Bezpłatny fragment - Bajki z emocji utkane

Była jak z baśni kraina

Gdzie mieszkała pewna dziewczyna

W głowie pełno marzeń miała,

Ale spełniać je się bała

Chciała się z tym zmierzyć

Lecz nie umiała w siebie uwierzyć

Nie potrafiła też wierzyć w cuda

I, że w końcu jej się uda

Pewnego dnia do lasu babcia ją posłała,

By liści dębu nazbierała

Dziewczyna się w lesie zgubiła

I gdy tak po nim krążyła

Z daleka ujrzała chatkę

I piękną przed nią rabatkę,

A na niej rosły zioła

Co cudnie pachniały dookoła

Choć dziewczyna trochę się bała

Bliżej podeszła do drzwi zapukała

Otworzyła jej Pani wesoła

O włosach czarnych jak smoła

Choć trochę się zdziwiła

Gdy dziewczę zobaczyła

Zaprosiła ją do siebie,

By pomóc dziewczynie w potrzebie,

Bo od razu wiedziała,

Że pomocy potrzebowała

Dała jej pyszne ciasteczka

I kubek ciepłego mleczka

Okazało się, że to wiedźma była

Co ludziom pomagać lubiła

Dziewczyna opowiedziała

Jak się tutaj dostała

Lecz wiedźmę co innego niepokoiło

Widziała, że dziewczę coś trapiło

Spytała czy marzyć lubi

I zobaczyła jak tamta się gubi

Po chwili jej powiedziała

„Moja dziecino mała

Musisz w siebie uwierzyć,

By piękne chwile przeżyć

Odkryć w sobie siłę,

A życie będzie miłe”

Dała jej jeszcze woreczek

I krótki, czerwony sznureczek

W woreczku były kamienie

Co miały piękne odcienie

Pomagać dziewczynie miały,

By marzenia się spełniały

Do domu dziewczyna wróciła

Nikomu nic nie mówiła

Czym prędzej sprawdzić chciała

Czy magia ta będzie działała

Po kilku dniach czarowania

Widoczne już były starania,

Bo silniejszą się stała

I siebie pokochała

Morał bajki jest taki

Kochajcie siebie dzieciaki,

Bo wtedy osiągnięcie

Wszystko o czym pragniecie

Gdzieś na świecie bardzo daleko

Za siódmą górą, za siódmą rzeką

Stoi chatka piernikowa

Jak z bajki kolorowa

Przed nią leży miotła

Obok wielkiego kotła

W środku na półeczkach

Mikstury stoją w kubeczkach

Na stole porozkładane

Zioła z pola zebrane,

Bo w chatce tej wiedźma mieszka

I jej mały koleżka

To jest czarny kotek

Co na imię ma Psotek,

Bo rozrabia wiedźmie czasami,

Ale tak to już jest z kotkami