Bezpłatny fragment - Wojna drąży sumienie

Poemat o ciszy po nas

Wojna krwawa

Cisza martwa

Wieczność żywa

Mrok prawdziwy

Ostatnia kołysanka z Auschwitz

Znów nic nas nie nauczyła

Teraz ukraińska kolebka

Pokazuje światu dziury w sumieniu

Kiedyś wybuduję w sobie przetrwanie

Dom.

Kiedyś daleko poza tu

Nauczę się być szczęśliwa

Nauczy mnie inny świat

Oddzielać zmysły od pragnień

Wskrzesi we mnie serce

Trwa wojna w Europie

Grozi nam kolejna zagłada

Już się dzieje Exodus

Rosjanie nawet uciekają ze swojego państwa

Kiedyś nauczę się znowu marzyć

Zapomnę na parę chwil znowu

O zimnej czaszce

Karabinie, czołgu

Kiedyś znowu nauczę się marzyć

Niebo będzie przejrzyste

Niebo będzie

Ja, znowu w świecie będę

I kwiat

Kiedyś wojna się skończy

Pojedziemy zwiedzać nowe obozy

Tak dobrze znam blok 10

Tak przejmuje mnie ta przestrzeń

Tak martwię się smutkami już umarłych

Kiedyś tam pojedziemy,

Do Dmytro, obrońcy Kijowa

Wysokiego Profesora

Na chwiejnych nogach

Jakiemu zaparowały szkiełka od okularów

Jest moim 30paroletnim rówieśnikiem

i ma siwe włosy jak szron Bożego Narodzenia

Kiedyś znowu

Sumienie otrzepane z krwi i popiołu

Jak motyl trzepocząc pustką