„Kolejny komik poezji” to zbiór siedemnastu wierszy, w których humoreska i autoironia splatają się z gorzkim egzystencjalizmem. Obok utworów satyryczno-społecznych pojawiają się teksty poważne, melancholijne i refleksyjne. Spodziewać się można — i należy — żartu, lecz żartu podszytego tragizmem. Zmieszanie komedii z tragedią nie czyni jednak poszczególnych wierszy tragikomediami.