Bezpłatny fragment - Wszystko na temat życia po śmierci

Wstęp

Co nas czeka po fizycznym upadku naszych ciał? Co stanie się z nami po śmierci? Co dzieje się ze świadomością po fizycznej śmierci jakiegokolwiek żywego organizmu? Skąd bierze się świadomość? Czy świadomość jest wyłaniającą się własnością złożonych systemów przetwarzania informacji w naszym mózgu, przez systemy nerwowe, czy mogą one istnieć niezależnie od fizycznej struktury? Czy wszystko jest świadome, jak wierzy wielu mistyków? Jest to jedna z najstarszych ze wszystkich debat filozoficznych, a pytanie o to, co dzieje się ze świadomością po śmierci, jest wiecznie powracającym tematem, nad którym rozmyślają filozofowie i naukowcy z całego świata.

Co czeka nas po śmierci?

Również obecnie bywają tacy naukowcy, którzy są przekonani, że wiedzą na pewno, co się stanie po śmierci. Jednak sądzę, że nie możliwe jest żeby ktokolwiek kto żyje wiedział na pewno, czy jest możliwe życie po śmierci. Nasi najmądrzejsi neurolodzy, czy buddyjscy lamowie, chociaż wielu z nas ma na pewno jakieś podejrzenia, niektóre oparte na wierzeniach religijnych, a niektóre na osobistych doświadczeniach z niemal śmiertelnymi stanami świadomości.

Niektórzy określali śmierć jako „czarną dziurę biologii”, jest być może największą tajemnicą znaną ludzkim istotom. Chociaż istnieją przekonujące dowody na to, że istnieje życie po śmierci i nasza świadomość przeżywa śmierć, istnieją również przekonujące dowody na to, że tak nie jest i prawda jest taka, że nikt nie wie na pewno, co się stanie, gdy umrzemy. Byłbym wysoce zaskoczony gdyby ktoś mówił nam całkiem co innego.

Chociaż los ludzkiej świadomości jest naprawdę wspaniałą tajemnicą, przekonania o tym, co dzieje się ze świadomością po śmierci, ogólnie dzielą się na cztery tradycyjne kategorie: reinkarnacja, wieczne niebo lub piekło, zjednoczenie z Bogiem, czy całkowite nieistnienie. Ten ograniczony zakres możliwości życia po śmierci jest prawdopodobnie spowodowany naszym silnym lękiem przed śmiercią, który tworzy potężny ładunek emocjonalny i sprawia, że żartobliwe spekulacje na ten temat są trudne do zaakceptowania dla większości ludzi.

Ale jeśli nasze obawy o życie pozagrobowe mogą zostać zawieszone lub przekroczone, a my możemy odłożyć na bok nasze nadzieje i oczekiwania, jak możemy zbadać tę tajemnicę i wymyślić alternatywne możliwości życia po śmierci? Czy jest możliwe, jak twierdzą niektórzy, że zmienione lub mistyczne stany świadomości mogą nam dać wgląd w to, co dzieje się po śmierci? Chyba tak.

Duchowy nauczyciel Ram Dass powiedział, że raz zapytał Emmanuela, istotę, która rzekomo mówi przez kobietę o imieniu Pat Roderghas, co powiedzieć ludziom o umieraniu, a on powiedział: „Powiedz im, że to absolutnie bezpieczne”. „Śmierć jest jak zdejmowanie ciasnego buta”. „Zapytałem więc Ram Dassa, co jego zdaniem dzieje się ze świadomością i życiem po śmierci. Odpowiedział:

„Myślę, że wskakuje ona w ciało jakiegoś rodzaju, na jakimś poziomie istnienia, i trwa to nadal, dopóki nie jest z Bogiem”. Z hinduistycznego punktu widzenia świadomość przechodzi przez reinkarnacje, które uczą doświadczenia dla duszy. Myślę, że to, co dzieje się po śmierci, jest funkcją poziomu ewolucji jednostki. Myślę, że jeśli zakończyliśmy swoje życie i jesteśmy po prostu świadomością, która istnieje w naszym ciele, natomiast kiedy ciało się kończy ona dalej trwa. Podejrzewam, że niektóre istoty tracą przytomność. Wchodzą w to, co chrześcijanie nazywają czyśćcem.

Idą spać podczas tego procesu, zanim przejdą do następnej formy. Inni myślę, że przechodzą i są świadomi, że przechodzą przez to, ale nie w pełni są w stanie w to uwierzyć. Wszyscy Bardowie w Tybetańskiej Księdze Umarłych opowiadają o tym, jak uniknąć wpadnięcia w życie pozagrobowe.

Te istoty są wystarczająco obudzone, aby mogły współpracować w docenieniu formy, w której płyną ich inkarnacje. W pewnym sensie widzą, skąd pochodzą i dokąd zmierzają. Wszystkie są częścią projektowania rzeczy. Są też istoty, które są tak wolne, że kiedy przejdą przez śmierć, mogą nadal mieć odrębność. Być może przyjęli ślubowanie bodhisattwy, które mówi: „Zgadzam się nie porzucać oddzielności, dopóki wszyscy nie będą wolni”, a oni pozostaną z tą myślą. Nie mają nic więcej. W następnej inkarnacji nie będzie intencji ratowania wszystkich istot, a nie karmy osobistej. Ta część osobistej karmy jest tym, co ją porusza. Dla mnie, ponieważ nic się nie wydarzyło, to wszystko jest iluzją i reinkarnacją ale we względnej rzeczywistości, w której to jest prawdziwe, myślę, że jest całkiem realne.

Wizjoner Alex Grey twierdził, że akceptuję badania dotyczące bliskiej śmierci i wyjaśnienia tybetańskiego Bardo.

Wkrótce po śmierci fizycznej, gdy zmysły się zamkną, wkraczamy do królestwa światła. Mamy potencjał, by zrealizować czyste światło, naszą najgłębszą i najprawdziwszą tożsamość, jeśli rozpoznamy je jako prawdziwą naturę swojego umysłu i nie jesteśmy przerażeni.

Jeśli nie, możemy skontaktować się z innymi mniej atrakcyjnymi wymiarami. Oczywiście nikt nie może tego wiedzieć, dopóki tam nie dotrze. Niektórzy ludzie mają doświadczenia, które dają im pewność, ale świadomość jest ostateczną tajemnicą.

Fizyk Peter Russell, autor globalnego umysłu, twierdził, że nie ma pojęcia, co dzieje się z życiem po śmierci. Jednak badał trochę doświadczenia innych teoretyków i go to fascynowało. Wydawałoby się, że jednym ze sposobów zrozumienia jest to, że indywidualna świadomość rozpływa się z powrotem w nieskończoną świadomość.

Świadomość, której doświadczamy, ma to indywidualne ograniczenie, ponieważ działa w świecie poprzez nasze ciało, przez nasz system nerwowy, przez nasze oczy, uszy, węch, smak. Stąd pochodzi nasze poczucie bycia wyjątkową osobą. Kiedy zaczynamy umierać opuszczamy nasze przywiązanie do ciała, świadomość puszcza tę tożsamość, którą zyskało dzięki jej światowemu funkcjonowaniu i ponownie łączy się z większą nieskończoną tożsamością. Ci, którzy przeżyli doświadczenia bliskiej śmierci, często twierdzą, że to jest rozpuszczanie zmysłów i poruszanie się w świetle. Wszystko staje się lekkie po śmierci.

Jest poczucie głębokiego pokoju i nieskończonej miłości. Potem dochodzą do progu po śmierci, poza którą nie ma powrotu. Ale nie wiemy, co się dzieje dalej i czy rzeczywiście istnieje życie po śmierci, ponieważ ludzie, którzy wracają, nie wyszli poza tą granicę. Kiedy myślę o mojej świadomości, kiedy myślę o „jaźni”, wydaje się, że jest to coś, co powstaje podczas tego życia poprzez tę interakcję ze światem, ale nie istnieje jako niezależna rzecz. Myślę, że wiele naszych obaw dotyczących życia po śmierci wynika z chęci poznania, co stanie się z tą świadomością i czy ona przetrwa? Wierzę, że to, co nazywamy świadomością, nie przetrwa. Jest to tymczasowy model działania, którego używa świadomość, ale w końcu to się rozpuści. Wiele z naszego lęku przed śmiercią polega na tym, że obawiamy się utraty świadomości, utraty poczucia odrębnej tożsamości. To interesujące, że ludzie, którzy przeżyli doświadczenia bliskiej śmierci i doświadczyli tego zdali sobie sprawę, że wszystko jest w porządku, kiedy to się dzieje, na ogół tracą lęk przed śmiercią. Czują niewiarygodne wyzwolenie w życiu.

Lekarza Berniego Siegela, autor miłości, medycyny i cudów, stwierdził co według niego dzieje się ze świadomością po śmierci.

Uważał, że to co na pewno dzieje się ze świadomością po śmierci, to to, że trwa dalej.

Na poziomie osobistym uważam, że świadomość jest nielokalna i może być przenoszona i odbierana przez ludzi, więc wierzę w życie po śmierci. Myślę, że to jest również zauważalne u zwierząt. Istnieje pewna mądrość, którą mają.

Doktor i badacz Larry Dossey, autor słowa uzdrowienia uważał że: „Jeśli uznamy, że świadomość jest nielokalna, że jest ona nieskończona w przestrzeni i czasie, to naprawdę otwiera ona wszelkie możliwości przetrwania świadomości po śmierci fizycznej, czyli doświadczania życia po śmierci”. Jeśli rozumujesz i śledzisz implikacje tych badań, zaczynasz uświadamiać sobie, że świadomość, która jest nielokalna i nieograniczona w czasie, jest nieśmiertelna. Jest to równie obiecujące, jak obecne spojrzenie na los świadomości. To całkowicie odwraca sytuację. Prowadzimy więc do pozycji, jak sądzę, gdzie widzimy, że nawet jeśli ciało na pewno umrze, najbardziej istotna część tego, kim jesteśmy, nie może umrzeć, ponieważ jest nielokalnie rozproszona w czasie i przestrzeni. Nasza ponura wizja ostateczności śmierci została zmieniona. Śmierć nie jest już postrzegana jako makabryczna anihilacja, ani całkowite zniszczenie wszystkiego, czym jesteśmy. Istnieją zatem ogromne duchowe implikacje płynące z tych rozważań, oprócz implikacji dla zdrowia”.

W rzeczywistości uważam, że konsekwencje dla zdrowia są najmniej ważne. Wiele osób, które spotykają się z tym obszarem, przyjmuje praktyczne, nieobrobione, utylitarne podejście do tego zagadnienia. Mówią: „Wow, teraz mamy nowy fajny przedmiot w naszej czarnej torbie, nowa sztuczka, aby pomóc ludziom stać się zdrowsi. Z pewnością badania te sugerują, że jest to właściwe wykorzystanie intencji uzdrawiających i modlitwy, ale to, co naprawdę napływa na nas, jest implikacją tego badania dla nieśmiertelności. Dla mnie to najbardziej ekscytujący wkład tej dziedziny. Strach przed śmiercią i to, czy istnieje życie po śmierci, spowodowały więcej bólu i cierpienia dla ludzi w historii niż wszystkie połączone choroby fizyczne. Strach przed śmiercią jest wielki, niewymawialny i ten pogląd świadomości jest lekiem na tę chorobę, lęk przed śmiercią.

Wielu Badaczy medycznych przekonuje nas, że układ endokannabinoidowy w naszych mózgach pomaga wprowadzać nasze dusze do naszych ciał.

Twierdzą że życie trwa po śmierci, ale w jakiejś nieznanej formie i że wiele zależy od natury naszej świadomości podczas naszego życia i tego jak jesteśmy przywiązani do różnych poziomów obecnej rzeczywistości. Odnosili się również do grawitacji w kierunku, jak w odniesieniu do idei potrzeby dalszego rozwoju pewnych aspektów świadomości, zanim będą ludzie mogli powrócić do swojego źródła. To znaczy, że psie aspekty naszej świadomości trafiają do psa w życiu po śmierci, ludzkie aspekty zostają przetworzone przez inne ludzkie, roślinne aspekty w rośliny i tak dalej.

Parapsycholog, badacz świadomości Dean Radina, uważał, że

to, co uważamy za siebie, jest przede wszystkim naszą osobowością, osobistą historią, cechami osobowości, które po śmierci odchodzą, ponieważ większość tych informacji jest prawdopodobnie w jakiś sposób zawarta w samym ciele. Ale jeśli chodzi o jakąś pierwotną świadomość, to życie po śmierci, prawdopodobnie trwa nadal, ponieważ dla świadomości nie jest jasne, że jest ona wytwarzana przez nasze ciało. W rzeczywistości twierdził, że elementarna świadomość może być przed materią. Więc kiedy wchodzimy w głęboką medytację i tracimy poczucie osobowości, może to być podobne do tego, jak gdy będziemy martwi. Z drugiej strony, jeśli nie praktykuje się bycia w głębokim stanie medytacji, lub nie wiemy jak zwracać uwagę na subtelne różnice w tym, co na pierwszy rzut oka wydaje się nicością, nie jest jasne, czy nasza świadomość pozostanie w pobliżu.

Innymi słowy, możemy mieć chwilę, gdy odczuwamy własną świadomości, jednak po czasie to odczucie po prostu się rozpuszcza. Wraca i staje się częścią reszty wszystkiego. Jest to kropla, która osiada w naszej świadomości i znika w niej. Z drugiej strony, niektórzy ludzie, którzy albo spędzają całe życie przygotowując się do medytacji, albo którzy są naturalnymi adeptami, mogą być w stanie utrzymać na dłużej to odczucie. Mogą być w stanie osiedlić się w świadomości życia po śmierci i nadal mają poczucie „swobody”, mimo że są ciągle żyją i w pełni nie doświadczyli prawdziwej śmierci.

Wtedy może poczucie naszej świadomości rozszerzy się dramatycznie, a jednak nadal będzie miało poczucie jedności. Jednak wszystko to prawdopodobnie ma miejsce w stanie, który nie jest związany przestrzenią i czasem, jak zwykle to postrzegamy. Prawdopodobnie będziemy mieli dostęp do wszystkiego i wszędzie. Tego typu myślenie wywoływało idee reinkarnacji, ponieważ ludzie posiadają wspomnienia.

Mogą nawet pamiętać coś o procesie wychodzenia z tej świadomości do życia po śmierci, do konkretnej inkarnacji, ponieważ świadomość jest ucieleśniona w pewnym sensie…. Jeśli jest coś, co uczy psychologia, to ludzie są inni. Więc może istnieć tyle sposobów doświadczania śmierci po śmierci, ile osób, które mogą tego doświadczyć. I żadne wyjaśnienie nie jest „poprawne”.

Biochemik, Biolog komórkowy, Parapsycholog Rupert Sheldrake’a, uważał, że dla niego najlepszym punktem wyjścia dla tego pytania, czy istnieje życie po śmierci, jest doświadczenie.