Autorka ma swoisty, własny styl. Liryczne, pełne filozoficznej zadumy rozmyślania nad życiem i nad sobą przeplatają się czasem z subtelną, zabawną ironią.
Są to przy tym wiersze które można czytać dla wytchnienia, przyjemności, namysłu, bywa że uśmiechu, nie wymagające dokonywania męczących analiz w rodzaju "co poeta miał na myśli".
Do tego dochodzi piękna, wysmakowana, pełna symboliki szata graficzna.