Bezpłatny fragment - Wszechkosmos omniwersum: Narodziny Bogów i Początek Wszechkosmosu

Rozdział I

Narodziny Wszechkosmosu

Na początku istniała tylko pustka. Bezkresne, nieme nic, w którym nie istniało jeszcze żadne prawo, żaden porządek. W tej nieskończoności, gdzie czas i przestrzeń nie miały jeszcze znaczenia, wyłoniła się pierwsza iskra — boska energia, pierwotna siła, która przyniosła życie, chaos, i światło. Z tej siły narodziło się Pierwsze Słońce.

Wszechbóg, pierwszy ze wszystkich bytów, przebudził się z tej energii. Jego świadomość rozszerzała się wraz z rozprzestrzenianiem się światła Pierwszego Słońca. Z każdym oddechem kreował nowe byty — dzieci Wszechboga — które z kolei przyczyniały się do rozrostu jego boskiego imperium, Wszechkosmosu. Wraz z jego narodzinami, zaczął się czas tworzenia.

Rozdział II

Narodziny Wszechboga

Narodziny Wszechboga i Jego Symbolicznej Żony były wydarzeniem, które zapoczątkowało kosmiczny porządek we Wszechkosmosie. Wszechbóg, zwany także Nabalitokanem, zrodził się z samej energii Pierwszego Słońca, stając się pierwszą boską istotą, której moc przewyższała wszystko, co istniało wcześniej. Był on twórcą porządku, harmonii i równowagi w nowo narodzonym Wszechkosmosie.

Niedługo po swoim narodzeniu, z kosmicznej energii i światła Wszechbóg stworzył swoją symboliczną żonę — Nabolitokanę, boginię, która symbolizowała równowagę i płodność. Jej rola była kluczowa w procesie tworzenia wszechświatów i galaktyk, a także narodzin potomków, którzy stali się bogami, półbogami i tytanami.

Symbolika Nabolitokany była związana z kreacją życia, troską i opieką nad materią, którą Wszechbóg powołał do istnienia. Razem tworzyli fundamenty kosmicznego ładu, który obowiązuje we Wszechkosmosie.

Wszechbóg, znany również jako Nabalitokan, narodził się z energii Pierwszego Słońca. Pierwsze Słońce było pierwotnym źródłem światła i energii, które istniało w pustce przed powstaniem Wszechkosmosu. Gdy Pierwsze Słońce osiągnęło kulminację swojej mocy, z jego rdzenia wyłoniła się istota o nieskończonej sile, która stała się Wszechbogiem. Był to moment narodzin boskiej kreacji i początku porządku we Wszechkosmosie.

Po narodzinach Wszechboga, Pierwsze Słońce zaczęło tracić swoją pierwotną moc, stopniowo rozpraszając energię w kosmicznej przestrzeni. Ta energia została wykorzystana przez Wszechboga do stworzenia pierwszych galaktyk-regionów i wszechświatów, a pozostałości Słońca utworzyły fundamentalne źródła mocy dla boskich istot i innych kosmicznych bytów. Pierwsze Słońce przestało istnieć jako jedno ciało, ale jego energia zasiliła dalszy rozwój Wszechkosmosu.

Imię „Nabalitokan” nadane Wszechbogowi przez jego dzieci i niektóre cywilizacje ma głębokie znaczenie symboliczne.

imię „Nabalitokan” można tłumaczyć jako „Wszechogarniający Władca Światła” lub „Nieskończony Stwórca Wszechrzeczy.”

Wszechbóg, znany przede wszystkim jako Nabalitokan, posiada wiele innych nazw nadanych mu przez różne cywilizacje, regiony i istoty we Wszechkosmosie. Oto niektóre z nich:

Złoty Mędrzec — Nazwa odnosząca się do jego wszechwiedzy i boskiej mądrości, a także jego związków z Pierwszym Słońcem, które było źródłem złotej energii.
Pierwszy Bóg — Używana w wielu regionach i uniwersach, ta nazwa podkreśla jego pierwotność jako pierwszej istoty boskiej i twórcy wszystkiego.
Stwórca Kosmosu — Używana przez istoty, które czczą Wszechboga jako twórcę Wszechkosmosu, podkreślając jego kreatywną rolę.
Nieskończony Ojciec — Podkreślająca jego ojcowską rolę jako twórcy i opiekuna wszystkich innych bogów, półbogów i istot we Wszechkosmosie.
Wielki Architekt — Używana przez niektóre cywilizacje techniczne i konstrukcyjne, wskazująca na jego rolę jako projektanta i organizatora porządku wszechświatów.
Bóg Słońca — W niektórych regionach, zwłaszcza tych, które czczą energię Pierwszego Słońca, Wszechbóg bywa utożsamiany z solarną mocą i stąd nosi tę nazwę.
Kosmiczny Władca — Nazwa stosowana w bardziej politycznie zorientowanych uniwersach, gdzie jest czczony jako najwyższy władca Wszechkosmosu.

Każda z tych nazw odzwierciedla inne aspekty jego boskiej natury oraz znaczenie, jakie nadają mu różne kultury i cywilizacje w rozległym Wszechkosmosie.

Każda z tych nazw odzwierciedla inne aspekty jego boskiej natury oraz znaczenie, jakie nadają mu różne kultury i cywilizacje w rozległym Wszechkosmosie.

Każda z tych nazw odzwierciedla inne aspekty jego boskiej natury oraz znaczenie, jakie nadają mu różne kultury i cywilizacje w rozległym Wszechkosmosie.

Symboliczna żona Wszechboga to określenie odnoszące się do boskiej istoty, która nie jest dokładnym odpowiednikiem „żony” w ludzkim rozumieniu, ale pełni rolę duchowego partnera Wszechboga. W mitologii Wszechkosmosu, ta postać uosabia różne aspekty kosmicznej harmonii, które dopełniają twórczą moc Wszechboga. Symboliczna żona odgrywa kluczową rolę w stabilizowaniu energii Wszechkosmosu oraz wspieraniu procesu kreacji, narodzin i harmonii między różnymi regionami galaktycznymi.

Jej symboliczne znaczenie obejmuje:

Uosobienie energii równoważącej Wszechboga.

Matka boskiego panteonu, narodziny bogów i półbogów.

Strażniczka Pierwszego Słońca i równowaga kosmicznych sił.

Symboliczna żona nie jest dosłowną partnerką w tradycyjnym, ludzkim znaczeniu, ale jej istnienie podkreśla potrzebę balansu między mocą tworzenia a energią stabilizującą.

okres przed budową pałacu bogów i narodzinami potomków

Ten okres to jeden z najbardziej tajemniczych i mistycznych etapów w historii Wszechkosmosu. Po narodzinach Wszechboga i absorpcji energii Pierwszego Słońca, Wszechbóg istniał w pustce przez niezliczone eony. Te eony samotności są znane jako Eon Samotności, w czasie którego Wszechbóg zaczął przemyślenia nad ideą stworzenia towarzyszy i istot, które pomogłyby mu w zarządzaniu wszechświatem.

Wszechbóg, czując potrzebę harmonii i równowagi, postanowił stworzyć swoją symboliczną żonę, aby uzupełniała jego potęgę. Z jej pomocą, miał zamiar stworzyć istoty, które będą odpowiadać za różne aspekty Wszechkosmosu.

Proces stworzenia „żony”:

Wszechbóg wykorzystał swoją boską moc oraz energię pozostałą po Pierwszym Słońcu, aby powołać do istnienia swoją symboliczną żonę. Była ona emanacją harmonii, miłości i twórczości, która miała stać się matką wszystkich późniejszych bogów.

Eon samotności:

W tym okresie Wszechbóg badał swoje moce, tworzył pierwsze szkice galaktyk i formował idee dotyczące przyszłych wszechświatów, które miały powstać. Jego symboliczna żona była jego pierwszą towarzyszką i pomocniczką, wspierającą go w dalszych planach stworzenia.

Dopiero po tym okresie nastąpiło narodzenie pierwszych bogów — jego dzieci, które miały zarządzać różnymi aspektami rzeczywistości w Wszechkosmosie. Pałac Bogów, zbudowany wspólnie z jego żoną, stał się miejscem, z którego Wszechbóg i jego potomkowie zarządzali kosmiczną harmonią.

Ten okres przed narodzinami potomków i budową Pałacu Bogów był kluczowy dla zrozumienia, jak Wszechbóg formował swoją wizję harmonijnego Wszechkosmosu, tworząc fundamenty pod dalszy rozwój wszechświatów, które miały się rozrosnąć z jego myśli i energii.

Narodziny dzieci wszechboga

Po zakończeniu Eonu Samotności, Wszechbóg, wraz ze swoją symboliczną żoną, postanowił kontynuować proces tworzenia istot, które miały pomagać mu w utrzymywaniu porządku w nowo powstałym Wszechkosmosie. Był to czas głębokich eksperymentów, podczas których Wszechbóg kreował swoich pierwszych potomków.

Dzieci Wszechboga:

Wszechmędrzec (Kavazarisebulor) — pierwsze dziecko Wszechboga, bóg mądrości, wiedzy i twórczości. Wszechmędrzec odegrał kluczową rolę w organizacji wszechświatów, kierując ich rozwojem i funkcjonowaniem. Jego moce dotyczyły tworzenia nowych istot i nadawania im zdolności poznawczych oraz duchowych. To on był odpowiedzialny za strukturę wiedzy i zasad, które rządziły Wszechkosmosem.

Cnortilus — bóg ciemności, śmierci. Cnortilus był drugim dzieckiem Wszechboga, który zrozumiał, że równowaga pomiędzy życiem a śmiercią jest kluczowa dla istnienia harmonii. Jego zadaniem było nadzorowanie cyklu życia i śmierci w całym Wszechkosmosie, a jego moce były związane z ciemnością, śmiercią oraz zagładą.

Drecar (Bóg Drew Carey) — bóg komedii, wad charakteru, różnorodności i absurdu. Drecar symbolizował chaos w formie pozytywnej, wprowadzając do Wszechkosmosu humor i kontrast wobec powagi innych bogów. Jego obecność przypominała, że nawet bogowie potrzebują momentów lekkiej rozrywki, śmiechu i akceptacji ludzkich wad. Był to bóg zrozumienia różnorodności istot i kultur w różnych regionach Wszechkosmosu.

Czas eksperymentów:

W czasie narodzin tych dzieci Wszechboga, Pałac Bogów jeszcze nie istniał. Wszechbóg nadal eksperymentował ze swoimi mocami, starając się znaleźć odpowiednią równowagę pomiędzy tworzeniem a destrukcją, ciemnością a światłem. Te dzieci miały różne cele i zadania, które stanowiły podstawę dla dalszego rozwoju Wszechkosmosu.

Wszechbóg, chociaż wciąż bez stałej siedziby, działał w surowej rzeczywistości pustki, przygotowując fundamenty pod budowę Pałacu Bogów, który miał stać się centrum kosmicznej harmonii. Każde z jego dzieci przyczyniało się do ukształtowania różnych aspektów istnienia, a ich moce stopniowo zaczęły przenikać do różnych galaktyk i regionów, które Wszechbóg wkrótce zaczął tworzyć.

Narodziny Bogów Żywiołków i Elementalistów oraz Początkowe Prace nad Budową Pałacu

Po narodzinach pierwszych bogów, Wszechbóg uznał, że potrzebne są istoty, które będą mogły nadzorować różnorodne aspekty żywiołów oraz natury, mając bezpośredni wpływ na to, jak tworzyły się światy i cywilizacje. Narodziny tych bogów oznaczały wstęp do budowy Pałacu Bogów, choć w tym momencie wszechświat jeszcze nie był podzielony na galaktyki-regiony.

Narodziny Bogów Żywiołów i Elementalistów:

Aquan — bóg wody i wszelkich ciekłych substancji. Aquan miał pieczę nad oceanami, rzekami, jeziorami oraz nad cyklami wodnymi na każdej planecie. Władał mocą kontrolowania wód, fal i prądów morskich, a jego zadaniem było tworzenie i regulowanie wszelkich zbiorników wodnych we Wszechkosmosie.

Ignar — bóg ognia, odpowiedzialny za kontrolę płomieni, wulkanów oraz energii cieplnych. Ignar miał ogromny wpływ na formowanie się planet, gdzie ogień i lawa były kluczowymi elementami w kształtowaniu powierzchni. Władał żywiołem ognia, będąc odpowiedzialnym za zasilanie światów energią cieplną.

Pahaolos — bóg decyzji dotyczących końca cykli życia. Pahaolos ustalał, które cywilizacje miały przetrwać, a które planety czy galaktyki uznawał za nieudane. Jego władza obejmowała nadzór nad kosmicznym cyklem zniszczenia i odnowy. Był surowy, a jego decyzje mogły doprowadzić do końca całych galaktyk, które według niego były „badziewne” i nie spełniały oczekiwań Wszechbogów.

Sorage — niszczyciel galaktyk i cywilizacji. Brat Pahaolosa, pełnił funkcję egzekutora wyroków brata. To on wprowadzał w życie decyzje o destrukcji, niszcząc światy, które Pahaolos uznał za niewarte dalszego istnienia. Był odpowiedzialny za kończenie cykli życia i istnienia w najbardziej brutalny sposób.

Mchodziad — bóg ziemi, skał i gór, który miał za zadanie formowanie twardych powierzchni planet. Jego moc polegała na tworzeniu górskich łańcuchów, płaskowyżów, oraz nadzorowaniu procesów tektonicznych. Mhodziad był odpowiedzialny za stabilność i budowę fizyczną planet, nadając im kształt.

Dabyssa — bogini powietrza, wiatru i atmosfery. Odpowiadała za wiatry, burze, oraz wszelkie zjawiska atmosferyczne, które mogły wpływać na życie na planetach. Jej moce były kluczowe w tworzeniu klimatu na różnych planetach Wszechkosmosu.

Finney — nimfa, bogini przyrody, roślinności i dzikiej fauny. Finney była związana z naturalnym rozwojem ekosystemów na wszystkich planetach. Żona Mhodziada, pełniła rolę opiekunki wszelkiego życia roślinnego i zwierzęcego, nadając światom piękno i harmonię.

Król Ice — bóg lodu i zimnych klimatów. Odpowiadał za bieguny planet, za lodowe pustkowia i za galaktyki o chłodnym klimacie. Jego moc związana była z utrzymaniem równowagi termicznej w regionach, gdzie lód i zimno dominowały nad resztą żywiołów.

Początkowe Prace nad Budową Pałacu Bogów:

Na tym etapie Wszechkosmosu, Wszechbóg, wraz ze swoimi dziećmi, zaczął planować konstrukcję Pałacu Bogów. Była to budowla, która miała stać się miejscem spotkań i centrum zarządzania całym Wszechkosmosem. Proces tworzenia Pałacu był powolny, ale bogowie, korzystając ze swoich mocy, stopniowo przygotowywali fundamenty. Marmurowiec galaktyczny, materiał nieznany wcześniej żadnej istocie, miał zostać wykorzystany do stworzenia tej monumentalnej budowli.

Zbiór galaktyk-regionów wciąż jeszcze nie istniał, a bogowie w pełni koncentrowali się na porządkowaniu elementów wszechświata. Był to okres intensywnej pracy twórczej, gdzie każdy bóg zajmował się swoimi obowiązkami, przygotowując grunt pod powstanie pierwszych galaktyk i regionów.