Bezpłatny fragment - Zasiałeś w mym sercu miłość

Chciałem Ci tyle powiedzieć

Chciałem Ci tyle powiedzieć

O miłości

Co spędza sen z oczu

O tęsknocie

Co gorzką łzą spływa

O wędrówce po marzeń zboczu

I pragnieniu byś była szczęśliwa

Chciałem Ci tyle wyszeptać

O emocjach

Które krew w żyłach burzą

O uśmiechu

Który z ust mych nie znika

I o naszej wspólnej przyszłości

Która teraz nadziei umyka

Chciałem Ci tyle wybaczyć

Moje łzy

Gdy Cię przy mnie nie było

Moją rozpacz

Że być może Cię stracę

I ten lęk który łamał mi serce

Że Cię kiedyś z kimś innym zobaczę

Dzisiaj tylko łzy mi zostały

Niemy żal

Wciąż rozrywa mi duszę

Stoję w miejscu

Choć biec chcę za Tobą

Nie mam siły by żyć

Gdy bez Ciebie żyć muszę

Dziś

Już wszystko stracone

Dziś

Już wszystko za nami

Tak pragnąłem podarować Ci serce

A mam mięsień z krwawymi śladami

Bratnie dusze

Gdy patrzę w niebo pochmurne

Po którym księżyc dumnie wędruje

Wiem że ty też w gwiazdy spoglądasz

Wiem to

Bo obecność twą w sercu swym czuję

Gdy myśli moje płyną w nieznane

I o brzegi gwałtownie rozbijają żagle

Czuję że smutek do ciebie zapukał

I czuję

Że łzy po policzku pociekły mi nagle

Gdy uśmiech na ustach się rodzi

Choć duszę spokój do snu kołysze

Wiem że szczęście w twym sercu gości

Wiem to

Bo w duszy echo radości twej słyszę

Gdziekolwiek jesteś i cokolwiek robisz

Nieustannie myślami podążam za Tobą

W tym dziwnym świecie gdzie pieniądz

Prym wiedzie

Dwie bratnie dusze wciąż tęsknią za sobą

Bez Ciebie moknę od łez

Bez Ciebie jest mi źle

Bez Ciebie jest mi smutno

Świat zatopiony we mgle

Być może uśmiechnę się jutro

Bez Ciebie świat traci sens

Bez Ciebie przyszłość niepewna

Gdzie spojrzę wspomnień cień

I przeszłość nieco gniewna

Więc jeśli do mnie biegniesz

Chcąc zadać kłamstwu kres

To biegnij proszę szybciej

Bo moknę tu od łez

Napisałam do Ciebie milion słów

Napisałam do Ciebie milion słów

Chcąc opisać co mi w duszy grało

Co pewnego dnia we mnie rozkwitło

I każdego dnia tylko wzrastało

Napisałam pełne wzruszeń poematy

Chcąc ukazać całą głębię mej miłości

Wierząc mocno że uchwycisz cichy szept

Jak niezmiernie potrzebuję Twej czułości

Atramentem prosto z serca to pisałam

Krzykiem duszy wypełniałam całe strofy

Chciałam wierzyć że będziemy mieli siebie

Gdy na świat spadną kolejne katastrofy

Dziś myślami wracam do tych czasów

Nieustannie przecierając mokre oczy

Czy postawić w tej historii wreszcie kropkę

Czy twój wzrok mnie może znowu zauroczy

Ile mam w sobie miłości

Pytasz mnie

Ile mam w sobie miłości

No cóż

Do Ciebie miłość umarła

Pod wpływem żalu i złości

Lecz wciąż mam w sercu pragnienia

Które z czasem mogą rozkwitnąć

Gdy tylko ciemnym chmurom

Pozwolę z życia zniknąć

Pytasz mnie

Czy mam piękne wspomnienia

No cóż

O Tobie tych wspomnień niewiele

Zasnuła je smuga cienia

Bo musisz wiedzieć że pamięć

Czasem w niepamięć zapada

Szczególnie gdy ciemnym cieniem

Zdrada się w miłość wkrada

Pytasz mnie

Ile mam w sercu radości

No cóż

Radość napewno rozkwitnie

Pod wpływem nowej miłości

Bo życie toczy się dalej

I w zgiełku codziennej wrzawy

Któregoś dnia znów serce zabije

W rytmie miłosnej zabawy

Zasiałeś w mym sercu miłość

Zasiałeś w mym sercu miłość

Wyrósł złocisty łan zboża

Wśród plonu czerwone maki

I chabry w kolorze morza

Zasiałeś w mej duszy radość

Więc tańczą tam złote motyle

Trzepoczą barwnymi skrzydłami

Wzbijając się w niebo co chwilę

Zasiałeś w myślach pragnienie

By tonąć co noc w twych ramionach

Więc skoro zasiałeś te skarby

To nie depcz po bujnych plonach

Dokądkolwiek pójdę

Dokądkolwiek pójdę

Godność zabiorę ze sobą

Będę szła z podniesioną głową

Będę zawsze o krok przed tobą

Nie odbierzesz mi poczucia szczęścia