Bezpłatny fragment - Wszystko czego w życiu pragniemy i do czego dążymy

Przedmowa Autora

Potrzeba to stan braku czegoś, niespełnienia. Jest to subiektywne odczuwanie braku, niezaspokojenia lub pożądania określonych warunków lub rzeczy, które człowiek uważa za niezbędne do utrzymania go przy życiu, umożliwienia rozwoju, realizowania ról społecznych. Człowiek żyjący w społeczeństwie odczuwa różnorodne potrzeby i dąży do ich zaspokojenia, co jest równoznaczne z wytyczeniem określonego celu działania. Potrzeba to postulat wobec warunków jakie narzuca nam otaczające środowisko, dlatego też najczęstszymi potrzebami, które zaspokajamy w pierwszej kolejności są potrzeby podstawowe i materialne. Z konieczność zaspokajania ludzkich potrzeb wynika proces gospodarowania, czyli to, że ktoś zgłasza zapotrzebowanie, ktoś inny je realizuje.

Potrzeby ludzkie są różnorodne, a przy tym zmienne i często odnawialne w tym sensie, że konieczność ich zaspokajania ma charakter powtarzalny.

Głównymi źródłami (przyczynami) ludzkich potrzeb są:

1. Organizm człowieka (potrzeby fizjologiczne np. oddychanie, jedzenie).

2. Środowisko przyrodnicze (potrzeba ochrony organizmu ludzkiego przed chłodem, konieczność zmiany miejsca w przestrzeni).

3. Środowisko społeczne (naśladownictwo innych ludzi i społeczności, ochrona mienia, stosunki towarzyskie).

4. Duchowe właściwości człowieka (uczestnictwo w kulturze, wykształcenie).

5. Życie gospodarcze (potrzeby wynikające z produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji).

Jak widać, różnorodność potrzeb jest olbrzymia, podobnie jak ich liczba. Można je zatem klasyfikować w pewne grupy.

Potrzeby dzielą się na:

pierwotne (podstawowe, biologiczne) i wtórne (wyższe), materialne i niematerialne indywidualne i społeczne, potencjalne (nieujawnione) i efektywne (ujawnione), bieżące i przyszłe jednorazowe i powtarzalne.

Pomimo, tak dużej różnorodności potrzeb, posiadają one pewne cechy wspólne:

są obiektywne, są nieograniczone pod względem rodzajów, ulegają nieustannym przekształceniom, wraz z postępem cywilizacyjnym ludzkości powstają potrzeby nowe, są ograniczone w swojej pojemności w danym czasie, co oznacza, że w miarę ich zaspokajania, słabnie intensywność ich odczuwania, są substytucyjne, to znaczy, że istnieją różne możliwe sposoby ich zaspokojenia, są komplementarne, czyli uzupełniające się (Piciu alkoholu towarzyszy często palenie tytoniu, piciu kawy jedzenie słodyczy), mają społeczny charakter, zmieniają się w czasie i przestrzeni pod wpływem uwarunkowań społecznych i zwrotnie oddziałują na przemiany tych uwarunkowań, są odnawialne (potrzeba jedzenie, czy picia powtarza się w nas co jakiś czas).

Wszystkie znane nam potrzeby ludzkie uporządkować można według pewnej hierarchii. Na dole plasują się potrzeby podstawowe, czyli niższego rzędu natomiast na coraz wyższych poziomach lokujemy potrzeby wyższego rzędu. Im bardziej są one wysublimowane, tym wyżej się one znajdują hierarchii potrzeb.

Przedmiotem zainteresowania ekonomii są, procesy konsumpcji, w trakcie których zaspakajane są ludzkie potrzeby. Ale ekonomię interesują nie wszystkie procesy lecz w zasadzie tylko te, które realizuje się poprzez używanie rozmaitych, wytwarzanych przez człowieka i przystosowanych do ich zaspakajania środków konsumpcji. Ekonomia sprowadza zatem analizę procesu zaspokojenia ludzkich potrzeb do dwóch w zasadzie płaszczyzn:

osiągnięcia celu gospodarczego, który traktuje się z jednej strony jako korzyści dla człowieka, wynikającą z zaspokojenia jego potrzeb, może to być np. stan nasycenia po zaspokojenia głodu, satysfakcja z wykonania dobrej pracy, korzyść finansowa z przeprowadzonej pomyślnie transakcji itp., osiągnięcie korzyści z zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby wymaga użycia odpowiednich środków. Inaczej mówiąc, w realnym świecie nie osiąga się niczego za darmo.

Wiemy, że bez powietrza, jedzenia i wody szybko przestalibyśmy istnieć, jednak poza tymi imperatywami fizjologicznymi sprawy stają się nieco bardziej niezrozumiałe. Psychologowie stworzyli kilka list podstawowych potrzeb ludzkich, wszystkie dyskusyjne i dyskutowane. Na przykład w hierarchii Maslowa życie zdominowane jest przez kolejne warstwy potrzeb, zaczynając od fizjologicznych na dole i przechodząc przez bardziej psychologiczne bezpieczeństwo, przynależność i szacunek do samorealizacji. Według Maslowa, jeśli którykolwiek z tych poziomów pozostanie niezaspokojony, prawdopodobnie nie będziemy dążyli do zaspokojenia następnych.

Jest w tym wyraźnie coś na rzeczy. Istnieją tendencje i skłonności, które są typowymi wyrazami bycia człowiekiem, takie jak szukanie przyjemności i unikanie bólu, docenianie kontaktu społecznego i szacunku ludzi, opanowanie naszego środowiska, możliwość dokonywania własnych wyborów.

Ale ranking Maslowa jest zbyt nakazowy i sfałszowany przez tych, którzy wybierają zaniedbanie „niższej” potrzeby ze względu na „wyższą”. Niektóre tradycje religijne każą nam pozostawić wiele z tych rzekomych potrzeb jako przeszkody dla naszego rozwoju duchowego, takie jak seks, lub status społeczny, z których oba są czasami uważane za podstawowe potrzeby.

Nowsze teorie koncentrują się na szerokich potrzebach psychologicznych, takich jak kompetencje, pokrewieństwo i autonomia. Jeśli nie są spełnione, to nie nasze życie jest zagrożone, ale nasza zdolność do prawidłowego funkcjonowania i rozwoju. Nawet jeśli niektóre z tych potrzeb są rzeczywiście fundamentalne, są one na tyle ogólne, że można je zrealizować na różne sposoby. Nawet mnich, na przykład, może twierdzić, że wyraża swoją autonomię przez dobrowolne oddanie swego życia Bogu.

Jednak nie wszyscy ludzie dążący do osiągania celów muszą być niewolniczo usatysfakcjonowani. Musimy jednak dobrze oszacować hierarchię własnych indywidualnych potrzeb i w razie potrzeby znaleźć strategie, aby w pierwszej kolejności zaspokajać te, które są dla nas najważniejsze.

Ludzie mają potrzeby, które zwykle wykraczają poza samo jedzenie, posiadanie ciepłej wody i dachu nad głową. Jeśli cokolwiek innego uważa się za potrzebę, pytanie, które powinniśmy zadać, brzmi, czego najbardziej potrzebujemy? Często odpowiedź brzmi, potrzebujemy tyle, aby prowadzić spokojne i szczęśliwe życie. Tak, możemy przetrwać bez związków, szacunku, statusu i autonomii, ale nie będziemy mogli bez nich z czasem się rozwijać. Opiera się to na wszelkiego rodzaju wątpliwych założeniach dotyczących tego, czym jest dobre i szczęśliwe życie, jak możemy je zdobyć i dlaczego tego chcemy. W wielu tradycjach religijnych i etycznych najwyższym ideałem jest bezinteresowna służba, która może wymagać zerwania bliskich relacji osobistych, wykonywania pracy o niskim statusie, lub rezygnacji z pewnej autonomii. Dobre życie nie zawsze jest szczęśliwe.

Istnieje również tendencja do przyjmowania zbyt łatwo, że rzeczy, które warto docenić w tym czasie i miejscu w historii, są niezbędne, gdy wiele innych krajów zrobiło to bez nich. Na przykład wolność osobista jest wysoko ceniona na współczesnym zachodzie, ale nie można założyć, że jest to podstawowa ludzka potrzeba. Pytanie, w jaki sposób powinniśmy żyć, jest całkowicie etyczne, w którym osądy wartościujące są nieuniknione. Mówiąc o „potrzebach” ryzykuje się obejściem, lub zawyżeniem wartości pewnych potrzeb. Potrzeby są postrzegane jako brutalne fakty, podczas gdy zwykle odzwierciedlają głębokie wartości.

Jeśli mamy myśleć w kategoriach potrzeby, dobrze byłoby, gdyby każdy z nas potrafił wyrazić bezpośrednio to czego tak naprawdę w danej chwili oczekuję i czego pragnie, jednak dążenie do zaspokajania naszych potrzeb wynika najczęściej z naszego emocjonalnego podejścia do pewnych spraw, gdy tak się staje wtedy zawsze emocje zasłaniają nam możliwość logicznego myślenia i racjonalną kalkulację tego czego tak naprawdę pragniemy. Dlatego też wiele osób często nie wie czego tak naprawdę w danej chwili potrzebuje, a dzięki temu są bardziej podatni na manipulację i chwyty stosowane w reklamach.

To czego w życiu potrzebujemy, aby prowadzić szczęśliwe i udane życie

Wstęp

Zasadniczo wymagania dotyczące szczęśliwego życia są nieliczne i proste. Najczęstszymi sprawami, które mają nas zbliżyć do bycia szczęśliwymi są: pokój, bezpieczeństwo, kochająca rodzina i przyjaciele, dobre zdrowie, odpowiednie jedzenie, odzież, schronienie, cel w życiu, nadzieja na przyszłość, szczęśliwa rodzina.

Szczęście jednak jest subiektywne, co sprawia, że jedna osoba zaspokajając pewne potrzeby jest szczęśliwa, natomiast inna, która zaspokaja te same potrzeby co wcześniejsza, nie musi czuć się tak samo z tym dobrze. Ale nawet będąc subiektywnym w definiowaniu naszych indywidualnych kryteriów szczęścia, wciąż istnieją pewne podstawowe zasady, które wszyscy potrzebujemy, aby prowadzić szczęśliwe życie.

Pieniądze

Pieniądze są prawdopodobnie jednym z najbardziej dyskutowanych zasad szczęścia. Wszyscy słyszeliśmy, powtarzające się powiedzenie, że pieniądze nie dają nam szczęścia. Zwykle jest to wypowiadane przez ludzi, którzy wydają się prowadzić bardzo szczęśliwe życie dla siebie, mając jednocześnie dużo pieniędzy!

Jednak nie trzeba być miliarderem, aby być szczęśliwym, ale pewna kwota pieniędzy pomaga każdemu człowiekowi w tym, żeby mieć bardziej pozytywny pogląd na życie w ogóle. Oferuje ono nam bezpieczeństwo jakie daje nam na przykład brak martwienia się o to, że nie będziemy mieli za co nakarmić naszych dzieci, zapłacić za mieszkanie. Omija nas poczucie bycia zdesperowanym, gdy spadnie na nas mały kryzys finansowy.

Oczywiście, posiadanie wystarczającej ilości pieniędzy, aby móc zadbać o siebie i tych, których kochamy, jest dodatkowym zabezpieczeniem.

Pieniądze same w sobie nie są złe i są niezbędne. Dzięki nim możemy zyskać czas na realizację celów i marzeń, a także nie ma nic złego w prowadzeniu określonego stylu życia, który zwiększa nasz iloraz szczęścia.

Dla wielu osób trudno jest spełnić niektóre, lub wszystkie te wymagania.

Psychiatra Viktor E. Frankl zauważył, że „coraz więcej ludzi ma dziś środki do życia, ale nie ma sensu życia”. Już dawno temu było wiadomo, że pogoń za zdobywaniem bogactwa i przyjemności bez głębszego celu w życiu jest puste i niesatysfakcjonujące. „Tylko miłośnik srebra nie będzie zadowolony ze srebra, ani żaden miłośnik bogactwa z dochodu. To także jest marnowanie własnego potencjału”.