasami nie zna więc kończy sądem ostatecznym. Czy autor jest prorokiem czy raczej oszustem? Prorok przepowiada to co się jeszcze nie wydarzyło. Jeżeli ktoś piszę historię podając się za Daniela, Henocha czy Ezdrasza i dokładnie podaje liczbę panowania królów, ponieważ zna już przeszłą historię może być jedynie historykiem alegorycznym a nie prorokiem. Co by mógł napisać gdyby podał swoje imię i czas napisania? Nie mógłby napisać proroctwa do tyłu, proroctwo jest to co jest przed nami, napisałby książkę do historii, a z kolei w przód niczego nie widział, więc nie napisałby nic, jedynie pozostałby mu opis sądu ostatecznego. Podejrzewam autora o komercję, napisał bardzo dużo książek i sądzę że był to jego sposób na wzbogacenie się, krótko mówiąc był pisarzem, i gdyby podał swoje imię jako autora to jego budżet by na tym ucierpiał, nie sprzedałby za dużo. Co do czasu w Dan.11 wymienia w szczegółach intrygi dworskie królów, i wszystkie te historie kończą się po czasach Antiocha IV Epifanesa.

Dan. 11:6

6. Po upływie lat sprzymierzą się; i córka króla południa wyruszy do króla północy, aby doprowadzić do ugody, lecz sprawa pozostanie bez skutku i nie utrzyma się ani on, ani jego potomek, będzie wydana wraz z tym, który ją sprowadzi, z dzieckiem swoim i małżonkiem swoim.

Takie szczegóły są dla historyka a nie w proroctwach, ale autor chciał pokazać swoją wiarygodność dokładnymi przepowiedniami a czytelnik w jego czasach który znał historię tego terenu powiedział że wszystko to się wypełniło niemal na jego oczach co prorok przepowiedział. Czy jest możliwe że Autor żyjący ok.150 roku p.n.e. mógł korzystać z wcześniejszych przekazów? Mógł! Ale przed czasami Antiocha nikt nie słyszał aby istniała już księga Daniela, pozostaje zatem słowny przekaz który został ubrany w nowe szaty, Znając inne księgi tego samego człowieka to zrobił z pisarza Barucha proroka z kapłana Ezdrasza proroka i wymyślił im zdarzenia których nie było.

Księga Daniela nie powinna znaleźć się w kanonie Pisma Świętego, to jest apokryf. Biblia jest księgą prawdy więc nie powinna zawierać zmyślonych historii. Wymyślone biblijne historie są rodzajem kłamstwa o ile pisarz twierdzi że to są prawdziwe proroctwa, a słuchacze są przekonani że są to prawdziwe historie, pisanie fantazji biblijnej nie jest złem o ile słuchacze wiedzą że jest to jedynie przypowieść, alegoria, bajka itp. takich przykładów w biblii mamy wiele ale podstawianie się pod proroka jest okłamywaniem czytelników. Znamy dobrze historię króla Nabuchodonozora rok po roku, nie było przerwy w jego panowaniu. Dan.4 mówi o wygnaniu króla i jego chorobie psychicznej i autor pomylił władców bo to dotyczyło ostatniego króla Babilonu Nabonida, kiedy odebrano mu władzę nad Babilonem stąd te słowa „czy to nie jest Babilon który zbudowałem”

ks. Marek PARCHEM na swojej stronie napisał:

„Z drugiej strony już w Talmudzie babilońskim pojawia się pogląd, że Daniel nie był prorokiem (b.Sanh. 94a). Późniejsza tradycja żydowska interpretuje ten fakt w ten sposób, że Daniel otrzymywał objawienie nie bezpośrednio, jak zwykle otrzymywali je prorocy, ale w snach. Krótsza hebrajska księgi Daniela z 12 rozdziałów masoreckich jest uszeregowana przez Żydów w części Tenach zwanej Ketuvim czyli Pismami. Księga Daniela nigdy nie została zaliczona przez Żydów do Nevi’im, czyli proroków.

W Dan. 4 stan Nabuchodonozora, a więc jego transformacja w zwierzę, polegała na tym, że został usunięty spośród ludzi i jadł trawę, jak czynią to woły. Niekiedy przebywanie Nabuchodonozora wśród zwierząt było interpretowane w terminologii medycznej i uważane za formę choroby psychicznej — nazywanej likantropią lub ogólnie zooantropią — polegającej na tym, że człowiek popada w obłęd i zachowuje się jak zwierzę.37 Wydaje się, że u podłoża tego opisu nie leży ani choroba psychiczna w medycznym tego słowa znaczeniu, ani też jakieś konkretne wydarzenie historyczne, a więc odwołanie do tradycji związanej z Nabonidem i jego przebywaniem w odosobnieniu. Najprawdopodobniej wyjaśnienia stanu, w który popadł Nabuchodonozor, należy szukać w literaturze mitycznej starożytnego Bliskiego Wschodu, gdzie pojawia się postać „dzikiego człowieka” lub też „człowieka pierwotnego”, który przechodzi metamorfozę ze stanu zwierzęcego, stając się w pełni człowiekiem. Autor opowiadania w Dn 4 wykorzystał elementy mitologiczne, ukazując w przypadku Nabuchodonozora proces odwrotny do transformacji człowieka z dzikiej istoty w cywilizowaną osobę. W ten sposób ukazanie króla Babilonu, miasta uważanego za najwyższe osiągnięcie cywilizacji, jako przemienionego w zwierzę, a więc znajdującego się na najniższym stopniu rozwoju, mogło kryć głęboką ironię, a nawet sarkazm, który dla autora żydowskiego był jednoznacznie odbierany jako kara nie tylko dla pogańskiego króla, ale wskazująca na przyszłość tych, którzy nie uznają prawdziwego Boga”

Przypis — Zob. M. H e n z e, The Madness of King Nebuchadnezzar, s. 93—99; M. P a r c h e m, Księga Daniela, s. 322—325.

Każdy z nas nawet nieświadomie powtarza te same zwroty, szczególnie jeżeli są one szczególne dla nas. To samo jest u tego autora

Apok. Barucha 33

„ 3 a teraz, jeśli i ty nas opuściłeś, dobrze było dla nas wszystkich umrzeć przed tobą, a potem odejść od nas”

Apok. Ezdrasza — wizja orła

41 „cóż złego ci uczyniliśmy? jak cię źle potraktowaliśmy? dlaczego nas opuściłeś i osiedliłeś w tym miejscu? 44 gdybyś nas opuścił, byłoby lepiej, gdybyśmy zginęli jak inni w ogniu, który zniszczył Jerozolimę. 45 nie jesteśmy lepsi od tych, którzy umarli”

Tło historyczne

Wszystkie kościoły przyjęły teorię że czwarte zwierzę z Dan.7 to Rzym otóż nie. Między Grecją Aleksandra Wielkiego a Rzymem jest luka 200 lat na co nikt nie zwraca uwagi, w tym czasie jest jeszcze jedno imperium — Seleucydów to królowie tego państwa zbezcześcili świątynię, w roz.7 czwarte zwierzę ma 10 rogów czyli królów na próżno niektórzy szukają rozwiązania tego w cezarach Rzymu, i nic im nie pasuje ale patrząc na Seleucydów to właśnie 10 królów panowało do Antiocha IV i czytamy w tym rozdziale podaje że odsunie on od władzy trzech królów tak też miało miejsce Antioch IV poprzez swoje intrygi odsunął on trzech królów od władzy. W Apokalipsie Ezdrasza podaje panowanie 12 królów czyli autor pisał tą księgę za panowania dwunastego władcy Seleucydów Demetriusza Sotera 162—150 roku p.n.e. W wizji trzeciej Mesjasz pojawi się po 400 latach i Mesjasz ma być zabity czyli mamy rok 156 p.n.e. i to jest czas pisania tej wizji.

Kolejną wskazówką jest podanie dziejów istnienia świata na 12 części. W Apokalipsie Ezdrasza roz.14 i dodaje że minęło już 10,5 okresów a pozostało jeszcze 1,5 Czas opisywany dla Ezdrasza to rok 556 p.n.e. dzieląc od stworzenia świata na podane części dochodzimy też ok. 100—150 roku p.n.e. żyjemy 2000 lat później a końca świata nie było czyli ten co to podał Ezdraszowi w wizji nie mówił prawdy. Zatem księga należy do apokryfów. Czyli zmyślonych przekazów. Porfiriusz ur. około roku 232 a zm. około 305 roku był pierwszym, który kwestionował autorstwo Księgi Daniela, uważając, że spisano ją po okresie prześladowań za czasów Antiocha IV Epifanesa. Czemu więc znalazła się w kanonie, bo nikt nie wie kto jest autorem i sądzono że to prorok Daniel ją napisał. Drugą wskazówką było to że była pisana po hebrajsku, rabini nie uznawali greckich pism które powstały też w drugim wieku p.n.e. Ta nienawiść wynikała z tego że to grecy zbezcześcili im świątynię i ustawili w świątyni greckie bóstwo. Autor Daniela, Ap. Ezdrasza czy Ap. Barucha był żydem i uważa się że mieszkał na terenie Izraela, dlatego pisał po hebrajsku, pisanie po grecku w środowisku żydowskim nie miało sensu. Ale nie świadczy to o prawdziwości tej księgi. Przyjęto ją do kanonu bo sądzono że to Daniel jest autorem. Do dzisiaj egzegeci nie wiedzą komu przypisać autorstwo Księgi Daniela. Uważa się że w Qumran zwoje pisane po hebrajsku są najstarsze, to jest nieprawda, Esseńczycy pisali księgi na życzenie zamawiającego, jak ktoś chciał po hebrajsku czy grecku to mu napisali jak sobie życzył, oni z tego się utrzymywali.

W komentarzach do tej księgi można przeczytać że powstała ona w 1 wieku n.e po roku 70 autor takiego wpisu mówi że autor pisze o zburzeniu świątyni z czasach Nabokadnezara a ma na myśli zburzenie świątyni w roku 70 n.e Ten komentarz jest prawdziwy bo mówi o Greckiej Apokalipsie Ezdrasza ta pojawiła się po 70 roku n.e i wspomina śmierć apostołów Piotra i Pawła, ale wielu tego nie zauważa i nie wie że chodzi o całkiem inną księgę i podaje jako fakt do Żydowskiej Księgi Ezdrasza.

Cel pisarza

Autor podstawia się pod postacie biblijne raz jest Henochem, raz Baruchem, raz Ezdraszem itd. Każdy z dwunastu proroków mniejszych już we wstępie podaje swoje imię. Autor ukrywa się, dlaczego? Sądzę że w grę wchodziła komercja, łatwiej było sprzedać i to drogo księgę proroka Henocha czy Barucha niż własną księgę czyli autora którego nikt nie znał. Przypomina mi to czasy gnostyków, którzy podpisywali się imionami apostołów, bo kiedy Iksiński napisałby ewangelię Tomasza nikt by na nią nie zwrócił uwagi, ale kiedy powiedział że ma oryginalną Ewangelię Tomasza, wówczas wszyscy byli tym zainteresowani. Tak samo jest z autorem z czasów Epifanesa, przypuszczam że był to sposób na zarabianie. Na ile jest w tym uczciwości? Raczej niewiele! To jest oszukiwanie, zwłaszcza jeżeli owi prorocy nie mieli takich wizji. Dzisiaj pisanie fantastyki nie jest przestępstwem, ale ludzie są w pełni świadomi z jaką literaturą mają do czynienia. Autor raczej nie przyznał się do tego że wiele z tych opowieści sam wymyślił. Propaguje jako prawdziwe wizje tych proroków. Czy wyobrażacie sobie żeby prorok Jeremiasz twierdził że jest prorokiem Izajaszem i opisywał co widział Izajasz? Na ile dzieła tego autora są szkodliwe? Biblia jest księgą prawdy a nie bajek, wymyślonych historii, wiarę możemy budować opowieściami, ale nie powinny one być w kanonie natchnionym przez Ducha Świętego. Biblia nie powinna zawierać mitów. Autor musiał zdawać sobie sprawę że pisząc księgę proroka Henocha wprowadza ją do kanonu, bo w jego czasach kanon Biblii nie był zamknięty i dołączano do niego każdą księgę którą znaleziono a którą napisał prorok. Zmieszanie ksiąg natchnionych i kłamliwych było diabelskim atakiem na Biblię, to samo działo się po powstaniu Nowego Testamentu napisano ponad 30 fałszywych ewangelii, listów rzekomo napisanych przez apostołów i apokalips. Biblia przetrwała ten atak szkoda tylko że Kościół Katolicki wprowadził apokryfy do Biblii /księgi deuterokanoniczne /.

Podobieństwa

Dlaczego twierdzę że autor jest ten sam co pozostałych wymienionych tu ksiąg? Wystarczy porównać teksty. Autor ma ulubione tematy do których wraca niemal w każdej ze swoich ksiąg

Opis czterech zwierząt — Dan.7 „a czwarte zwierzę oznacza czwarte królestwo” Baruch 39 „A po tych wydarzeniach powstanie czwarte królestwo, którego moc będzie surowa i zła”

„Oto wykład wizji, którą widziałeś. Orzeł, którego widziałeś wychodzący z morza, przedstawia czwarte królestwo w wizji, którą widział twój brat Daniel. 12 Ale nie dano mu tego samego wykładu, który ja wam daję. 13 Nadchodzi czas, kiedy na ziemi powstanie imperium straszniejsze niż poprzednie” Apokalipsa Ezdrasza Piąta Wizja

Ulubionymi tematami autora jest potop, aniołowie którzy żenią się z córkami ludzkimi, ten motyw pojawia się prawie w każdej z jego ksiąg.

„Co więcej, w tym czasie, gdy został stworzony, cieszyli się wolnością. 12 A niektórzy z nich zstąpili i pomieszali się z niewiastami. 13 A potem ci, którzy to zrobili, byli torturowani w łańcuchach. 14 A reszta z mnóstwa aniołów, których nie ma liczby, powstrzymała się. 15 A ci, którzy mieszkali na ziemi, zginęli razem z nimi przez wody potopu. 16 To są czarne pierwsze wody.” Baruch 56

Zob. Księga Jubileuszy i Henocha 1 jest ten sam opis.

Kolejnym ulubionym określeniem tego autora jest termin Syn Człowieczy lub Syn Boży, znajdujemy prawie we wszystkich jego dziełach, żaden z proroków ST nie używał takich nazw.

Ap. Ezdrasza wizja czwarta

„On jest Synem Bożym”, odpowiedział anioł”,

Henoch 105,2

„ja oraz mój Syn złączymy się z nimi na zawsze” „„To jest Syn Człowieczy, do którego należy sprawiedliwość i z którym mieszka sprawiedliwość”

Dan 7 „Widziałem kogoś podobnego do Syna Człowieczego”

I można by tu wnioskować że pisarz żył w czasach apostolskich, ale przeczy temu kilka faktów. Autor nie powołuje się na odkupienie w Mesjaszu, oczyszczenie grzechów przez śmierć Mesjasza. Co było podstawą w 1 wieku dla chrześcijan. Autor propaguje zbawienie z uczynków, co jest sprzeczne z naukami chrześcijańskimi, Jedynym ludem Boga jest Izrael. Powoływanie się w listach apostolskich na Henocha świadczy że nie jest to dzieło chrześcijańskie bo w 1 stuleciu chrześcijanie nie powoływali się na własne pisma. Księgi takie jak Wniebowzięcie Mojżesza, Henocha były znane czytelnikom listów apostolskich. Jezus cytuje zarówno Henocha, Daniela jak i Apokalipsę Ezdrasza, a kiedy stanął przed Sanhedrynem arcykapłan pyta go „czy ty jesteś Chrystus Syn Boga?” takie określenie pojawia się tylko u Henocha i w Ap. Ezdrasza, w naszych kanonicznych księgach nie ma że Bóg ma Syna. Teksty z tych ksiąg znaleziono w Qumran co świadczy że nie są one dziełem chrześcijan. Znaleziono tam zarówno Księgę Henocha jak i Księgę Jubileuszów.

Interpretacja

Czego nie wolno nam robić? Podstawiać sobie pod proroctwa znaczenie jakie nam pasuje. A to jest najczęstszym grzechem kościołów. Jeżeli tekst mówi że pierwsze królestwo to Babilon a drugie Medopersja to nie możemy powiedzieć że Babilon to Rosja a Medopersja to Korea Północna, Albo Babilon to prawosławie czy katolicyzm, a taki styl znajdujemy w naszych czasach, Tłumaczy się że król Północy to Rosja a król Południa to Ameryka, na jakiej podstawie? Bo mi tak pasuje, w taki sposób to możemy i swoją teściową podstawić, też będzie tam pasować jak ulał.

2 Piotr. 1:20

20. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi.

Jest kilka zasad czytania Biblii. Do kogo było pisane poselstwo i kiedy i gdzie było pisane. Geograficznie na północy z punktu położenia Izraela był Babilon a na południu Egipt i pozostałe księgi proroków Jeremiasza czy Ezechiela o tym mówią. Podstawiając sobie co dusza zapragnie zaczynamy wpadać w fantazję, piszemy nowe proroctwo którego nie znał ani nie miał nawet na myśli autor proroctwa Daniela. Wiem że są czasami dwa znaczenia jak w przypadku króla Tyru który jest odbiciem szatana / Izaj.14 i Ezech.28 / ale nie da się tego zastosować do proroctw które już mają wyjaśnienie jak w przypadku Daniela, są symbole i ich wyjaśnienie. Pamiętam amerykańskiego kaznodzieję w programie telewizji TBN Europe który pod 4 symboliczne zwierzęta podstawił Niemcy, Grecję i Syrię i coś tam jeszcze. Nie wiem czy się z tego śmiać czy płakać.

W tym tłumaczeniu nie będę zajmował się duchową stroną czyli tym drugim znaczeniem, ale stroną historyczną, taką jaką miał na myśli autor. Z jednego założenia wychodzę autor opisuje królestwa do swoich czasów czyli ok. 150 roku p.n.e. i takie wyjaśnienie podam.

Kanon Biblii

Czasami bardzo trudno odróżnić falsyfikat od oryginału, tak jest z podrobionymi obrazami czy banknotami, trzeba ekspertów aby pokazali różnicę. To samo jest z księgami biblijnymi, kiedy Bóg dał natchnione Słowo szatan zrobił podróbki, identyczne i różnią się tym że apokryf ma kłamliwe historie, wizję których nigdy nie było.

Kanon to zbiór ksiąg inspirowanych przez Boga abyśmy znali jego wolę, przeszłość, i wiedzieli jak postępować. Księga która zawiera sprzeczność z tą regułą nie powinna być w kanonie. Czyli przekaz powołujący się na to że to Bóg powiedział, bo to co Bóg mówi bezpośrednio musi być nieomylne, fałszywe podstawianie się pod wypowiedzi Boga, tworzy fałszywego proroka. Przeszłość — biblia posiada księgi historyczne i jest ich dużo, królewskie, kronik, sędziów czy nawet opis potopu lub stworzenia świata abyśmy nie błądzili w domysłach, wiemy skąd przyszliśmy i dokąd zmierzamy. Biblia powinna być źródłem prawdy historycznej a nie zbiorem wymyślonej przeszłości. Kiedy dokładnie przyjrzymy się księgom autora nie mieszczą się one w regule kanonu. Wymyślił opowiadania które nie miały miejsca, podał wypowiedzi Boga których nie było. Na ile niebezpieczna jest Księga Daniela? Fałsz wcześniej czy później przynosi gorzki owoc w postaci zwiedzenia. Większość kościołów protestanckich przyjęła dziwaczne interpretacje na podstawie tekstów z Daniela. Tkwią w przekonaniu że są w prawdzie, a tak naprawdę tkwią w kłamstwie. Stworzono dziesiątki różnych tłumaczeń jako oficjalne stanowiska kościołów. Ruch W.Millera na podstawie Księgi Daniela wyliczył powrót Chrystusa na rok 1844 ponad 200 tysięcy ludzi oczekiwało powrotu Jezusa 22.X.1844 a kiedy czas przeminął wielu z nich porzuciło wiarę, stało się niewierzącymi bo zostali oszukani. Inni stworzyli sobie kolejne teorię tworząc nowe ruchy. Powiedzmy że było to wynikiem ich własnej interpretacji proroctw Daniela, ale gdyby tej księgi nie było w kanonie nie powstali by ani Adwentyści ani Świadkowie Jehowy z ich dalszymi naukami. Miliony ludzi nie tkwiło by dzisiaj w błędach doktrynalnych. Adwentyści do dzisiaj głoszą że Miller wyznaczając datę na podstawie Księgi Daniela na rok 1844 nie pomylił się, jak powiedziała prorokini E. White „to Bóg przesłonił prawdę” Ktoś powie budujmy wiarę na podstawie apokryfów, Wiary nie buduje się na kłamstwach. Szukanie w śmietniku pereł nie jest dobre, trzeba iść do jubilera. Czerpać wodę z czystego źródła a nie pić zmąconą wodę. Dlaczego zatem podałem teksty apokryficzne czytelnikom? Wydałem w formie książkowej Księgę Jubileuszów, Księgę Henocha, Apokalipsę Ezdrasza aby czytelnik zapoznał się z treścią i wiedział z czym ma do czynienia, aby nie było wątpliwości. We wszystkich komentarzach do tych ksiąg pokazuje prawdę i kłamstwo, nie ma księgi która by pokazywała tylko kłamstwo, ale zmieszanie prawdy z kłamstwem daje kłamstwo. Jak czytamy u ap. Pawła „odrobina kwasu całe ciasto zakwasza” a kiedy spotkacie kolejny kościół który wam powie że to prawdziwe księgi i oni mają je w zasadach wiary, będziecie gotowi obronić się. Są obecnie kościoły chrześcijańskie które propagują księgę Henocha i inne tu wymienione jako kanoniczne. Weście zatem lupę by odróżnić banknot podrobiony od prawdziwego, kopia obrazu jest identyczna jak oryginał i trzeba ekspertów by pokazali gdzie są różnicę. Nie dajcie się zwieść, lepiej mieć mniej ksiąg niż za dużo. Lepiej mieć pół kilograma jabłek zdrowych niż 10 kg zgniłych.

Część II — rozdziały Księgi Daniela i komentarze

Tekst rozdziału 2

Dn 2:1—49

1. W drugim roku swego panowania Nabuchodonozor miał sny; ducha jego ogarnął niepokój i nie mógł spać.

2. Rozkazał więc przywołać wykładaczy snów, wróżbitów, czarnoksiężników i Chaldejczyków, by powiedzieli królowi, jakie miał sny; ci zaś przyszli i stanęli przed królem.

3. Król powiedział do nich: Miałem sen i ducha mojego ogarnął niepokój; chciałem ten sen zrozumieć.

4. Odrzekli zaś Chaldejczycy: Królu, żyj wiecznie! Opowiedz sługom swoim sen, a podamy ci jego znaczenie.

5. Odpowiedział król Chaldejczykom: Wiedzcie o moim postanowieniu: jeśli nie wyjawicie mi snu i jego znaczenia, zostaniecie rozerwani na kawałki, a wasze domy zostaną obrócone w gruzy.

6. Jeżeli zaś wyjawicie mi sen i jego znaczenie, otrzymacie ode mnie dary i nagrody oraz wielkie zaszczyty. Toteż powiedzcie mi sen i jego znaczenie!

7. Odpowiedzieli powtórnie: Niech król opowie sen swoim sługom, my zaś oznajmimy mu jego znaczenie.

8. Król zaś odrzekł: Teraz rozumiem dobrze, że chcecie zyskać na czasie, ponieważ wiecie o niezmiennym moim postanowieniu,

mianowicie, że jeśli nie wyjawicie mi snu, jeden może was tylko spotkać wyrok — i że zmówiliście się opowiadać wobec mnie kłamstwo i oszustwo, dopóki się czasy nie zmienią. Dlatego oznajmijcie mi sen, bym się przekonał, iż możecie wyjawić mi jego znaczenie.

10. Chaldejczycy zaś odpowiedzieli królowi: Nie ma nikogo na ziemi, kto by mógł oznajmić to, czego domaga się król. Dlatego żaden z królów, choćby wielkich i potężnych, nie wymaga podobnej rzeczy od wykładacza snów, wróżbity lub Chaldejczyka.

11. Pytanie, jakie król stawia, jest trudne, i nikt nie potrafi na nie odpowiedzieć królowi z wyjątkiem bogów, którzy nie przebywają między ludźmi.

12. Wtedy ogarnął króla wielki gniew i oburzenie i rozkazał zabić wszystkich mędrców babilońskich. Gdy wyszedł rozkaz, by wytracić mędrców, miał także ponieść śmierć Daniel ze swymi towarzyszami.

14. Daniel zwrócił się więc z pełną rozwagi przezornością do Arioka, dowódcy gwardii królewskiej, który udał się, by wytracić mędrców babilońskich.

15. Powiedział do Arioka, królewskiego dowódcy: Dlaczego rozkaz królewski jest aż tak surowy? Ariok przedstawił Danielowi sprawę.

Daniel udał się do króla prosząc, by mu dał czas na oznajmienie znaczenia snu.

17. Następnie udał się Daniel do domu i opowiedział sprawę swym towarzyszom: Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi, aby uprosili miłosierdzie u Boga Nieba co do tej tajemniczej sprawy, żeby Daniel ze swymi towarzyszami nie uległ zagładzie wraz z pozostałymi mędrcami babilońskimi.

19. Wtedy Daniel otrzymał objawienie tajemnicy w nocnym widzeniu. Wielbił więc Boga Nieba. Daniel mówił tymi słowami: Niech będzie błogosławione imię Boga przez wszystkie wieki wieków! Bo mądrość i moc są Jego przymiotem.

21. On to zmienia okresy i czasy, usuwa królów i ustanawia królów, udziela mędrcom mądrości, a wiedzy rozumnym. On odsłania to, co niezgłębione i ukryte, i zna to, co spowite w ciemność, a światłość mieszka u Niego.

23. Ciebie, Boże moich przodków, uwielbiam i sławię. Bo udzieliłeś mi mądrości i mocy, wyjawiłeś mi to, o co Cię błagaliśmy, sprawę królewską nam oznajmiłeś. Następnie Daniel udał się do Arioka, któremu król wydał polecenie, by pozabijał mędrców babilońskich, i tak powiedział do niego: Nie zabijaj mędrców babilońskich! Wprowadź mnie przed króla, a podam królowi znaczenie snu.

25. Ariok zaprowadził szybko Daniela do króla i tak powiedział do niego: Znalazłem męża spośród uprowadzonych z Judy, który oznajmi królowi znaczenie snu.

26. Król zwrócił się i powiedział do Daniela, który nosił imię Belteszassar: Czy możesz rzeczywiście wyjawić mi sen, jaki widziałem, i jego znaczenie?

27. Daniel odpowiedział wobec króla: Tajemnicy, o którą król pyta, nie zdołają wyjawić ani mędrcy, ani wykładacze snów, ani wróżbici, ani astrologowie.

28. Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice, i On oznajmia królowi Nabuchodonozorowi, co nastąpi przy końcu dni. Twój sen i widzenia, jakie miałeś na swym łożu, są następujące:

29. Ciebie, królu, na twym łożu ogarnęły myśli, o tym, co ma później nastąpić. Ten zaś, który odsłania tajemnice, wyjawił tobie, co się stanie.

30. Co do mnie zaś, tajemnica ta stała mi się wiadoma nie dlatego, jakobym był mędrszy od wszystkich ludzi, lecz aby udzielić wyjaśnienia królowi, a ty, byś rozumiał myśli swego serca.

31. Ty, królu, patrzyłeś: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny.

34. Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto — i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię.

36. Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi.. Ty, królu, królu królów, któremu Bóg Nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkałym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki powietrzne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi — ty jesteś głową ze złota.

39. Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i zetrze wszystko razem.

41. To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche.

43. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da pomieszać się z gliną.

44. W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne.

46. Wtedy Nabuchodonozor upadł na twarz i oddał pokłon Danielowi, rozkazując złożyć mu dary i wonne kadzidła.

47. Następnie zwrócił się król do Daniela i powiedział: Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę.

48. Potem wywyższył król Daniela: dał mu wiele bogatych darów i uczynił go rządcą nad całą prowincją babilońską i zwierzchnikiem nad wszystkimi mędrcami Babilonu.

49. Daniel prosił króla, by powierzył administrację prowincji babilońskiej Szadrakowi, Meszakowi i Abed-Negowi; Daniel natomiast przebywał na dworze królewskim.

(BT)

Rozdział 2

„W drugim roku swego panowania Nabuchodonozor miał sen, który tak go zaniepokoił, że nie mógł spać”. (bwp)

Komentarz

Drugi rok panowania króla, to 602 p.n.e (panował 604—562) W przekładzie Biblii Warszawskiej jest błąd w tłumaczeniu, podano w “dwunastym roku”

Omówienie Tekstów 2,2—30

Król miał sen proroczy, lecz znając fałszywe przepowiednie swoich magów i astrologów, postanowił nie wyjawić snu, aby jak sam twierdzi aby nie otrzymał fałszywej interpretacji rozkazał aby magowie powiedzieli co mu się śniło, magowie nie mieli możliwości proroczego wglądu w sen króla. Król wydał wyrok śmierci dla wszystkich magów i wróżbitów. Prorok Daniel prosi Boga i otrzymuje wyjaśnienie snu króla.

Omówienie tekstów 2,31—35

Król widzi posąg w skład którego wchodzi: Głowa ze złota — Królestwo Babilońskie w.37—38 (625—539) p.n.e.

Piersi ze srebra — Królestwo Medów i Persów w.39 (539—331) p.n.e.

Biodra z miedzi — Królestwa Greckie w.39 (331–311) p.n.e.

Nogi z żelaza — Imperium Seleucydów w.40 (311 — 63 rok p.n.e.)

Teksty 37—38 — Głowa ze złota