Ten tom to nie tylko poezja.
To krzyk ciszy, szept burzy i taniec słów w świecie „za bardzo”.
Yvonne pisze z wnętrza chaosu, który zna swoją muzykę.
Z wrażliwością kobiety z ADHD — intensywnej, emocjonalnej, nieujarzmionej.
Każdy wiersz to pulsująca prawda o codziennym życiu z nadmiarem: myśli, uczuć, bodźców.
To książka dla tych, którzy czują „więcej”.
Dla tych, którzy chcą być widziani — naprawdę.
Kobieta z sercem, które czuje „za bardzo” i umysłem, który nie zna ciszy. Żyje z ADHD, co oznacza więcej: więcej emocji, więcej bodźców, więcej pytań — i więcej miłości.
Nie jest poetką z wykształcenia, ale z natury — bo poezja rodzi się w niej codziennie, kiedy świat staje się zbyt intensywny, by go tylko przeżyć. Kocha ciszę (choć ta ją męczy) i ludzi, którzy zostają — nawet gdy nie rozumieją.