Bezpłatny fragment - Z życia wzięte

Aniołowie w mundurach

Jak pionki w szachach obok siebie stoją

Równorzędnie, na baczność do ataku gotowi,

Żołnierze z Westerplatte.

W niepewności czekający na rozkaz patroli.

Za honor, wolność, ojczyznę

Gotowi poświęcić nawet najcenniejsze życie.

Dla rodziny, dla przyjaciół

Pokonać lęk przed przeciwnikiem.

Losy maleją, nadzieją mija…

Siedem dni piekieł końca dobija.

Walczyli wiernie, zginęli pięknie

Patrioci wielcy, prawdziwi.

Ich walkę przegraną okrzyknęli,

Lecz bitwa stoczona została.

Szacunek i sławę pośmiertnie zdobyli.

Myślę, iż wygraną osiągnęli

W obronie siebie i miłych.

Spokoju zaznali

Spełnieni możności sił wyczerpanych.

Niepodległość

Polsko, tyś mym krajem ojczystym.

Tyś tak bardzo skrzywdzona była.

Jamże nie zdążył pomóc w niedoli,

Lecz me przodkowie walczyli wiernie.

Patriotyzm i odwaga liczy się tu niezmiernie.

W ten czas istnieli Polacy wielcy,

O których historia powiada zawzięcie.

Dzięki tym Bohaterom

Radować się można

Polską wolną od niemieckiej ręki.

Żywioł duszy

Miłość niczym wiatr

Widnieje w nas niczym talia kart.

Szacunek niczym ziemia,

Po której rosną kwiaty

— owoce dobroci serca.

Szczerość niczym woda

Czasem bywa zgubna,

Często zaś dobra.

Empatia niczym ogień

Wszystkim qué bien.

Życie i śmierć

[na podstawie powieści „Romeo i Julia”]

Urodziłam się

Bez niczego w ręce.

Zasnęłam ze sztyletem

Wbitym prosto w serce.

Zestawienie przeciwieństw

Niebo spokojne, delikatnie błękitne.

Puszyste obłoczki pływają po nim

Niczym żaglowce po morskiej głębi oceanu.

Wiatr niesie ze sobą echa zwierzęce

Dla słuchu kojące…

Zieleń rozkwita, ukazując piękno życia.

Owady latają tworząc delikatną

Przerwę w powietrzu

Niczym małe baloniki

Nadmuchane helem.

Unoszą się delikatnie, płynnie

Jak płatki róż rozproszone przez letni wietrzyk.

Całokształt opiera się na harmonii życia, spokoju.

Nagle przerywa go szum aut, muzyki nuta,

Ludzki głos…

Żywe kolory łączą się z martwymi

Tworząc ciąg czarno-białych konstelacji.

Tajemniczy szczegół

W harmonii trwa życie.

W harmonii trwa muzyka.

Harmonia naszą duszą

Nas nie zapomina.

Rozsądek

Na górze jest miłość,

Na dole pożądanie.

Droga do wyboru

Tobie pozostanie.

Strumień życia

Czas płynie niczym rzeczka

Raz wolniej, raz szybciej,

Spokojnie, gniewnie.

Kiedy umknę przez fale

I przepłynę przez morze,

Tedy ujrzę celu radosne przestworze.

Ale czy marzeniom spełnię kres?

Czy powrócę na kojące łąki łono?

Czy napełnię miłością me szklane oko?

Tego dowieść nie mogę,

Bowiem niezależnie jaką wybiorę drogę,

Wyzwanie czeka mnie i mą przestrogę.

Dawne życie w przeszłości zamykam

I otwieram się na nowy strumień.

Przyszłość powierzam mym oczom,

Serca i umysłu otworem

Pewnie spoglądających

W otchłań powołań przyszłością nazwane.

Choć sznur wydarzeń starych

Podąża niczym cień za mymi plecami.

Czy dobry, czy zły

Ciągnie się do końca mych dni.

Wpływ ma ogromny na nasze powodzenie,

Dlatego pozwolić na dalsze kwitnięcie

Nie może ten, kto szczęśliwym być pragnie.

I w miodzie, i w cukrze żyć marzy.

Trudności wiele na swej drodze spotkasz,

Lecz odrzuć czarne siły spowite,

Zamknij w puszce Pandory,

Spal za sobą mosty

I biegnij...biegnij sięgając