Bezpłatny fragment - Żbik Buli i Święte Żródło Spokoju

Żbik Buli i Jego smutki

Pewnego dnia, na skraju lasu, mieszkał Żbik Buli. Był jednością z naturą — pełen miłości i troski o nią. Miał serce otwarte na wszystko, co go otaczało, ale czasem czuł się zagubiony. Nie zawsze rozumiał, dlaczego niektóre dni przynoszą smutek, a inne — radość. Wiedział jednak, że jego serce jest silne i że czekają go piękne przygody.

Pewnego ranka Buli postanowił wyruszyć na wyprawę, by znaleźć źródło spokoju w tym ogromnym, tajemniczym lesie.

Buli the Wildcat and His Sorrows

One day, on the edge of the forest, lived Buli the Wildcat. He was one with nature — full of love and care for it. His heart was open to everything around him, but sometimes he felt lost. He didn’t always understand why some days brought sadness and others joy. He knew, however, that his heart was strong and that beautiful adventures awaited him.

One morning, Buli decided to set out on a journey to find the source of peace in the vast, mysterious forest.

Spotkanie z Wiaterkiem

Wędrował przez gęste zarośla, pokonując liczne ścieżki. Wkrótce dotarł do Polany Spokoju, gdzie spotkał pierwsze magiczne stworzenie. Był to Wiaterek, który tańczył w powietrzu, niosąc ze sobą delikatne szepty.

— Cześć, Buli — powiedział. — Jestem Wiaterek. Moim zadaniem jest pokazywać, jak radzić sobie z lękiem. Gdy czujesz strach, weź głęboki oddech. Poczuj, jak powietrze wypełnia twoje płuca, i pozwól strachowi unosić się z wiatrem.

Buli zrobił tak, jak radził Wiaterek. Nabrał w płuca powietrza, najmocniej jak potrafił i pomalutku wypuszczając je po raz pierwszy poczuł, że oddycha mu się lżej, a strach zaczął znikać — jak liść unoszący się w powietrzu.

Buli zaprosił Wiaterek, by wędrował razem z nim.

A Meeting with the Little Wind

He wandered through dense bushes, crossing many paths.

Soon, he reached the Clearing of Calm, where he met his first magical creature.

It was a Breeze, dancing through the air, carrying gentle whispers.

-Hello, Buli,- he said. -I’m the Breeze. My task is to show how to deal with fear.

When you feel scared, take a deep breath. Feel the air fill your lungs, and let your fear float away with the wind.

Buli did just as Wiaterek advised. He took a deep breath, as deeply as he could, and slowly let it out. For the first time, he felt it was easier to breathe, and the fear began to disappear — like a leaf floating in the air.

He invited the Breeze to continue the journey with him.

Spotkanie z Troskliwym Słoniem

Idąc dalej, dotarli do Doliny Smutku, gdzie Buli spotkał kolejne stworzenie — Troskliwego Słonia. Miał ogromne uszy i oczy pełne mądrości.

— Cześć, Buli — powiedział. — Jestem Troskliwy Słoń. Moim zadaniem jest pokazywać, jak oswoić smutek.

Gdy jesteś smutny, pozwól sobie po prostu być. Przytul siebie. Weź głęboki oddech i przypomnij sobie, że każda burza kiedyś mija.

Buli zamknął oczy i przytulił sam siebie. Poczuł, jak smutek powoli odpływa, jakby ktoś go przytulił.

— Dziękuję, Troskliwy Słoniu — powiedział, a jego serce stało się lżejsze.

A Meeting with the Caring Elephant

As they continued, they reached the Valley of Sadness, where Buli met another creature — the Caring Elephant.

He had enormous ears and eyes full of wisdom.

— Hello, Buli, -he said. “I’m the Caring Elephant. My task is to show how to tame sadness.

When you’re feeling sad, allow yourself to simply be. Hug yourself. Take a deep breath and remember, every storm eventually passes.”

Buli closed his eyes and felt the sadness slowly fade away, as if someone was hugging him.

— Thank you, Caring Elephant, — he said, and his heart became lighter.