Bezpłatny fragment - Data Śmierci Jezusa

Wstęp

To już drugie wydanie książki „Data śmierci Jezusa” Wydanie drugie zostało uzupełnione o nowe fakty i odkrycia. Po latach zauważamy kolejne szczegóły układanki, które do tej pory były przed nami nieznane. Odpowiem na mądre pytanie czytelnika — „Czy chronologia wydarzeń jest potrzebna do zbawienia?” Oczywiście że nie! Ważniejsze jest to co stało się na krzyżu, niż to, kiedy to się stało. Książka jedynie uzupełnia wiedzę, i mogę cię zapewnić że po jej lekturze nie urośniesz duchowo, nawet o centymetr. Żyjemy w tak dziwnym świecie że są kościoły powinny walczyć z grzechem czyli postawić na praktykę życia, postawili na wiedzę biblijną, a niektóre wprowadziły chronologię do zasad wiary, a jak się nie zgadzasz z ich obliczeniami, to drzwi otwarte, droga wolna, nie pasujesz do naszego światka. Większość teksu pochodzi z poprzedniej książki, aby czytelnik nie musiał czytać podwójnie. Pierwsze wydanie składało się z dwóch części „Data śmierci.. i Zagubione teksty” Wydanie drugie koncentruje się tylko na „Dacie Śmierci Jezusa”

Data Śmierci Jezusa prowadzi nas w poszukiwaniu roku śmierci Jezusa, począwszy od panowania władców tamtego czasu, takich jak Herod Wielki, Cezar August, Cezar Tyberiusz, Prokurator Poncjusz Piłat. Najważniejszym elementem układanki jest kalendarz księżycowy, zwany inaczej kalendarzem wiecznym, gdzie poprzez święta które Jezus obchodził można wejść w daty tamtego okresu. Ci co lubią historię i chronologię, będą mieli dobry materiał. Na ile wiarygodna jest historia z której korzystamy. Przesłuchiwane osoby która są świadkami wypadku drogowego, opisują wydarzenia w przeróżne sposoby, dokładając swoje wyobraźnie, lub coś co im się wydawało. Wszyscy korzystamy z takich świadków historii. Flawiusz popełnił mnóstwo błędów historycznych i nie sądzę aby robił to specjalnie, ot, ludzka niedoskonałość, ten opierał się na sprawozdaniach swoich poprzedników, a ci też nie byli dokładni. Często w historii czyjeś sugestie podaje się jako fakt historyczny, bo nie ma innego opisu. Ja stwierdzają historycy większość znanych nam dokumentów z okresu średniowiecza podaje specjalnie tworzone kłamstwa. Gdzie jest prawda? W Chrystusie! On jest drogą, prawdą i życiem, trzymaj się świętości życia, bez grzechu, wiedza historyczna to ciekawostka, a nie podstawa chrześcijaństwa.

Przeglądając opracowania chrześcijańskiej chronologii, które są podawane przez różne kościoły zauważamy bardzo szeroko rozpiętą skalę lat. Krótko by rzec: każdy liczy jak może, a możliwości są szerokie, więc nie licz na to że ci ktoś pomoże. Kościół Adwentystów podaje rok 31 jako datę śmierci naszego Pana. Kościół Wolnych Chrześcijan początkowo podawał rok 38 i 33 (1) Kościół Katolicki opowiadał się za rokiem 33. W rezultacie okazało się, że nie jest to takie proste i obecnie owe chronologie podają daty działalności Jezusa na lata 27—28 i 30—33 (1) Tak jest w matematyce, jeżeli poprzednie działania wykonano bezbłędnie to i wynik wyjdzie prawidłowy. Naszym “działaniem” będą wydarzenia prowadzące do wyniku, czyli daty śmierci Pana Jezusa.

Wiarygodność czasów panowania królów

Czas panowania władców od powrotu Izraela z niewoli czyli 539 p.n.e. jest dobrze znany, z dokładnością co do roku, wiemy kiedy dany władca rozpoczął i zakończył swoją kadencję. Najważniejsze kroniki wydarzeń pochodzą od Berossosa i Ptolemeusza a że byli też astronomami, więc powiązanie wydarzeń ze zjawiskami astronomicznymi dodaje wiarygodności, w astronomii zaćmienia, czy pojawienie się komety występuje regularnie i można to je obliczyć w latach w których się pojawiły.

Panowanie Heroda Wielkiego

Panowanie Heroda Wielkiego nie doprowadzi nas do daty śmierci Jezusa, ponieważ rok narodzin Jezusa jest nieznany. Mamy dwa kierunki. Oficjalny który można znaleźć ze wszystkich encyklopediach a który mówi że Herod umarł w 4 r. p.n.e. Emil Schürer w swoim dziele „Historia Narodu Żydowskiego w Czasach Jezusa Chrystusa” (1897—1898) ustalił datę śmierci Heroda na 4 rok p.n.e. i drugi który mówi że Herod umarł w 1 r. p.n.e. Zwolennikiem 1 r. p,n,e jest John P. Pratt. Podstawą dla podania daty stało się zaćmienie księżyca, które miało też miejsce 29 grudnia 1 r. p.n.e. oraz 10 stycznia 2r. p.n.e. Druga możliwość to 13 marca 4 roku p.n.e. podana przez Jana Keplera /16 wiek/ Pratt całkowicie myli się co do miesiąca narodzenia Jezusa, /zob. następny rozdział/ Autor argumentuje też datę tradycją kościelną, a to jest raczej mało poważne. Problem w tym że wyznaczenie daty przez Kościół Katolicki na rok 33 n.e jest nie do pogodzenia, z 5 rokiem p.n.e. bo do śmierci Jezusa w 33 roku jest 37 lat, w Ewangelii Łukasza czytamy że kiedy zaczynał działalność miał lat ok. 30 więc wynika z tego że jego działalność trwała 7 lat, a z tym nie zgodzą się nawet teolodzy katoliccy. Więc aby udowodnić rok 33 trzeba przesunąć datę narodzin Jezusa i śmierć Heroda o kilka lat. Większość katolickich historyków nie szuka potwierdzenia w historii, to historię trzeba dostosować do nauczania kościoła. Nie zajmuje się udowadnianiem kościelnych nauk, ale trzymam się faktów.

Czy zatem argument śmierci Heroda na rok 4 p.n.e. tym samym narodzin Jezusa na rok 5 p.n.e. jest bardziej wiarygodny? Z historycznego punktu widzenia — nie! Jeżeli Jezus urodził się 5 roku p.n.e. to do roku 25 n.e miałby 30 lat a on zaczął w 15 roku Tyberiusza czyli w 29 roku

Przyjrzymy się obu argumentom 4 i 2 roku p.n.e.:

Rok 4 p.n.e.

Pod koniec roku 40r. p.n.e. Cesarz Antoniusz przybył do Dafne, tam też zebrali się przywódcy żydowscy i wobec starszyzny cesarz ogłosił, że tetrarchą zostaje Herod. Przywódcy żydowscy podnieśli krzyk. Skończyło to się śmiercią 15 najbardziej niezadowolonych. Fazael zostaje zabity a jedynym władcą pozostaje Herod. „w czasie sto osiemdziesiątej czwartej olimpiady (okres ten trwał od 1.07.41 roku p.n.e do 30.06.40 roku p.n.e), gdy konsulami byli Gnejusz Domicjusz Kalwinus po raz drugi oraz Gajusz Asinius /Azyniusz/ Pollio.”(Dawne dzieje Izraela, XIV, 14,5) Walki z partami trwały jeszcze 3 lata, ale nie zmieniło to już od górnie ustalonej pozycji, raczej doprowadziło Heroda do obsesji na punkcie utraty władzy. Herod kazał pozabijać dzieci w Betlejem bo panicznie bał się utraty władzy, kiedy dowiedział się że narodził się nowy król Izraela, poczuł że jego tron jest zagrożony, zwłaszcza że nowy król nie urodził się w jego pałacu. zdobycie Jerozolimy miało miejsce, „kiedy konsulami w Rzymie byli Marcus Agrippa oraz Caninius Fallus, w roku sto osiemdziesiątej piątej olimpiady (okres ten trwał od 1.07.37 roku p.n.e do 30.06.36 roku przed naszą erą).” Opis ten wskazuje na rok 37 p.n.e. Także na podstawie tych danych można obliczyć, że Herod zmarł w 4 roku p.n.e.

Mamy zatem rok 40 jako pierwszy rok jego panowania. W ustaleniu daty śmierci Heroda pomoże nam żydowski historyk tamtych czasów Józef Flawiusz, ten z kolei korzystał z dzieł kronikarza Heroda czyli Mikołaja z Damaszku, niestety dzieła kronikarza nie dożyły naszych czasów, ale za to wiemy, że sprawozdanie Flawiusza jest oparte na autentycznych i wiarygodnych dokumentach. O Herodzie napisał on:

“Panował on od namiestnika Antoniusza ustanowiony przez Rzymian 37 lat”

A zatem mamy prosty rachunek od 40r. p.n.e. to 37 rok wypada na 4r. p.n.e. Może być różnica jednego roku, Izraelczycy wliczali cały rok panowania od roku rozpoczęcia, Persowie pomijali pierwszy rok panowania dla nowego władcy, dlatego tu podaje rok 4 a nie 3. Wniosek z tego, że Jezus nie mógł urodzić się w 2 roku p.n.e. Bo nie mógł Herod jako duch po swojej śmierci przyjąć mędrców ze wschodu, i pozabijać dzieci w Betlejem. Flawiusz wspomina o zaćmieniu księżyca przed śmiercią Heroda i autentycznie takie zaćmienie miało miejsce 13 marca 4r. p.n.e. Herod umarł przed świętem Paschy a na 5 dni przed zgonem wydał rozkaz zabicia swojego syna Antypatra. Wyjechał poza Jordan, aby się leczyć, następnie wrócił do Jerycha, gdzie kazał pozabijać szanowanych mężów Izraela, wszystko to miało miejsce od owego zaćmienia w 4r. p.n.e. Pascha zawsze wypadła na koniec marca lub początek kwietnia i jest to prawdopodobne, że w tym roku zmarł Herod. Inni trafnie zauważają, że 37 rok panowania Heroda kończy się wiosną 3r. p.n.e. I mogło chodzić o Paschę następną. Jeden szczegół jest tu ważny, skoro Herod zmarł w okresie Paschy to Jezus urodził się na jesień roku poprzedniego, dlaczego? Czyli w 5 roku p.n.e. Ponieważ w okresie zimy od listopada do marca pasterzy nie było na polach. Latem czy jesienią wypasano owce w nocy, ponieważ zwierzęta w ciągu dnia nie wytrzymywały na słońcu, a trawa była wysuszona. Zimą natomiast temperatura w nocy spada czasami poniżej zera, co znowu stanowiło przeszkodę, w Biblii czytamy że w noc narodzenia Pana pasterze byli na polach. Wniosek z tego że narodzenie Jezusa nie wypadło w okresie zimowym. Gdy Jezus się urodził to czytamy, że pasterze byli na polach i miało to miejsce w nocy. Narodzenie w grudniu całkowicie odpada, do czego przyznaje się Kościół Katolicki w swoich publikacjach. Grudzień jako czas narodzenia wprowadzono setki lat później i to w miejsce pogańskich świąt.

Najczęściej podaje się, że Herod Wielki zmarł w 4 roku p.n.e. (wedle wyliczeń astronoma Jana Keplera między 12 marca a 11 kwietnia 4 p.n.e.). Józef Hlawiusz pisał, że Herod umarł po 18 dniach od zaćmienia Księżyca. Miało się to wydarzyć niedługo przed wiosennym świętowaniem Paschy.

Argumenty za rokiem 2 p.n.e.

„Jednakże Józef Flawiusz podaj (Dawne dzieje Izraela, XIV,16,4) także, że zdobycie Jerozolimy przez Heroda, który walczył razem z rzymskim generałem Sosjuszem, miało miejsce dokładnie 27 lat po tym, jak inny rzymski generał Pompejusz zdobył to miasto. A ponieważ Pompejusz zdobył Jerozolimę w 63 roku p.n.e. oznacza to, że Herod zdobył to miasto w 36 roku p.n.e. Flawiusz uściśla, że Jerozolima została zdobyta „w dniu Postu”. Najprawdopodobniej ten „dzień Postu” oznacza „Dzień Pokuty”, który przypada na 10 Tiszri, w związku z czym można powiedzieć, że zdobycie Jerozolimy miało miejsce dokładnie 20 października 36 roku. p.n.e. Na podstawie obowiązującego ówcześnie systemu można przypuszczać, że pierwszy rok rządów Heroda rozpoczął się z początkiem kolejnego miesiąca Nisan w 35 roku p.n.e. Wobec tego śmierć Heroda, która nastąpiła 34 lata później przypadałaby na początek 1 roku p.n.e.” (2)

1. Przez stulecia dowody astronomiczne koncentrowały się tylko na zaćmieniu w dniu 13 marca 4r. p.n.e. ale zaćmienie było też 29 grudnia 1 r. p.n.e.

2. Spis ludności przez Augusta nie istniał ani w 4 ani w 5 roku p.n.e. czyli na wyznaczony czas narodzin Jezusa, ale taki był w 2/3 roku p.n.e. Spis ludności i przysięgę wierności Augustowi w 3—2 p.n.e. być może związane z nadaniem przez senat tytułu „pater patriae” (ojciec twojego kraju) przez senat 5 lutego 2 p.n.e. Józef Flawiusz odnotowuje, że ponad 6000 faryzeuszy odmówiło złożenia przysięgi Cezarowi (około rok przed śmiercią Heroda) prawdopodobnie odnosząc się do tej przysięgi. Orozjusz (historyk z V wieku) wyraźnie łączy przysięgę z rejestracją przy narodzinach Chrystusa:

„[August] nakazał przeprowadzenie spisu ludności każdej prowincji na całym świecie i zapisanie wszystkich mężczyzn. Tak więc w tym czasie Chrystus urodził się i został wpisany na rzymską listę spisów zaraz po urodzeniu. Jest to najwcześniej i najwcześniej słynne publiczne uznanie, które naznaczyło Cezara jako pierwszego ze wszystkich ludzi, a Rzymian jako panów świata … ten pierwszy i największy spis ludności został przeprowadzony, ponieważ w tym jednym imieniu Cezara wszystkie ludy wielkich narodów złożyły przysięgę, a na w tym samym czasie, poprzez udział w spisie, stali się częścią jednego społeczeństwa”.

Zidentyfikował czas spisu ludności za pomocą dwóch systemów rzymskich, które zgadzają się wskazać 2 p.n.e. Oznacza to dolną granicę śmierci Heroda w 2 r. p.n.e. Dz. Ap. wspominają o buncie Judy w czasie spisu ludności, a takiego spisu nie mamy w naszej historii, prawdopodobnie odnosi się on do tego wspomnianego tu spisu w 2 roku. p.n.e.

Dz. Ap. 5:37

37. Po nim wystąpił w czasie spisu Juda Galilejczyk i pociągnął lud za sobą; ale i on zginął, a wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę.

„Z drugiej strony zaćmienie z 29 grudnia 1 roku p.n.e bardzo dobrze pasuje do tego kryterium. Księżyc w pełni był prawie w połowie zaćmiony, kiedy po raz pierwszy można go było zobaczyć wschodzącego na wschodzie ponad odległymi górami około 20 minut po zachodzie słońca. Wcześniej, ze względu na jasność nieba, nie było widać go wcześniej, nawet bez gór.

Początkowo zaćmiona połowa księżyca w pełni byłaby niewidoczna, potem wydawałaby się słabo oświetlona, a na koniec zauważalne byłoby charakterystyczne zaczerwienienie zaćmionej części. Faza trwała przez około godzinę po pierwszej widoczności. Zwróć uwagę, że częściowe zaćmienie jest łatwiejsze do zaobserwowania podczas wschodu księżyca niż całkowite, ponieważ całość opóźnia pierwszą widoczność (cały księżyc znajduje się w części „niewidzialnej”), a kształt brakującej części wskazywałby na to, że było to zaćmienie, zwłaszcza do Judejczyków, którzy używali księżyca, aby wskazać dzień miesiąca i którzy oczekiwali pełni księżyca. Spośród kandydatów na zaćmienie Heroda, zaćmienie z 29 grudnia 1 p.n.e było najbardziej prawdopodobne, aby było szeroko obserwowane.” John P. Pratt

Ale czy określenie że zaćmienie było przed świętem Paschy pasuje na 3 miesiące wcześniej? I czy mogło być w tym samym miesiącu co Pascha?

Józef Flawiusz zapisał tak wiele wydarzeń, które miały miejsce po zaćmieniu i przed następującą po niej Paschą, że wydaje się niemożliwe (lub skrajnie nieprawdopodobne), że wszystkie miały miejsce w ciągu zaledwie 18 dni, zgodnie ze scenariuszem z 4 r. p.n.e. Każde z tych wydarzeń prawdopodobnie trwało co najmniej tydzień: Okres 3 miesięcy jest tu najbardziej prawdopodobny, jego leczenie ciepłymi kąpielami z pewnością nie trwało tylko kilka dni.

— Nasilała się choroba Heroda; część jego ciała gniła i rozmnażała robaki.

— Został zabrany co najmniej dziesięć mil do ciepłych kąpieli i wrócił, gdy leczenie zawiodło.

— Nakazał ważnym ludziom przybyć z każdej wioski w kraju (do 70—80 mil); przybyli.

— Syn Heroda Antypater został stracony, a Herod zmarł pięć dni później (pierwszego dnia lub po pierwszym dniu jego 34 roku panowania, prawdopodobnie 29 marca, jeśli w 4 r. p.n.e).

— Zaplanowano i zorganizowano wspaniały pogrzeb Heroda, którego ciało zostało przeniesione około 23 mil, a następnie pochowane.

— Rozpoczęła się 7-dniowa żałoba, po której nastąpiła uczta pogrzebowa.

— Zaplanowano i odprawiono kolejną żałobę publiczną za patriotów straconych w dzień poprzedzający noc zaćmienia. (3)

Chronologia Józefa Flawiusza

Józef Flawiusz często myli się w swych obliczeniach, wiarygodność jego chronologii jest niepewna, podaje tylko dwa rzymskie lata podczas całego panowania Heroda: 40 p.n.e, kiedy został wybrany królem przez Rzym i 37 p.n.e, kiedy zajął Jerozolimę i kazał zabić panującego króla. Następnie Józef Flawiusz datuje wydarzenia panowania Heroda, Zwyczaj był liczony od śmierci byłego króla, co sugeruje 37 p.n.e; ponadto Józef Flawiusz rozpoczyna książkę w swoich Starożytnościach wraz ze śmiercią byłego króla w 37 r. p.n.e Wniosek, że pierwszy rok Heroda rozpoczął się w 37 r.p.n.e, potwierdzają wydarzenia z historii rzymskiej: klęska Augusta nad Antoniuszem w 31 r. p.n.e. miała miejsce w siódmym roku Heroda a wyprawa Galla w 24 r. p.n.e. miała miejsce w czternastym roku Heroda. Józef Flawiusz mówi, że Herod panował 34 lata po śmierci poprzedniego króla Antygona, ale potem dodaje, że panował 37 lat, licząc od daty 40 p.n.e. Dlaczego po raz pierwszy Józef Flawiusz wyliczył nagle od 40 roku p.n.e? Czy Flawiusz podaje rok 40 p.n.e.? oczywiście że nie! Bo nie istniał jeszcze kalendarz chrześcijański, przecież ten 40 rok liczymy od Chrystusa. Flawiusz podaje lata panowania a nie że było to rok 40 czy 37 p.n.e. To my przeliczamy wg naszego kalendarza. Co zrobić z tą rozbieżnością, od 37 r. p.n.e. Apian z Aleksandrii (90—160) podaje nie 40 ale 39 rok, pamiętać należy że kiedy Herod był w Rzymie było to pod koniec roku, więc panowanie nie należy liczyć od 40 tylko 39 roku. Rozbieżności nie ma u Flawiusza tylko u tych co przepisywali jego dzieło.

„Ze znanego obecnie tekstu Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela, XVIII,4,6) dowiadujemy się, że jeden z trzech synów Heroda, Herod Filip panował przez 37 lat i zmarł w dwudziestym roku panowania cesarza Tyberiusza, czyli w roku 33/34 n.e. Wynikałoby z tego, że Herod Filip objął władzę na przełomie 4 i 3 roku p.n.e. Jednakże w 1995 roku Dawid W. Beyer ogłosił, że z jego osobistych badań 46 wydań dzieł Flawiusza opublikowanych przed 1700 rokiem, które posiada Muzeum Brytyjskie wynika, że we wszystkich kopiach książki Józefa Flawiusza sprzed 1544 roku nie jest napisane „w dwudziestym roku panowania cesarza Tyberiusza”, ale „w dwudziestym drugim roku panowania cesarza Tyberiusza”. Wobec tego staje się jasne, że kalkulacja, z której wynika, że Herod Filip objął władzę na przełomie 4 i 3 roku p.n.e. opiera się na błędzie kopisty, a z oryginalnego zapisu wynika, że był to przełom 2 i 1 roku p.n.e.”Autor Bogusław Nowak (2)

Dwudziesty drugi rok Tyberiusza od 14 roku tj. 36 rok n.e. odjąć 37 = 1 rok p.n.e.

Mędrcy ze wschodu

Dotychczas ustaliliśmy że wszystko wskazuje nam na to że to rok 1 p.n.e. jest datą śmierci Heroda, skoro umarł przed Paschą to Jezus musiał urodzić się rok lub dwa lata wcześniej. Mamy w biblii podany szczegół że Herod kazał pozabijać dzieci w wieku do dwóch lat, a nie niemowlęta, według pojawienia się mędrcom gwiazdy i ich wędrówki. Przywykliśmy do zwyczajów że mędrcy ze wschodu przyszli do niemowlęcia, i zaraz po tym Józef ucieka do Egiptu. Prawda jest taką że Jezus mógł mieć już rok lub półtora, oni nie uciekali do Egiptu z niemowlęciem

Owi mędrcy wbrew tradycyjnym naleciałością nie byli żadnymi królami, samo określenie “mędrcy” świadczy, że zajmowali się wiedzą a nie panowaniem, i na pewno nie było ich trzech, bo wczesne wieki chrześcijaństwa ukazują ich w różnych liczbach, a już najmniej przekonywające jest że nosili Rzymskie imiona Kacpra, Baltazara i Melchiora. Nie przyszli do stajenki, bo jak wcześniej wspomniałem minął czas obrzezania, oczyszczenia tj.41dni, zanim mędrcy przybyli to trudno sobie wyobrazić, aby Józef i Maria cały czas mieszkali w stajence, doliczyć należy jeszcze czas wędrówki mędrców. Ale zostawmy tradycje i zajmijmy się historią.

Sedulius Scottus (Seduliusz Szkot, † ok. 848) Wspomina znowu Ewangelię Hebrajczyków a w niej napisano, że Józef ujrzał tłum wędrowców, a nie trzech.

Mędrcy byli nie tylko i jedynie znawcami wiedzy, ale przede wszystkim astrologami, obserwowali gwiazdy i ujrzeli wśród nich taką która zwiastowała narodzenie nowego króla. Wróżby z gwiazd w tamtych dniach nie były nowością. Skąd pochodzili mędrcy? Określenie “wschód” pokazuje nam kierunek ich przybycia, pójdziemy tym śladem. Na pewno nie pochodzili z Libanu czy z za Jordanu, bo wtedy podano by nazwę ich kraju, jedyne określenie “wschód” świadczy, że był to daleki kraj, a co jest dalej na wschód od Izraela, pustynne tereny, a za nimi rejony byłego Babilonu, ten to od stuleci słynął z magów, wróżbitów i astrologów. W księdze Daniela opisano sen króla Nebukednesara ten wezwał astrologów i wróżbitów, ale ci nie potrafili wyjaśnić królowi snu, brak możliwości jego interpretacji przez wróżbitów i astrologów przekonało władcę, że powinien ich stracić.

Tereny byłego Babilonu to odległość ok. 1000 km. Od Jerozolimy a czas wędrówki trwał w przypadku powrotu Izraela z niewoli ok. pięć miesięcy. Przykład tego mamy zapisany w księdze Ezdrasza 7,9

“Wyznaczył bowiem wymarsz z Babilonu na pierwszy dzień pierwszego miesiąca, a dotarł do Jeruzalem pierwszego dnia piątego miesiąca”

Izraelici szli w ciągu dnia a mędrcy ze wschodu tylko nocą, ponieważ czytamy, że prowadziła ich gwiazda, w ciągu dnia gwiazd nie gwiazd nie widać, nocą idzie się o wiele trudniej, ponieważ trzeba uwzględnić dni, kiedy niebo jest bez chmur. Musimy zmieścić się czasie, aby mędrcy nie przyszli po śmierci Heroda. Jeżeli historycznie mamy pewne, że śmierć Heroda była w 1r. p.n.e. to ich wędrówka rozpoczęła się rok wcześniej, to chyba logiczne! Policzmy pięć miesięcy ich wędrówki, od końca września, kiedy Jezus się urodził, wykreślić trzeba zimę bo to pora deszczowa, a niebo jest zachmurzone, Jeżeli w Jerozolimie byli pod koniec 1r.p.n.e. To musieli zacząć wędrówkę z rok wcześniej, dochodzi jeszcze czas przygotowania do wędrówki, nie wyruszyli pierwszego dnia po ukazaniu się gwiazdy, przygotowania trwały nieraz kilka miesięcy. Herod dokładnie wypytał mędrców o czas ukazania się gwiazdy i na tej podstawie kazał pozabijać dzieci, i to nie nowonarodzone, ale w wieku do 2 lat, ponieważ zanim mędrcy przybyli do Jerozolimy Jezus mógł mieć około roku do 2 lat. Herod nie kazał pozabijać nowonarodzonych w ostatnim miesiącu, ale do dwóch lat.

“Wówczas Herod przywołał potajemnie mędrców, dokładnie dowiedział się od nich o czasie pojawienia się gwiazdy … Wtedy Herod, widząc, że mędrcy go zawiedli, rozgniewał się bardzo wydał rozkaz, aby pozabijać wszystkie dzieci w Betlejem i w całej jego okolicy, od dwóch lat i młodsze, według czasu o którym dowiedział się od mędrców” Mat.2,7.13

Rok cywilny rozpoczynał się jesienią a zatem mędrcy wyruszyli w poprzednim roku kalendarzowym a przybyli w nowym, czyli ich wędrówka trwała drugi rok, być może na tej podstawie Herod kazał pozabijać dzieci w wieku do 2 lat, ważną wskazówką jest: skoro Herod umarł w 1r. p.n.e. Przed swoim zgonem kazał zabić własnego syna Antypatra oraz kazał pozabijać wszystkich szlachetnie urodzonych w Jerychu, Herod miał obsesję na punkcie władzy, być może przypuszczał, że nowo narodzony król pochodzi ze szlachetnego rodu, a przyszli rodzice i tak postarają się o nowe dziecko /przyszłego władcę/ Jerycho było symbolem władzy królewskiej.

Jest pewne, że mędrcy nie przybyli do Betlejem w półtora miesiąca od narodzenia Jezusa, Ponieważ czytamy, że Maria i Józef przyszli do świątyni, na poświęcenie dziecka a to dopiero mogło to nastąpić po dniach oczyszczenia, czyli po 8 dni do obrzeżki +33 dni oczyszczenia od narodzin chłopca, a z chwilą, kiedy przybyli mędrcy ze wschodu, Józef i Maria musieli uciekać do Egiptu tej samej nocy. Tradycja, która mówi, że mędrcy przybyli do stajenki jest bajką, trudno sobie wyobrazić, żeby przez miesiąc mieszkali cały czas w grocie.

3 Moj. 12:3—8

3. Ósmego dnia obrzezany zostanie jego napletek.

4. Potem pozostanie ona w domu przez trzydzieści trzy dni z powodu krwi oczyszczenia. Nie będzie dotykać żadnej świętej rzeczy i nie będzie wchodzić do świątyni, aż skończą się dni jej oczyszczenia.

7. Kapłan ofiaruje to przed Panem i dokona za nią przebłagania, i będzie oczyszczona od upływu swojej krwi. Takie jest prawo dotyczące tej, która urodziła chłopca lub dziewczynkę.

Po narodzeniu Jezusa zanim mędrcy przybyli i zanim Józef i Maria udali się do Egiptu po ośmiu dniach obrzezano Jezusa 3Moj.12,1—8 i pozostało Marii 33 dni oczyszczenia, razem 41 dni, po tym czasie wolno było Marii zjawić się w świątyni by nastąpił akt poświęcenia dziecka. Łuk.2,22 Teraz trzeba doliczyć czas wędrówki mędrców i ok 2 tygodni wędrówki Józefa i Marii do Egiptu.

Łuk. 2:22—23

22. A gdy minęły dni oczyszczenia ich według zakonu Mojżeszowego, przywiedli je do Jerozolimy, aby je stawić przed Panem,

23. Jak napisano w zakonie Pańskim, iż: Każdy pierworodny syn będzie poświęcony Panu,

Można też przyjąć teorię, że gwiazda ukazała im się za nim Jezus się urodził, nawet rok wcześniej, to i tak musieli przybyć po 41dniach, Po 8 dniach dziecko zostało obrzezane i Maria przeszła czas rytualnego oczyszczenia. Złożyli najbiedniejszą ofiarę, bo nie stać ich było na bogatszą ofiarę, gdyby było to już po przybyciu mędrców to ofiara ich byłaby bogatsza, przecież od mędrców otrzymali złoto, mirrę i kadzidło w darze. Przyznać trzeba że czas pojawienia się mędrców u Heroda i jego decyzja o zabiciu dzieci w Betlejem jest raczej krótki. Herod mógł czekać na mędrców około tygodnia potem wysłał mosad aby mu doniesiono gdzie się podziali mędrcy. Dlaczego anioł wybrał Egipt? Bo tam nie sięgała władza Heroda, czas wędrówki do Egiptu trwał kilka tygodni, a jedynym środkiem transportu był osioł.

Miesiąc narodzenia Chrystusa

Czy jest możliwe by obliczyć miesiąc narodzenia Jezusa? Tak! Biblia to podaje tylko trzeba umieć to odczytać.

Jeżeli Herod umiera na wiosnę 1 r. p.n.e. jak to wynikało z poprzednich wyliczeń, to Jezus musiał urodzić się rok wcześniej, czyli w 2 lub 3 r. p.n.e.

“Za dni Heroda, króla judzkiego żył pewien mąż imieniem Zachariasz, ze zmiany kapłańskiej Abiasza …I stało się gdy sprawował służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności przypadającej nań zmiany Abiasza” Łuk.1,5—8

W pierwszej kolejności otrzymujemy tu bardzo ważną informację, która pozwoli nam ustalić miesiąc narodzin Jezusa. Powyższy tekst stwierdza, że: „Zachariasz był kapłanem ze zmiany Abiasza” W czasach Dawida kapłani zostali podzieleni według zmian. 24 zmiany w ciągu całego roku, 1Kron.24,10 czytamy, że zmiana Abiasza była ósmą zmianą. Teraz musimy na chwilę odwołać się do Talmudu, który wyjaśnia, że na jedną zmianę przypadał jeden tydzień, począwszy od pierwszego tygodnia pierwszego miesiąca. Rok świątynny w owych czasach i zgodnie z prawem Mojżeszowym zaczynał się w marcu lub na początku kwietnia, a nie jak obecnie na jesień, miesiąc ten nazywano w Biblii “Abib” a po niewoli Babilońskiej zmieniono nazwę na „Nisan” Nie rozpoczynał się stałym dniem, lecz był ruchomym w porównaniu z naszym kalendarzem, ustalany był na podstawie faz i obrotów księżyca, i wypadał on mniej więcej, pomiędzy 10 marca a 10 kwietnia.

2 Moj. 13:4

4. Dziś wychodzicie, w miesiącu Abib.

2 Moj. 12:2

2. Ten miesiąc będzie wam początkiem miesięcy, będzie wam pierwszym miesiącem roku.

Ustaliliśmy, że na podstawie księgi Kronik zmiana Abiasza jest według kolejności ósmą, pamiętać trzeba, że w dniach, w których wypadały roczne święta zmiany kapłańskiej nie było, lecz w tenże tydzień wszyscy kapłani zobowiązani byli stawić się w świątyni, a zmiana wówczas przypadająca przesuwana była o jeden tydzień dalej. I tak też było w czasie Zachariaszowej zmiany. Weźmy dla przykładu 3r. p.n.e. 1 Nisan, to jest pierwszy miesiąc nowego roku świątynnego i zaczynał się 18 marca Pascha wypadła na 31 marca /15 Nisan/ 21 maja jest Pięćdziesiątnica. Policzmy zatem dwie zmiany w marcu, po dwóch tygodniach wypadła Pascha i święto Przaśników, wówczas na święto zjawiali się wszyscy kapłani, więc pomijamy jeden tydzień, ta sama sytuacja dotyczyła Pięćdziesiątnicy.

Od 17 marca czyli 1 Nisan 2 tygodnie czyli 2 zmiany do 31 maja

Od 01—07 kwietnia — brak zmiany

Od 08 do 15 kwietnia — trzecia zmiana

Od 16 do 22 kwietnia — czwarta zmiana

Od 23 do 30 kwietnia — piąta zmiana

Od 01 maja do 07 maja — szósta zmiana

Od 08 maja do 14 maja — siódma zmiana

Od 15 — 21 maja — ósma zmiana