Barbarzyńskie wspomnienie

To moja pierwsza recenzja książki, bo mam dopiero 13 lat. Lubię czytać a najbardziej podobają mi się książki fantazy. Przygody Numka są fajne i czyta się szybko. Trochę za długie są opisy i to jest troszkę nudne. Ale cała historia jest ciekawie opisana i chcę jeszcze się dowiedzieć się o nowych przygodach bajkowych bohaterów!

Wydawało mi się, że fantastyka to nie jest mój gatunek, że nie czuję tych klimatów. Aż do chwili zaczytania się w metaforycznych opisach przygód Młodego Barbarzyńcy i jego wędrówek po bajecznych krainach, zawieszonych w magicznym czasie i tajemniczej przestrzeni. Ta książka to poetycka baśń o przenikaniu krajobrazów i świata niezwykłej przyrody oraz dojrzewaniu nietuzinkowych bohaterów. Ich przeżycia, opowiedziane bogatym językiem, z drobiazgowymi plastycznymi opisami niezwykłych miejsc, przykuwają uwagę i każą zachłannie przewracać karty opowieści i śledzić przenikania różnorodnych kultur i zachwycających światów. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy tej magicznej baśni…

Mnie się podobała Opisy są piękne aczkolwiek może jest ich za dużo. Im dłużej czytałam tym bardziej rozkrecała się akcja.Samo zakończenie rodzi ciekawość co dalej z bohaterami. Czekam na drugą część

Książka jest fajna, tyle że za dużo w niej opisów (choć są znakomite), a za mało akcji.Doradzałbym autorowi na przyszłość - bo tu aż się prosi o ciąg dalszy - poprawić bieg fabuły, zmniejszyć nieco liczbę opisów, pozostawiając samą technikę ich tworzenia, i wszystko powinno być dobrze. Ja w każdym razie będę czekał na kolejną odsłonę opowieści o Czarnym Jeźdzcu.

Poprzednie dwie opinie pisane były chyba przez znajomych autora. Co nie zmienia faktu, że książka jest kiepska. Czyta się jak po grudzie, sienkiewiczowskie opisy są nudne i powtarzalne, a całą fabułę można strescic do 4 rozdziałów. Główny bohater jest niespójny, koło poprawnej polszczyzny to nie stało, roi się od błędów logicznych, powtórzeń i pustych wypełniaczy. Gdyby ktoś chciał czytać didaskalia do sztuki teatralnej to po nie właśnie by sięgnął. Ta książka jest jak opis dla niewidomych, brakuje jeszcze tylko wyrazów dźwiękonaśladowczych. Zgadzam się z autorem pierwszego komentarza. GNIOT