Zbiór opowiadań Dzieci, Światło i Roboty
Po końcu świata nie zostało wiele.
Cisza. Pył. Mechaniczne kroki między ruinami.
Jedna maszyna znajduje rodzinę.
Dwie dziewczynki szukają miejsca, gdzie można przestać się bać.
A stary wojenny robot uczy się, że niektóre pytania rodzą się dopiero wtedy, gdy nie ma już żadnych rozkazów.
W miejscu, gdzie wszystko się skończyło,
zaczyna się coś, czego nikt się nie spodziewał.
Bartosz Siwiak — pochodzi ze Świnoujścia, pisze z potrzeby opowiadania tego, co ciche, zapomniane albo lekko zardzewiałe. Dzieci, Światło i Roboty — Opowieści z ruin to jego debiut literacki — zbiór historii, w których koniec świata nie oznacza końca człowieczeństwa.
Nie interesuje go perfekcja. Interesuje go to, co zostaje, gdy wszystko inne znika.