diabelski młyn poczeka. śmierć? nie.

jedni umierają z żalem, zmagają się, szarpią i ze wszystkich sił próbują wyrwać z mocno zaciśniętych szponów śmierci. drudzy zaś, w pełni pogodzeni z tym, że topór nad ich głową unosi się niebezpiecznie wysoko, z delikatnym uśmiechem malującym się na ich sinych ustach, czekają z utęsknieniem na oczekiwany od dawna koniec. opowiem wam dziś o dwóch tak różnych owym podejściem istotach, których drogi w pewnym momencie spięły się ze sobą, oświetlane ciepłym światłem przygasających gwiazd.