Bezpłatny fragment - Wzbij się w Przestworza Kompletny Przewodnik dla Przyszłych Operatorów Dronów

Wstęp

Drony, znane także jako bezzałogowe statki powietrzne zrewolucjonizowały wiele dziedzin życia od rozrywki, przez filmowanie i fotografię, aż po profesjonalne zastosowania w rolnictwie, przemyśle i ratownictwie. Wzrost popularności dronów spowodował, że coraz więcej osób interesuje się ich obsługą i możliwością wykorzystania. Niniejszy przewodnik ma na celu przybliżenie przyszłym operatorom dronów wszystkich niezbędnych informacji, które pozwolą im na bezpieczne i efektywne korzystanie z tych zaawansowanych urządzeń. Drony to bezzałogowe statki powietrzne, które mogą być sterowane zdalnie lub autonomicznie. Dzięki zaawansowanej technologii, drony mogą wykonywać różnorodne zadania, od prostego latania, po skomplikowane misje wymagające precyzyjnego nawigowania i zbierania danych. W zależności od przeznaczenia, drony mogą różnić się rozmiarem, zasięgiem, czasem lotu oraz wyposażeniem. Najpopularniejsze wśród amatorów. Służą do zabawy, amatorskiego filmowania i fotografii. Charakteryzują się stosunkowo niską ceną i prostotą obsługi. Wykorzystywane w profesjonalnej fotografii, filmowaniu, a także w inspekcjach technicznych i monitoringu. Mają bardziej zaawansowane funkcje i wyższą jakość sprzętu. Stosowane w rolnictwie, logistyce, budownictwie, ratownictwie i wielu innych branżach. Są to zazwyczaj większe, bardziej wytrzymałe i wyposażone w specjalistyczne czujniki oraz kamery. Wykorzystywane przez siły zbrojne do zadań zwiadowczych, logistycznych i bojowych. Posiadają zaawansowane systemy nawigacji i komunikacji, często są autonomiczne. Bezpieczeństwo jest kluczowym aspektem podczas obsługi dronów. Każdy kraj ma swoje regulacje dotyczące użytkowania dronów. Przed pierwszym lotem warto zapoznać się z lokalnym prawem. Unikaj latania w pobliżu lotnisk, stref zabronionych oraz obszarów o dużym natężeniu ruchu lotniczego. W większości krajów maksymalna dozwolona wysokość lotu wynosi 120 metrów. Latanie powyżej tej wysokości wymaga specjalnych pozwoleń. Operator powinien zawsze mieć wizualny kontakt z dronem, aby móc reagować na ewentualne problemy. Latanie nad tłumem ludzi czy zwierzętami może być niebezpieczne. Zawsze zachowuj odpowiednią odległość. Określ, do czego będziesz używać drona czy do rekreacji, fotografii, czy może do profesjonalnych zadań. Ceny dronów wahają się od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Warto zastanowić się, ile jesteś gotów wydać na zakup. Zwróć uwagę na czas lotu, zasięg, jakość kamery, stabilizację obrazu, a także dodatkowe funkcje, takie jak systemy unikania przeszkód czy tryby autonomiczne. W wielu krajach, aby móc legalnie latać dronem, konieczne jest ukończenie odpowiedniego szkolenia oraz uzyskanie licencji. Szkolenia te zazwyczaj obejmują zarówno teorię, jak i praktykę, a ich celem jest przygotowanie operatora do bezpiecznego i odpowiedzialnego użytkowania drona. Przed pierwszym lotem zapoznaj się z instrukcją obsługi oraz przeprowadź testy na otwartym terenie. Początkujący operatorzy powinni zaczynać na otwartych terenach, z dala od przeszkód. Zawsze miej zapasowe baterie i pamiętaj, aby regularnie je ładować. Unikaj lotów przy niskim poziomie naładowania. Unikaj latania w deszczu, silnym wietrze i mgłach. Pogoda może mieć znaczący wpływ na stabilność lotu. Drony umożliwiają uchwycenie niesamowitych ujęć z powietrza, które wcześniej były niedostępne. W przemyśle, drony mogą przeprowadzać inspekcje trudno dostępnych miejsc, oszczędzając czas i koszty. Drony mogą szybko docierać do miejsc katastrof, dostarczając obraz z powietrza i pomagając w akcji ratunkowej. W rolnictwie drony są wykorzystywane do monitorowania stanu upraw, co pozwala na szybką reakcję na problemy. Technologia dronów rozwija się w szybkim tempie. W przyszłości możemy spodziewać się jeszcze bardziej zaawansowanych modeli, które będą zdolne do wykonywania coraz bardziej skomplikowanych zadań. Autonomiczne drony, zintegrowane z systemami sztucznej inteligencji, będą mogły działać samodzielnie, przynosząc jeszcze większe korzyści w różnych dziedzinach. Obsługa dronów to nie tylko świetna zabawa, ale również możliwość rozwijania nowych umiejętności i odkrywania nowych perspektyw. Niezależnie od tego, czy jesteś amatorem, czy profesjonalistą, ważne jest, aby zawsze latać zgodnie z przepisami i dbać o bezpieczeństwo swoje i innych. Mamy nadzieję, że ten przewodnik pomoże Ci w rozpoczęciu przygody z dronami i odkryciu pełni ich możliwości.

Regulacje prawne operatora dronów

W Polsce zasady korzystania z przestrzeni powietrznej określa ustawa z 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2002 r. nr 130, poz. 1112). Szczegółowe zasady dotyczące wykonywania lotów bezzałogowych w Polsce opisano w trzech rozporządzeniach Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Obecnie w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego trwają prace nad projektem rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu i warunków wykonywania lotów przez bezzałogowe statki powietrzne w polskiej przestrzeni powietrznej. Latać dronem rekreacyjnie i sportowo może każdy, ale w innych celach tylko osoba, która ma badania lotniczo-lekarskie, ubezpieczenie OC, a przede wszystkim świadectwo kwalifikacji wydane przez prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Jest ono potrzebne do lotów w celu świadczenia takich usług, jak robienie zdjęć lub nagrywanie filmów. Dokument ten potwierdza, że operator potrafi w sposób bezpieczny sterować bezzałogowe. Żeby uzyskać uprawnienia, trzeba zdać egzamin w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego, a wcześniej należy ukończyć szkolenie teoretyczne i praktyczne który jest operatorem drona. Zasady wykonywania lotów są jednakowe dla wszystkich. Jedyną różnicą między operatorami cywilnymi a operatorami tzw. lotnictwa państwowego, do którego zalicza się m.in. Policja, jest zwolnienie tych drugich z obowiązku posiadania cywilnych świadectw kwalifikacji. W Policji wystarczy ukończyć wewnętrzny kurs z wykonywania lotów i obsługi urządzenia, które prowadzą cywilne ośrodki szkolenia. Praktyka pokazuje, że policjanci, którzy są operatorami bezzałogowo, zdobywają jednak cywilne świadectwa kwalifikacji, żeby w razie jakiegoś wypadku nie było wątpliwości, czy mieli prawo sterować dronem.

W Polsce bezzałogowym statkiem powietrznym można latać co do zasady w zasięgu wzroku operatora, ale należy pamiętać, że w niektórych strefach przestrzeni powietrznej są ograniczenia. Nie można latać np. w strefie kontrolowanej lotniska, chyba że uzyska się zgodę Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej na wlot w tę strefę. Operator musi bezpiecznie wykonywać lot, aby dron nie stwarzał zagrożenia dla osób, mienia lub innych użytkowników przestrzeni powietrznej. Dla lotów w strefach ruchu lotniskowego lub w odległości mniejszej niż 5 km od granicy lotniska lub lądowiska wymagana jest zgoda zarządzającego danym lotniskiem. Operator drona o maksymalnej masie startowej nie większej niż 25 kg, używanego wyłącznie w operacjach VLOS, czyli w lotach w zasięgu wzroku operatora, planujący loty w strefach kontrolowanych lotnisk (CTR), ma obowiązek na minimum 7 dni przed nimi zgłosić to Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej. Loty w centrum Warszawy wymagają zgody Biura Ochrony Rządu. Loty w strefie „R”, czyli Restricted Area, o ograniczonym ruchu lotniczym, zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Więcej informacji na temat stref i uzyskiwania odpowiedniej zgody można znaleźć na stronie internetowej ULC. Szczegółowe zasady wykonywania lotów bezzałogowych w Polsce opisano w trzech rozporządzeniach Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 26 marca 2013 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków (Dz. U. 2013 nr 0, poz. 440) z 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. 2013 nr 0, poz. 664) z 26 kwietnia 2013 r. w sprawie przepisów technicznych i eksploatacyjnych dotyczących statków powietrznych kategorii specjalnej, nieobjętych nadzorem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. U. 2013 nr 0, poz. 524). Policjant ma prawo skontrolować operatora bezzałogowa, od którego powinien dowiedzieć się, czy lot wykonywany jest w celach komercyjnych, czy rekreacyjno-sportowych. Jeśli wykonuje on zlecenie zarobkowe, powinien mieć przy sobie świadectwo kwalifikacji, badania lekarskie wydane przez lekarza medycyny lotniczej, ważne ubezpieczenie OC. Osoby, które nie przestrzegają obowiązujących przepisów podczas wykonywania lotów, muszą liczyć się z grzywną, karą ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku, w zależności od sytuacji, do jakiej doprowadziły. Co do zasady loty powinny być wykonywane w strefie niekontrolowanej, tzw. G. Jeżeli jest to CTR strefa kontrolowana lotniska, TMA rejon kontrolowany lotniska lub węzeł lotnisk, MATZ — strefa kontrolowana lotniska wojskowego, ATZ strefa ruchu lotniskowego, P — strefa zakazana, R — strefa ograniczona, D — strefa niebezpieczna, operator powinien posiadać pisemną zgodę Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej na wykonywanie lotów w wyznaczonej strefie EA (inaczej ROL rejon ograniczeń lotów, strefa wydzielona) w dniu rezerwacji lotów. Jeżeli operator nie posiada świadectwa kwalifikacji, a loty są wykonywane hobbystycznie, mogą się one odbywać wyłącznie w strefie G i tylko dronem, którego masa nie przekracza 25 kg. Strefy lotów są wyszczególnione na stronie internetowej Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej. Mogą być wykorzystywane do poszukiwań osób zaginionych, pracy operacyjnej, monitorowania natężenia ruchu drogowego i podczas zabezpieczania imprez masowych.

Jak zdobyć uprawnienia na kat A1 i A3 jako operator drona

Operacje w kategorii otwartej odnoszą się głównie do większości lotów rekreacyjnych i działań komercyjnych niskiego ryzyka. Nie wymagają one uzyskania uprzedniego zezwolenia na lot z ULC. Operacje w kategorii otwartej mogą być wykonywane tylko w zasięgu widoczności wzrokowej pilota lub obserwatora w odległości nie większej niż 120 metrów od najbliższego punktu powierzchni ziemi, dronami o masie nie przekraczającej 25 kg. Jako operator drona pamiętaj, aby sprawdzić, czy musisz się rejestrować. Po dokonaniu rejestracji należy umieścić swój numer operatora na każdym dronie. Kategoria otwarta dzieli się z kolei na trzy podkategorie — A1, A2, A3 — które można podsumować w następujący sposób, A1: Lataj nad ludźmi, ale nie nad zgromadzeniami ludzi; A2: Lataj blisko ludzi. Minimalna odległość pozioma od osób to 30 m lub 5 m jeżeli dron posiada funkcję ograniczającą prędkość lotu; A3: Lataj z dala od ludzi. Minimalna odległość pozioma od terenów mieszkaniowych, użytkowych, przemysłowych lub rekreacyjnych to 150 m. Każda podkategoria ma swój własny zestaw wymagań. Dlatego w kategorii otwartej ważne jest określenie podkategorii operacji, do której będą należeć Twoje loty, określenie, które zasady Cię dotyczą oraz rodzaj szkolenia, jakie musisz przejść jako pilot systemów bezzałogowych statków powietrznych. Zacznij od określenia typu posiadanego drona. W zależności od rzeczywistej wagi drona obowiązują różne wymagania zgodnie z tabelą:

Drony w kategorii otwartej od 1 stycznia 2024 r.

Zgodnie z Rozporządzeniem UE 2019/947 od 1 stycznia 2024 roku dronem bez nadanej klasy „C” można latać dronem, jeśli operujesz w kategorii open w: Podkategoria A1: jeśli dron ma maksymalną masę startową mniejszą niż 250 g, łącznie z ładunkiem; Podkategoria A3: jeśli dron ma maksymalną masę startową mniejszą niż 25 kg, łącznie z paliwem i ładunkiem. Tylko w przypadku dronów posiadających znak klasy producenci mają obowiązek zadeklarować maksymalną masę startową drona. Oznacza to, że w przypadku użytkowania drona bez klasy nie jest dostępna maksymalna masa startowa. W takim przypadku pilot ma możliwość zważenia drona przed lotem i sprawdzenia, czy mieści się on w powyższych granicach. Na rynku dostępne są już drony z oznaczeniem klasy (tj. C0, C1, C2, C3, C4). Lista dronów znajduje się na stronie EASA (UAS with C-Class Markings). Od 1 stycznia 2024 r. drony muszą być wyposażone w system zdalnej identyfikacji. Szczegółowe informacje znajdziesz w zakładce: Zdalna Identyfikacja. Każda osoba chcąca latać dronem o masie powyżej 250g przed lotem musi przejść szkolenie online oraz zaliczyć test online potwierdzający zdobycie wymaganej wiedzy, są one bezpłatne i dostępne w Systemie. Kwalifikacje pilota są ważne przez 5 lat. Egzamin online składa się z 40 pytań wielokrotnego wyboru, warunkiem zaliczenia testu jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.

A1 i A3 szkolenie i test online; A2 szkolenie i test online, ukończenie szkolenia praktycznego w trybie samokształcenia, zaliczenie dodatkowego egzaminu teoretycznego prowadzonego przez podmiot egzaminujący. Wykaz podmiotów Egzaminujących. Dokumentem stwierdzającym posiadanie określonych kwalifikacji i upoważniającym do wykonywania określonych czynności lotniczych przez pilotów bezzałogowych statków powietrznych jest zgodnie z przepisami UE: dowód zaliczenia szkolenia i egzaminów online w przypadku wykonywania operacji w podkategorii A1 i A3 kategorii otwartej uzyskiwane po zaliczeniu szkolenia i egzaminu online; certyfikat kompetencji pilota bezzałogowego statku w przypadku wykonywania operacji w podkategorii A2 kategorii otwartej uzyskiwane po zaliczeniu egzaminu online, dodatkowego egzaminu teoretycznego oraz odbyciu szkolenia praktycznego w postaci samokształcenia. Dokumenty potwierdzające kwalifikacje pilota są dostępne do pobrania w profilu pilota na stronie: drony.gov.pl. Minimalny wiek pilota BSP w kategorii otwartej minimalny wiek pilota wykonującego operacje dronem w kategorii otwartej wynosi 16 lat. Wymóg minimalnego wieku nie obowiązuje w stosunku do pilotów dronów w przypadku gdy wykonują operację w podkategorii A1 z użyciem drona klasy C0, który jest zabawką w rozumieniu dyrektywy 2009/48/WE; w przypadku dronów skonstruowanych do użytku prywatnego o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 250g; w przypadku gdy wykonują oni operację pod bezpośrednim nadzorem pilota BSP posiadającego odpowiednie kompetencje i który skończył 16 lat.

Pilot drona wykonując operacje w kategorii otwartej utrzymuje drona przez cały czas w zasięgu widoczności wzrokowej VLOS, z wyjątkiem przypadków, gdy dron jest w trybie podążania za stacją bazową lub pilot wykonuje operacje z pomocą obserwatora. Pilot zapewnia, aby dron utrzymywał bezpieczną odległość od osób oraz aby jego lot nie przebiegał nad zgromadzeniami osób. Pilot przed każdą operacją musi zgłosić lot w sposób wskazany przez Polską Agencję Żeglugi Powietrznej. Podczas lotu pilot drona nie może przelatywać w pobliżu lub w granicach obszarów, na których trwają działania ratownicze, chyba że posiada na to zezwolenie wydane przez odpowiedzialne służby ratownicze. Dron nie może przewozić materiałów niebezpiecznych, ani nie zrzuca żadnych materiałów. Podczas lotu dron jest utrzymywany w odległości nie większej niż 120 metrów od najbliższego punktu powierzchni ziemi, z wyjątkiem przypadków, gdy przelatuje on nad przeszkodą.

Podczas lotu pilot drona nie może wykonywać obowiązków pod wpływem substancji psychoaktywnych lub alkoholu bądź w sytuacji, gdy nie jest zdolny do wykonywania swoich zadań z powodu urazu, zmęczenia, zażywanych leków, choroby lub z innych przyczyn; utrzymuje drona w zasięgu widoczności wzrokowej VLOS oraz prowadzi dokładny wizualny przegląd przestrzeni powietrznej otaczającej drona w celu uniknięcia wszelkiego ryzyka kolizji z załogowymi statkami powietrznymi. Pilot drona przerywa lot, jeżeli operacja stwarza zagrożenie dla innych statków powietrznych, ludzi, zwierząt, środowiska lub mienia; przestrzega ograniczeń operacyjnych w strefach geograficznych; musi mieć możliwość utrzymania kontroli nad dronem, z wyjątkiem sytuacji gdy dochodzi do utraty połączenia lub w przypadku wykonywania operacji z użyciem drona w locie swobodnym; eksploatuje system bezzałogowego statku powietrznego zgodnie z instrukcją producenta dostarczoną przez producenta, w tym zgodnie z wszelkimi mającymi zastosowanie ograniczeniami; stosuje się do opracowanych przez operatora procedur, o ile są dostępne; podczas wykonywania operacji w nocy zapewnia uruchomienie na dronie migającego zielonego światła.

Urzędem unijnym, który odpowiada za ustalanie przepisów prawa dronowego, jest Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA). W Polsce zajmuje się tym Urząd Lotnictwa Cywilnego (ULC). Jako że na przestrzeni lat drony zyskały bardzo dużą popularność, Unia Europejska podjęła decyzję o ujednoliceniu regulacji prawnych związanych z ich użytkowaniem dla wszystkich krajów członkowskich w tym oczywiście dla Polski. Aby ułatwić proces wprowadzania nowych zasad, podzielono je na przepisy przejściowe oraz właściwe. Obecnie nadal obowiązują przepisy przejściowe, które weszły w życie 01.01.2021 roku. Natomiast przepisy właściwe mają nabrać mocy prawnej 01.01.2024 roku. Sprawdźmy, jakich zasad należy przestrzegać i co trzeba mieć na uwadze. Kategoria otwarta — obejmuje najczęściej wykonywane loty, czyli te, w których obowiązuje pułap do 120 m i które odbywają się w zasięgu wzroku operatora. Co więcej, masa drona nie może tu przekraczać 25 kg. Należą do niej trzy podkategorie A1, A2 i A3. A1 możliwe są loty nad osobami postronnymi (z pewnymi ograniczeniami), ale przelatywanie nad zgromadzeniami osób jest zakazane. A2 — zakazane jest wlatywanie nad osoby i zgromadzenia osób. Minimalna odległość pozioma od ludzi wynosi 50 m.

Podkategoria A2 obejmuje drony o masie od 500 g do 2 kg. A3 nie należy przelatywać nad osobami i zgromadzeniami. Minimalna bezpieczna odległość pozioma od terenów mieszkalnych, użytkowych, przemysłowych i rekreacyjnych wynosi 150 m. Kategoria szczególna obejmuje loty dronami o większej wadze, poza zasięgiem wzroku, bliżej ludzi itd. Kategoria certyfikowana kategoria o wysokim ryzyku. Dotyczy dronów dużych i ciężkich, obejmuje loty nad zgromadzeniami osób, wiąże się też z przewozem ludzi lub materiałów niebezpiecznych. Wymaga odpowiedniej certyfikacji. Skoro wyjaśnienie podziału na kategorie mamy już za sobą, przejdźmy do obowiązujących zasad. Jako że kategorie szczegółowa i certyfikowana zazwyczaj obejmują zastosowania bardziej specjalistyczne, w tym artykule skupimy się na kategorii otwartej. Dotyczy ona najczęściej wykonywanych lotów i związane z nią przepisy będą obowiązywać większość z nas. Rejestracja operatora drona w kategorii otwartej jest konieczna w dwóch przypadkach. Gdy masa drona wynosi 250 g lub więcej. Gdy dron jest wyposażony w kamerę (lub inny czujnik umożliwiający zbieranie danych) nie dotyczy to tylko tych urządzeń, które w świetle obowiązujących przepisów są uznawane za zabawki. To oznacza, że w wypadku większości dronów DJI rejestracja jest konieczna.

Nie trzeba się jednak tego obawiać cały proces przebiega bardzo sprawnie. Wystarczy wejść na stronę internetową ULC i wypełnić formularz. Pamiętaj, aby po dokonaniu rejestracji umieścić na dronie swój numer operatora. Jeśli chcesz latać dronem o masie powyżej 250 g, konieczne będzie przejście szkolenia online oraz zaliczenie testu. Jest to bezpłatne, a wszystkie niezbędne informacje znajdziesz na stronie ULC. Egzamin końcowy składa się z 40 pytań, a warunkiem jego zdania jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi. Kwalifikacje pilota zachowują ważność przez okres 5 lat. Masz drona o masie do 500 g i chcesz latać nim w kategorii otwartej A1. Masz drona o masie do 25 kg i chcesz latać nim w kategorii otwartej A3, czyli z dala od ludzi i budynków. Tu sprawa jest nieco bardziej skomplikowana, ale bez obaw wszystko Ci wyjaśnimy. Jak wspomnieliśmy wcześniej, kategoria otwarta A2 ma zastosowanie w wypadku dronów o wadze od 500 g do 2 kg, czyli takich jak większość popularnych dronów DJI, na przykład DJI Air 3 lub DJI Mavic 3 Pro. Tego typu urządzeń możesz używać również w podkategorii A3, pamiętaj jednak, że wtedy musisz latać z dala od ludzi i budynków. Jeśli więc podczas lotów chcesz nieco bardziej zbliżać się do wybranych obiektów (odległość co najmniej 50 m), konieczne będzie uzyskanie uprawnień podkategorii A2. Wymaga to nie tylko ukończenia szkolenia i zaliczenia testu online, ale też odbycia kursu praktycznego w trybie samokształcenia.

Następnie należy zdać dodatkowy egzamin teoretyczny prowadzony przez wyznaczony podmiot. Listę takich podmiotów znajdziesz tutaj. W zależności od wybranej organizacji możesz zaliczyć dodatkowy test w formie tradycyjnej lub online. Czy warto zdobyć uprawnienia niezbędne do lotów w podkategorii A2? To zależy od Twoich potrzeb. Jeśli masz drona o wadze od 500 g do 2 kg i planujesz latać nim nieco bliżej ludzi i terenów mieszkalnych, będzie to niezbędne. W przeciwnym razie w zupełności wystarczy Ci podkategoria A3 i podstawowe szkolenie online. Szkolenie nie jest obowiązkowe, jeśli latasz dronem o wadze poniżej 250 g, takim jak na przykład DJI Mini 4 Pro. Wtedy wystarczy zarejestrować się jako operator i umieścić swój numer na urządzeniu. Warto jednak i tak odbyć kurs w ten sposób poznasz wiele cennych informacji dotyczących między innymi bezpieczeństwa lotu. Część z was zastanawia się pewnie, jaki jest minimalny wiek operatora drona w Polsce. Już odpowiadamy wystarczy mieć ukończonych 16 lat. Wymóg ten nie obowiązuje w trzech przypadkach. Gdy wykonujemy lot w podkategorii A1, a dron w rozumieniu przepisów jest zabawką. Jeśli dron został skonstruowany do użytku prywatnego, a jego maksymalna masa startowa jest mniejsza niż 250 g. Jeśli latamy dronem pod bezpośrednim nadzorem pilota, który ma odpowiednie kompetencje i skończył 16 lat. Każdy lot należy zgłosić — jak to zrobić, dowiesz się z naszego artykułu. Podczas lotu należy utrzymywać drona w zasięgu wzroku. Nie należy przelatywać w pobliżu ani w granicach obszarów, na których trwają działania ratownicze. Podczas lotu należy dbać o to, aby dron utrzymywał bezpieczną odległość od ludzi oraz aby nie przelatywał nad zgromadzeniami. Zakazane jest przewożenie dronem materiałów niebezpiecznych. Podczas lotu odległość drona od najbliższego punktu powierzchni ziemi nie może przekraczać 120 m.

Szkolenie operator drona podstawowe informacje

Metrologia to warunki meteorologiczne mają duży wpływ na wykonywanie operacji z użyciem BSP. mogą utrudnić lot, a nawet całkowicie go uniemożliwić. Podejmując decyzję o starcie należy zapoznać się z czynnikami takimi jak wiatr, temperatura, widzialność, a nawet gęstość powietrza. Prognozy pogodowe należy sprawdzać z wyprzedzeniem i dla konkretnej lokalizacji i czasu, jednak prognozy długoterminowe wybiegające w przyszłość o więcej niż 3 dni okazują się być mało dokładne. Rano jesteśmy w stanie bardzo precyzyjnie określić zmiany pogody na cały dzień i nadchodzącą noc. Z dokładnością co do godziny można określić występowanie opadów, mgły, stopień zachmurzenia, zmiany temperatury powietrza oraz siły wiatru. Z dużym prawdopodobieństwem sprawdzą się również prognozy na najbliższe 72 godziny. Aktualizowanych na bieżąco źródeł informacji meteorologicznych można znaleźć wiele za pośrednictwem Internet. Sprawdź prognozy pogody z dwóch niezależnych źródeł i przeprowadź analizę warunków pogodowych na Internecie.

Wiatr powstaje w skutek zmian temperatury, ukształtowania terenu oraz wyrównywania się ciśnień atmosferycznych, podążając od ośrodka wysokiego ciśnienia atmosferycznego do miejsca, gdzie jest ono niższe. Określa poziomy ruch powietrza. Po sprawdzeniu siły wiatru należy odnieść się do zaleceń producenta BSP i wskazanych przez niego ograniczeń, które znajdują się w instrukcji obsługi. Warto wziąć pod uwagę również indywidualne zdolności pilota. Walczący z dużym wiatrem BSP będzie zużywał szybciej prąd z akumulatora; Wiatr wzmaga się wraz z wysokością; Lecąc pod wiatr BSP może zostać przez niego zduszony, a w efekcie tracić wysokość bez ingerencji pilota; Silny wiatr, przekraczający możliwości BSP, może ponieść statek powietrzny i spowodować utratę kontroli nad lotem; Wiatr w połączeniu z przeszkodami terenowymi będzie powodował turbulencje; Po stronie zawietrznej przeszkody terenowej tworzy się bąbel turbulencyjny osiągający dwukrotność wysokości przeszkody i rozciągający się na odległość nawet jej dziesięciokrotności;

Wiatr uderzając w górną krawędź przeszkody gwałtownie przyśpiesza; określając kierunek wiatru należy odnieść się do kierunku z którego wieje. Ważniejszym jest skąd i jakie zmiany pogodowe ze sobą niesie, niż to dokąd zmierza. W związku z tym określenie „wiatr wschodni” oznacza, iż wieję on z kierunku wschodniego. Przedział temperaturowy dopuszczalny dla BSP określa jego producent. Zazwyczaj jest on różny dla samego przechowywania i dla eksploatacji urządzenia. Elementem najbardziej wrażliwym na niskie temperatury jest ogniwo prądotwórcze najczęściej spotykana jest bateria Litowa Polimerowa (Li-Po). Ogniwa Li-Po posiadające temperaturę poniżej 18°C tracą swoją wydajność prądową, co w praktyce oznacza mniejszy maksymalny prąd rozładowania. Zmuszanie zimnego akumulatora Li-Po do szybkiego oddawania prądu doprowadza do jego przeciążenia, a w efekcie skraca jego żywotność. Akumulator w niskich temperaturach ma również mniejszą pojemność, a co za tym idzie skraca się czas jego pracy. Świadomy użytkownik powinien rozgrzać baterię przed jej użyciem. Optymalna temperatura pracy dla baterii Li-Po jest zbliżona do temperatury ludzkiego ciała.

Powyżej temperatury 40°C wzrasta oporność akumulatora co również wpływa negatywnie na jego wydajność energetyczną. Zbyt wysoka temperatura może również w łatwy sposób doprowadzić do przegrzania elektroniki wewnątrz BSP. Duża wilgotność powietrza w połączeniu z temperaturą w okolicy 0°C może powodować oblodzenie na krawędziach natarcia powierzchni nośnych zaburzając w ten sposób powstawanie siły nośnej; oblodzenie zwiększy masę BSP zmieniając jego zachowanie w locie; przeniesienie systemu bezzałogowego z miejsca o niskiej temperaturze, do miejsca cieplejszego może spowodować kondensację powierzchniową pary wodnej, a więc skraplanie się pary wodnej na powierzchni od strony cieplejszej. Widzialność odnosi się do zasięgu dostrzegania obiektów ze względu na panujące warunki atmosferyczne. W przypadku lotów w warunkach widoczności wzrokowej VLOS jest to element mogący ograniczyć maksymalną odległość BSP od pilota lub obserwatora. Pojawiają się dwa zbliżone do siebie terminy widzialność i widoczność. Widoczność jest wyrażana w systemie zerojedynkowym i odnosi się do tego, czy obiekt jest widoczny, czy nie.

Przykładowo wylot BSP za drzewa spowoduje, iż będzie on niewidoczny dla pilota. Gęsta mgła może spowodować, że napis na budynku jest poza widocznością (nie widać go wcale), lub napis na budynku jest widoczny (widać, że jest) choć jest słabo widzialny (mgła uniemożliwia jego odczytanie z obecnej odległości). Określenie maksymalnej widzialności uzależnione jest od warunków atmosferycznych oraz lokalnych uwarunkowań, takich jak ukształtowanie terenu czy rodzaj nawierzchni. Wpływ na widzialność mają mgły, opady atmosferyczne, kolor nieba, a nawet zanieczyszczenia unoszące się w powietrzu. Biały BSP na tle białej chmury jest widoczny (możliwy do dostrzeżenia) jednak bardzo słabo widzialny ponieważ zlewa się z tłem; mgła sprawia, że BSP jest widoczny i dobrze widzialny w odległości 10 metrów od pilota. Wraz ze wzrostem odległości BSP będzie stawał się coraz mniej widzialny (będzie go coraz trudniej dostrzec), aż w końcu zniknie we mgle stając się niewidocznym. Gęstość powietrza jest związana bezpośrednio z ciśnieniem atmosferycznym oraz z temperaturą. Im wyższe ciśnienie atmosferyczne, a zatem większy nacisk słupa powietrza na powierzchnię ziemi, tym powietrze na danym obszarze jest bardziej gęste.

Z kolei im wyższa temperatura powietrza, tym chętniej rozgrzane powietrze jako to lżejsze unosi się do góry i gęstość powietrza na danym obszarze zmniejsza się. Gęstość powietrza wzrasta wraz ze wzrostem ciśnienia atmosferycznego; gęstość powietrza maleje wraz ze wzrostem temperatury; Gęstość powietrza maleje wraz ze wzrostem wilgotności; Powietrze rozrzedza się również wraz z wysokością co spowodowane jest tym, że wraz z wysokością maleje ciśnienie atmosferyczne. Sprawność BSP w locie jest lepsza gdy powietrze jest bardziej gęste. Jednym z elementów wzoru na siłę nośną jest właśnie gęstość płynu, a w tym wypadku powietrza jako ośrodka przemieszczania się. Im większa gęstość powietrza, tym lepsza nośność płata śmigła/skrzydła. Przykładami wpływu gęstości powietrza na bezzałogowy statek powietrzny mogą być w rzadkim powietrzu wydłuża się droga potrzebna do startu dla samolotu; w rzadkim powietrzu potrzebna jest większa prędkość obrotowa śmigła do startu pionowego również na szybsze zużycie prądu z akumulatora. Przelot przez mgłę̨ grozi przede wszystkim utratą dronu z zasięgu wzroku i to jest pierwsza podstawowa rzecz, która niestety wyklucza takie latanie zgodnie z prawem. Mgła ogranicza widzialność tym samym ogranicza odległość lotu w warunkach VLOS. Osiągi BSP zależą w dużej mierze od jego konstrukcji. Niektóre operacje łatwiej lub szybciej będzie wykonać samolotem bezzałogowym lub skrzydłem. W innych przypadkach lepiej sprawdzi się wielowirnikowiec. Powstają również konstrukcje hybrydowe, pozwalające na pionowy start i płynne przejście do lotu samolotowego.

Wybór systemu bezzałogowego musi być podyktowany jego planowanym użyciem. Wielowirnikowiec możliwość pionowego startu i lądowania, a tym samym możliwość ich wykonania w miejscach ciasnych, o małej powierzchni; możliwość stabilnego zawisu nad jednym punktem; duża mobilność transportowa dzięki postępującej miniaturyzacji; łatwe w opanowaniu, nawet po krótkim treningu; modułowa budowa pozwalająca na łatwą wymianę dodatkowych elementów wyposażenia; brak innych powierzchni nośnych niż śmigła, powodują nieustanną pracę układu napędowego i szybkie zużycie zasilania; możliwość lotu na uwięzi zasilającej, co w teorii daje nieograniczony czas zawisu jednak ogranicza obszar operacjiprędkość maksymalna uzależniona jest od sprawności układu napędowego, jednak długotrwałe podążanie z maksymalną prędkością w zależności od układu zestawu napędowego: konstrukcje trójwirnikowe lub oparte na czterech wirnikach w przypadku awarii jednego z nich nie są zdatne do lotu, konstrukcje 6/8 wirnikowe są w stanie wylądować w przypadku uszkodzenia jednego z elementów układu napędowego w porównaniu do innych konstrukcji BSP wielowirnikowiec ma prostą budowę i bezproblemowe sterowanie. Rodzaje bezzałogowych konstrukcji ciąg dalszy. Siła nośna uzależniona jest od prędkości postępowej. Dzięki zastosowaniu napędu jedynie do nadawania prędkości, konstrukcja ta ma mniejsze zapotrzebowanie na energię zasilającą. Dzięki powierzchniom nośnym skrzydeł, możliwe są operacje na dużym dystansie i długi czas lotu. Możliwość lotu szybowcowego, bez użycia napędu. Możliwość długiego lotu z dużą prędkością. Duży udźwig dzięki, pokaźnym powierzchnią nośnym. Do startu i lądowania potrzeba większej przestrzeni niż w przypadku wielosilnikowa. Do lądowania potrzebna jest równa nawierzchnia. Duży rozmiar może być kłopotliwy w transporcie. Manualne sterowanie wymaga długiej praktyki (zwłaszcza samolot). W przypadku awarii układu napędowego istnieje możliwość lądowania w locie szybującym. Każdy BSP powinien być odpowiednio wyważony przed operacją, aby lot nie był zakłócony przez zmianę środka ciężkości. Środek ciężkości to punkt, w którym rozkład masy jest równy we wszystkich kierunkach i zależy od pola grawitacyjnego. Producenci bardziej zaawansowanych systemów bezzałogowych uwzględniają zmianę środka ciężkości i pozwalają na jego sprawdzenie i kalibrację poprzez oprogramowanie do obsługi BSP np. po zamontowaniu lub zdemontowaniu kamery. Platforma wielowirnikowa zmieni położenie środka ciężkości w momencie zainstalowania dodatkowego, kamery lub ładunku w celu transportu. Komputer pokładowy źle wyważonego wielowirnikowca będzie starał się zrównoważyć tą niedogodność w locie i odpowiednio zwiększał obroty odpowiednich silników i śmigieł w celu zrekompensowania niechcianego przechyłu. Wpłynie to jednak na szybsze zużycie prądu i skrócenie czasu lotu.

W przypadku sportowych wielowirnikowca, latających w pełnym sterowaniu ręcznym i bez systemów stabilizacji, nieprecyzyjne umiejscowienie np. pakietu zasilającego na ramie konstrukcji, będzie powodować samoczynne dryfowanie modelu w przeciążoną stronę. Zmiana środka ciężkości w modelu płatowca najczęściej wiąże się z jego przeciążeniem z przodu lub z tyłu kadłuba. Środek ciężkości przesunięty zbyt blisko tyłu będzie powodował przesadne i nerwowe reakcje modelu na sterowanie podłużne. Najprostszym sposobem na wyważenie modelu płatowca jest przesunięcie jego wewnętrznych komponentów. Każda zmiana wyposażenia lub naprawa modelu skutkuje obowiązkowym sprawdzeniem wywarzenia i środka ciężkości. W przypadku przewożenia dodatkowego ładunku powinno się zwrócić uwagę zarówno na jego wpływ na środek ciężkości, jak i na prawidłowe zabezpieczenie. Płyn w kontenerze załadunkowym mając możliwość przelewania się wewnątrz pojemnika będzie zmieniał środek ciężkości BSP w trakcie lotu; ładunek transportowany na linie poniżej BSP będzie kołysał się podczas zmian kierunku lotu destabilizując model w locie, ładunek powinien zostać zamontowany na sztywno, bez możliwości przemieszczania się, z zachowaniem odpowiedniego środka ciężkości konstrukcji oraz bez przekraczania jego maksymalnej dopuszczalnej masy startowej.

Źródłem zasilania BSP jest najczęściej energia elektryczna rzadziej spotyka się silniki spalinowe. Najpopularniejsze do tego celu są akumulatory litowe- polimerowe. Nie są to jednak jedyne źródła zasilania elektrycznego, jakie można spotkać w systemie bezzałogowym. Sam BSP jest zwykle zasilany z pakietu, jednak pozostałe elementy zestawu, takie jak osprzęt sterujący czy gogle FPV mogą być zasilane np. akumulatorami niklowo-kadmowymi lub niklowo-wodorkowymi. Znajomość zasad działania poszczególnych typów akumulatorów jest kluczem do ich długowieczności i bezpiecznego użytkowania. Zalety akumulatorów akumulatory. Mogą mieć prawie dowolny rozmiar i kształt. Pozwalają zmagazynować znacznie więcej energii; umożliwiają szybsze rozładowanie; znikome tempo samorozładowania. Wady akumulatorów. Akumulatory mają krótszą żywotność niż akumulatory Wrażliwa chemia wewnątrz lipo może spowodować pożar, jeśli bateria zostanie przebita. Podczas korzystania z akumulatorów należy zachować ostrożność i przechowywać je w miejscach uniemożliwiających pożar.

Ładowanie powinno być prawie przez cały czas nadzorowane przeładowanie grozi wybuchem. Zbyt głębokie rozładowanie często trwale uszkadza akumulatora. Sprawność prądowa i maksymalny współczynnik prądu ładowania Obie wartości są oznaczone jako „C” jest miarą tego, jak szybko akumulator można naładować lub rozładować, aby odbyło się to bezpiecznie i bez szkody dla akumulatora. Wartość tego współczynnika jest określana przez producenta baterii i odnosi się bezpośrednio do jej pojemności. Informacja na baterii np. 40C odnosi się do tego, jakim prądem (o jakim natężeniu A) można rozładować akumulator bez ryzyka uszkodzenia go. Pakiet o pojemności akumulatora 1500mAh i rozładowaniu podanym w 40C ma wydajność prądową 60A. 1500 mAh = 1,5 Ah 1,5 Ah X 40C = 60A Parametr ten jest istotny np. w momencie gdy trzeba użyć maksymalnej mocy silnika. Podzespoły mogą na to pozwolić jedynie wówczas, gdy bateria ma możliwość oddania prądu o wystarczającym natężeniu (A) Informacja na akumulatorze Nigdy nie ładuj powyżej 3C oznacza maksymalny współczynnik prądu ładowania. Jeśli bateria ma pojemność 1500mAh, oznacza to, że może być ładowana maksymalnym natężeniem prądu 4.5A. 1500 mAh = 1,5 Ah 1,5 Ah X 3C = 4,5 A. Podczas ładowania, użycie prądu o wyższym natężeniu może doprowadzić do wybuchu akumulatora.

Akumulator składa się z poszczególnych ogniw (cel) połączonych razem w paczce (baterii/pakiecie/akumulatorze). Aktualne napięcie (V) jest miarą naładowania pakietu. Pakiet charakteryzuje się następującymi parametrami. Napięcie znamionowe równe napięciu akumulatora, przy którym może być bezpiecznie przechowywany (nie chce ani oddać, ani przyjąć prądu) wynosi 3.7V / ogniwo. Wyjątkiem są akumulatory wysokiego napięcia (HV), dla których napięcie znamionowe wynosi 3,8 V / ogniwo. Czasami producent zaleca napięcie 3,8 V / ogniwo nawet w przypadku akumulatorów innych niż HV. W pełni naładowane ogniwo nie powinno przekraczać 4,2 V / ogniwo. Wyjątkiem są akumulatory HV, których pełne naładowanie wynosi 4,35 V / ogniwo. Napięcie 3,2—3,3 V / ogniwo jest uważane za minimalny bezpieczny poziom rozładowania, mierzony, gdy akumulator jest odłączony od urządzenia, które go zasila. Napięcie 3,0 V / ogniwo jest uważane za minimalny bezpieczny poziom rozładowania, gdy akumulator jest obciążony czyli nadal zasila BSP.

BSP posiadający włączoną funkcję „małej prędkości”, generuje mniejszą siłę kinetyczną uderzenia, która z kolei przekłada się na zmniejszone obrażenia lub mniejsze szkody. W kategorii „otwartej” i A2 istnieje możliwość wykonywania lotów bliżej pojedynczych osób postronnych, jeżeli BSP wyposażony jest w funkcję ograniczającą jego maksymalną prędkość lotu do 3 m/s: Używając BSP klasy C2 w podkategorii A2, pilot zobowiązany jest utrzymać statek powietrzny w odległości pionowej minimum 30 metrów od pojedynczych osób postronnych. Włączając funkcję ograniczenia prędkości do 3 m/s możliwy jest lot w odległości 5 metrów od pojedynczych osób postronnych. Im dalej BSP znajduje się od pilota, tym trudniej prawidłowo ocenić jego odległość od osób lub przeszkód terenowych. Warto sprawdzić swoje możliwości właściwej oceny już wcześniej, w miejscu oddalonym od ludzi i zabudowy. Jeżeli plot nie jest pewien, czy nie zbliżył się za bardzo do osób postronnych, powinien bezwarunkowo oddalić BSP od tych osób.

Dla właściwej oceny odległości należy latać blisko pilota pamiętając o swoich własnych ograniczeniach. Zasada 1:1 dotyczy przełożenia wysokości lotu na minimalną odległość od ludzi. Jeżeli jakaś osoba postronna znajduje się 50m od BSP, maksymalna wysokość lotu również nie powinna wynosić więcej niż 50m. Dzieje się tak dlatego, że BSP rzadko kiedy spada zupełnie pionowo w dół. Dla przykładu BSP o budowie czterowirnikowej, w przypadku uszkodzenia lub zatrzymania w locie jednego z czterech śmigieł, zacznie gwałtowanie wytracać wysokość jednak bez utrzymania stałej pozycji względem punktu na ziemi nie będzie to spadanie pionowe. Pozostałe trzy silniki nadal będą wprowadzać w ruch śmigła, przez co BSP może się przemieścić w poziomie w dużej odległości. Uszkodzony w locie samolot bezzałogowy lub model o konstrukcji skrzydła również zacznie spadać zachowując element przemieszczania się w poziomie. Przestrzegając zasady 1:1 minimalizuje się prawdopodobieństwo, że uszkodzony model lecący bez kontroli uderzy w osoby postronne. System GEOCAGE pozwoli na określenie objętości przestrzeni w której wykonywany jest lot. Poprzez ograniczenie maksymalnej odległości od nadajnika i wysokości lotu można wytyczyć „wirtualną klatkę” utrzymującą drona w jej wnętrzu.

Urzędem unijnym, który odpowiada za ustalanie przepisów prawa dronowego, jest Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA). W Polsce zajmuje się tym Urząd Lotnictwa Cywilnego. Jako że na przestrzeni lat drony zyskały bardzo dużą popularność, Unia Europejska podjęła decyzję o ujednoliceniu regulacji prawnych związanych z ich użytkowaniem dla wszystkich krajów członkowskich w tym oczywiście dla Polski. Aby ułatwić proces wprowadzania nowych zasad, podzielono je na przepisy przejściowe oraz właściwe. Obecnie nadal obowiązują przepisy przejściowe, które weszły w życie 01.01.2021 roku. Natomiast przepisy właściwe mają nabrać mocy prawnej 01.01.2024 roku. Sprawdźmy, jakich zasad należy przestrzegać i co trzeba mieć na uwadze.

Obowiązujące w Polsce przepisy dzielą loty dronami na trzy kategorie otwartą, szczególną oraz certyfikowaną. Czym charakteryzuje się każda z nich? Kategoria otwarta obejmuje najczęściej wykonywane loty, czyli te, w których obowiązuje pułap do 120 m i które odbywają się w zasięgu wzroku operatora. Co więcej, masa drona nie może tu przekraczać 25 kg. Należą do niej trzy podkategorie A1, A2 i A3. A1 — możliwe są loty nad osobami postronnymi (z pewnymi ograniczeniami), ale przelatywanie nad zgromadzeniami osób jest zakazane. A2 — zakazane jest wlatywanie nad osoby i zgromadzenia osób. Minimalna odległość pozioma od ludzi wynosi 50 m. Podkategoria A2 obejmuje drony o masie od 500 g do 2 kg. A3 nie należy przelatywać nad osobami i zgromadzeniami. Minimalna bezpieczna odległość pozioma od terenów mieszkalnych, użytkowych, przemysłowych i rekreacyjnych wynosi 150 m. Kategoria szczególna obejmuje loty dronami o większej wadze, poza zasięgiem wzroku, bliżej ludzi itd. Kategoria certyfikowana kategoria o wysokim ryzyku. Dotyczy dronów dużych i ciężkich, obejmuje loty nad zgromadzeniami osób, wiąże się też z przewozem ludzi lub materiałów niebezpiecznych. Wymaga odpowiedniej certyfikacji.

Skoro wyjaśnienie podziału na kategorie mamy już za sobą, przejdźmy do obowiązujących zasad. Jako że kategorie szczegółowa i certyfikowana zazwyczaj obejmują zastosowania bardziej specjalistyczne, w tym artykule skupimy się na kategorii otwartej. Dotyczy ona najczęściej wykonywanych lotów i związane z nią przepisy będą obowiązywać większość z nas. Rejestracja operatora drona w kategorii otwartej jest konieczna w dwóch przypadkach. Gdy masa drona wynosi 250 g lub więcej. Gdy dron jest wyposażony w kamerę (lub inny czujnik umożliwiający zbieranie danych) — nie dotyczy to tylko tych urządzeń, które w świetle obowiązujących przepisów są uznawane za zabawki. To oznacza, że w wypadku większości dronów DJI rejestracja jest konieczna. Nie trzeba się jednak tego obawiać cały proces przebiega bardzo sprawnie. Wystarczy wejść na stronę internetową ULC i wypełnić formularz. Pamiętaj, aby po dokonaniu rejestracji umieścić na dronie swój numer operatora. Mężczyzna steruje dronem za pomocą aparatury.

Jeśli chcesz latać dronem o masie powyżej 250 g, konieczne będzie przejście szkolenia online oraz zaliczenie testu. Jest to bezpłatne, a wszystkie niezbędne informacje znajdziesz na stronie ULC. Egzamin końcowy składa się z 40 pytań, a warunkiem jego zdania jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi. Kwalifikacje pilota zachowują ważność przez okres 5 lat. Masz drona o masie do 500 g i chcesz latać nim w kategorii otwartej A1. Masz drona o masie do 25 kg i chcesz latać nim w kategorii otwartej A3, czyli z dala od ludzi i budynków. Tu sprawa jest nieco bardziej skomplikowana, ale bez obaw wszystko Ci wyjaśnimy. Jak wspomnieliśmy wcześniej, kategoria otwarta A2 ma zastosowanie w wypadku dronów o wadze od 500 g do 2 kg, czyli takich jak większość popularnych dronów DJI, na przykład DJI Air 3 lub DJI Mavic 3 Pro. Tego typu urządzeń możesz używać również w podkategorii A3, pamiętaj jednak, że wtedy musisz latać z dala od ludzi i budynków. Jeśli więc podczas lotów chcesz nieco bardziej zbliżać się do wybranych obiektów (odległość co najmniej 50 m), konieczne będzie uzyskanie uprawnień podkategorii A2. Dron DJI Air 3 Wymaga to nie tylko ukończenia szkolenia i zaliczenia testu online, ale też odbycia kursu praktycznego w trybie samokształcenia. Następnie należy zdać dodatkowy egzamin teoretyczny prowadzony przez wyznaczony podmiot. Listę takich podmiotów znajdziesz tutaj.

W zależności od wybranej organizacji możesz zaliczyć dodatkowy test w formie tradycyjnej lub online. Czy warto zdobyć uprawnienia niezbędne do lotów w podkategorii A2? To zależy od Twoich potrzeb. Jeśli masz drona o wadze od 500 g do 2 kg i planujesz latać nim nieco bliżej ludzi i terenów mieszkalnych, będzie to niezbędne. W przeciwnym razie w zupełności wystarczy Ci podkategoria A3 i podstawowe szkolenie online. Szkolenie nie jest obowiązkowe, jeśli latasz dronem o wadze poniżej 250 g, takim jak na przykład DJI Mini 4 Pro. Wtedy wystarczy zarejestrować się jako operator i umieścić swój numer na urządzeniu. Warto jednak i tak odbyć kurs — w ten sposób poznasz wiele cennych informacji dotyczących między innymi bezpieczeństwa lotu. Dron DJI Mini 4 Pro jest pakowany do torby Część z Was zastanawia się pewnie, jaki jest minimalny wiek operatora drona w Polsce. Już odpowiadamy wystarczy mieć ukończonych 16 lat. Wymóg ten nie obowiązuje w trzech przypadkach. Gdy wykonujemy lot w podkategorii A1, a dron w rozumieniu przepisów jest zabawką. Jeśli dron został skonstruowany do użytku prywatnego, a jego maksymalna masa startowa jest mniejsza niż 250 g. Jeśli latamy dronem pod bezpośrednim nadzorem pilota, który ma odpowiednie kompetencje i skończył 16 lat. Mężczyzna korzysta ze smartfon, w tle stoi złożony dron. Loty dronami w kategorii otwartej ogólne zasady. Skoro przeszliśmy już przez wszystkie niezbędne formalności, poświęćmy jeszcze chwilę na omówienie najważniejszych zasad dotyczących latania dronami w kategorii otwartej w Polsce. O czym trzeba pamiętać? Każdy lot należy zgłosić jak to zrobić, dowiesz się z naszego artykułu. Podczas lotu należy utrzymywać drona w zasięgu wzroku.

Nie należy przelatywać w pobliżu ani w granicach obszarów, na których trwają działania ratownicze. Podczas lotu należy dbać o to, aby dron utrzymywał bezpieczną odległość od ludzi oraz aby nie przelatywał nad zgromadzeniami. Zakazane jest przewożenie dronem materiałów niebezpiecznych. Podczas lotu odległość drona od najbliższego punktu powierzchni ziemi nie może przekraczać 120 m (chyba że przelatujemy nad przeszkodą). Zgłaszanie lotu drona w Polsce jest obowiązkowe, zwłaszcza w kontekście przepisów prawa lotniczego oraz bezpieczeństwa. W celu dokonania zgłoszenia należy skorzystać z odpowiednich aplikacji i platform, które zostały do tego przeznaczone. Poniżej przedstawię kompleksowy przewodnik na temat zgłaszania lotu drona w sposób przystępny i zrozumiały, unikając jednocześnie jakichkolwiek form plagiatu. W dzisiejszych czasach drony są powszechnie wykorzystywane w wielu dziedzinach życia, począwszy od fotografii, poprzez dostarczanie przesyłek, aż po zastosowania w rolnictwie i przemyśle.

Wraz ze wzrostem popularności tych urządzeń, konieczne stało się wprowadzenie regulacji prawnych, które zapewnią bezpieczeństwo zarówno operatorom dronów, jak i osobom postronnym. W Polsce zgłaszanie lotu drona jest regulowane przez Urząd Lotnictwa Cywilnego (ULC) oraz przepisy unijne. Zgłoszenie lotu drona jest wymagane w wielu sytuacjach, w tym. Każdy lot drona, który jest wykonywany w celach zarobkowych, musi być zgłoszony. Loty w strefach kontrolowanych. Jeżeli planujesz lot w pobliżu lotnisk, stref militarnych, czy innych stref kontrolowanych, musisz zgłosić swój lot. Loty w miastach. Loty w obszarach zurbanizowanych wymagają zgłoszenia, aby zapewnić bezpieczeństwo mieszkańców. Loty na wysokości powyżej 120 metrów.

Wysokie loty również muszą być zgłaszane, aby uniknąć kolizji z innymi statkami powietrznymi. Zgłoszenie lotu drona można dokonać za pomocą różnych narzędzi i aplikacji. Jednym z najpopularniejszych narzędzi jest Dron Radar, który został stworzony we współpracy z Urzędem Lotnictwa Cywilnego. Poniżej przedstawiam szczegółowy przewodnik, jak zgłosić lot drona za pomocą tej aplikacji. Pierwszym krokiem jest pobranie aplikacji Dron Radar na swój smartfon. Aplikacja jest dostępna zarówno na system Android, jak i iOS. Można ją znaleźć w sklepach Google Play oraz App Store. Po pobraniu aplikacji należy ją zainstalować i uruchomić. Po uruchomieniu aplikacji należy założyć konto użytkownika. Proces rejestracji wymaga podania podstawowych danych, takich jak imię, nazwisko, adres e-mail oraz numer telefonu. Po wprowadzeniu danych należy zaakceptować regulamin i politykę prywatności, a następnie potwierdzić rejestrację poprzez kliknięcie linku wysłanego na podany adres e-mail. Po zarejestrowaniu się i zalogowaniu do aplikacji, należy dodać swojego drona do konta. W tym celu trzeba podać szczegółowe informacje na temat drona, takie jak model, numer seryjny oraz maksymalna masa startowa.

Dodanie drona do konta umożliwia śledzenie jego lotów oraz zgłaszanie ich w przyszłości. Po dodaniu drona do konta można przejść do zgłoszenia lotu. W aplikacji Dron Radar należy wybrać opcję „Zgłoś lot”, a następnie wprowadzić szczegóły dotyczące planowanego lotu. W formularzu zgłoszeniowym należy podać takie informacje jak. Data i godzina lotu, Miejsce startu i lądowania. Przewidywana trasa lotu, Maksymalna wysokość lotu Po wprowadzeniu wszystkich danych należy zatwierdzić zgłoszenie. W zależności od lokalizacji i charakteru lotu, zgłoszenie może wymagać dodatkowej autoryzacji ze strony odpowiednich służb, takich jak zarządcy lotnisk czy wojsko. Oprócz aplikacji Dron Radar, istnieją również inne metody zgłaszania lotów dronów. Jedną z nich jest bezpośredni kontakt z Urzędem Lotnictwa Cywilnego lub odpowiednimi służbami zarządzającymi przestrzenią powietrzną. W przypadku lotów w strefach kontrolowanych, konieczne może być uzyskanie specjalnego pozwolenia.

W tym celu należy złożyć wniosek zawierający szczegółowe informacje na temat planowanego lotu oraz uzasadnienie jego konieczności. Zgłoszenie lotu drona to nie tylko kwestia formalności, ale przede wszystkim dbałość o bezpieczeństwo. Operator drona powinien pamiętać o kilku podstawowych zasadach, które pomogą uniknąć niebezpiecznych sytuacji: Unikanie lotów nad ludźmi. Loty nad zgromadzeniami ludzi są zabronione, ponieważ w razie awarii drona, istnieje ryzyko zranienia osób postronnych. Zachowanie linii wzroku operator powinien zawsze utrzymywać drona w zasięgu wzroku, aby móc w każdej chwili zareagować na nieoczekiwane sytuacje. Unikanie lotów w trudnych warunkach atmosferycznych loty w silnym wietrze, deszczu czy mgle mogą być niebezpieczne i prowadzić do utraty kontroli nad dronem. Przestrzeganie ograniczeń wysokości.

Loty na zbyt dużej wysokości mogą prowadzić do kolizji z innymi statkami powietrznymi. Zgłoszenie lotu drona w Polsce jest obowiązkowe i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno operatorom, jak i osobom postronnym. Aplikacja Dron Radar jest jednym z najwygodniejszych narzędzi do zgłaszania lotów, umożliwiając szybkie i proste wypełnienie wszystkich formalności. Pamiętajmy, że przestrzeganie przepisów prawnych oraz podstawowych zasad bezpieczeństwa jest kluczowe dla bezpiecznego korzystania z dronów. Oprócz aplikacji Dron Radar, istnieją również inne narzędzia, które mogą być użyteczne do zgłaszania lotów dronów i monitorowania przestrzeni powietrznej. Wśród nich warto wymienić. DJI Fly Aplikacja dedykowana dronom marki DJI, która oprócz funkcji zgłaszania lotów oferuje także zaawansowane narzędzia do planowania tras, monitorowania parametrów lotu i automatyzacji zadań. AirMap Jest to globalna aplikacja używana przez wielu operatorów dronów na całym świecie. Oferuje narzędzia do zgłaszania lotów, uzyskiwania zezwoleń oraz dostęp do map przestrzeni powietrznej z zaznaczonymi strefami kontrolowanymi i innymi ograniczeniami. UAV Forecast aplikacja ta dostarcza szczegółowych informacji o warunkach pogodowych oraz ograniczeniach przestrzeni powietrznej.

Choć nie służy bezpośrednio do zgłaszania lotów, jest bardzo przydatna w planowaniu bezpiecznych operacji dronem. Aby lepiej zrozumieć, jak działa zgłaszanie lotu dronem przy użyciu alternatywnej aplikacji, przyjrzyjmy się procesowi w aplikacji AirMap. Podobnie jak w przypadku Dron Radar, pierwszym krokiem jest pobranie aplikacji AirMap z Google Play lub App Store, a następnie jej instalacja. Po zainstalowaniu aplikacji, należy założyć konto użytkownika. Rejestracja w AirMap wymaga podania podstawowych informacji oraz zaakceptowania regulaminu. Po zalogowaniu się do aplikacji, można przystąpić do planowania lotu. AirMap oferuje intuicyjny interfejs, który umożliwia wyznaczenie trasy lotu na interaktywnej mapie. Należy określić miejsce startu i lądowania, przewidywaną trasę, wysokość lotu oraz czas trwania operacji. Jednym z najważniejszych elementów zgłaszania lotu w aplikacji AirMap jest uzyskanie niezbędnych zezwoleń. W zależności od lokalizacji, aplikacja automatycznie identyfikuje strefy kontrolowane i generuje wnioski o zezwolenia, które można wysłać do odpowiednich służb bezpośrednio z poziomu aplikacji.

Podczas trwania lotu, aplikacja AirMap umożliwia monitorowanie parametrów lotu w czasie rzeczywistym, co pozwala na bieżąco reagować na wszelkie zmiany warunków i unikać potencjalnych zagrożeń. Warto pamiętać, że zgłaszanie lotów dronów i uzyskiwanie niezbędnych zezwoleń to nie tylko kwestia formalności, ale przede wszystkim dbałość o bezpieczeństwo. Naruszenie przepisów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym wysokich kar finansowych oraz odpowiedzialności cywilnej w razie wypadków. Oprócz formalnego zgłaszania lotu, operatorzy dronów powinni przestrzegać dodatkowych zasad bezpieczeństwa, które mogą zminimalizować ryzyko incydentów. Regularne przeglądy techniczne drona utrzymanie drona w dobrym stanie technicznym jest kluczowe dla bezpiecznego lotu. Szkolenie i certyfikacja operatorów przeszkolenie operatora drona i zdobycie odpowiednich certyfikatów potwierdzających umiejętności to inwestycja w bezpieczeństwo. Świadomość otoczenia operator powinien być zawsze świadomy otoczenia, w którym lata, aby unikać kolizji z budynkami, drzewami oraz innymi przeszkodami.