Bezpłatny fragment - Zima nieskończona

dźwięki

a może jej jednak

nie było

wmalowanej w pejzaże świata

dźwięk jej głosu przecież być mógłby

echem kropel bijących

w parapet

i może tak mam już po prostu

że serce kołacze

w takt deszczu

jak mogłaś się do tego

dawno mnie nie było

na kartkach i strunach

ogółem

nie było mnie na ślubach

i pogrzebach

odkąd nikt nie notuje

nie wystawia uwag

coraz częściej

posuwam się

do nieobecności

jakie szczęście

jakie szczęście

że jestem poetą

mogę ci wyznawać miłość

cały czas

słowo za słowem

a ty i tak

nie zrozumiesz

raz do roku

raz do roku widuje cię

coraz piękniejszą

trochę bardziej zmęczoną

kiedy idąc rękę wciąż trzymasz

nie moją

i co roku sobie wmawiam

że poczekam na lepszą okazję

i tylko serce mocniej zabiło

mi

mnie

nieważne

jak mogłaś

jak mogłaś być zazdrosna

o to, że była mi deszczem

gdy zgłębiałem oceany

gdy zdobywałem bieguny

ona jednym mi płatkiem śniegu

jak mogłaś

pomyśleć

że chciałem zostawić

niebo dla sufitu

czy heroinę dla cukierka

porównanie ciebie i jej było jak

porównanie słońca ze słonecznikiem

odezwij się

odezwij się do mnie

kiedy już poczujesz

że jego kołdra za bardzo przygniata

dłonie nie grzeją

a usta nie parzą

odezwij się kiedy zrozumiesz

że koniec świata z nim nie będzie

deszczem ognia

a okrutnie długą zimą

jesień

ponownie chłodem powiewa

liście pożółkłe opadły na chodnik

usta z samotności zaczęły pękać

by się do serca móc upodobnić

kot

każde zadrapanie

od twoich pazurów

odbiło się blizną

na mojej psychice

a ja wciąż tu wracam

bo mruczysz tak pięknie

baw się mną kotku

jestem twoim

kłębkiem nerwów

urodziny

kolejny raz nie zdmuchnąłem świeczek

chyba pozostawiam sobie zbyt wiele do życzenia