Bezpłatny fragment - Wierszowa przygoda

Jak tu duszno

Dusza moja się uniosła

Z łoża swego zimowego,

Nie sądziła że jest wiosna,

Że zobaczy coś takiego.

W swym podziwie i zachwycie

Tak wysoko uniesiona,

Zobaczyła mianowicie,

Wiele dusz ze swego grona.

Nigdy przedtem tak nie miała,

Nie sądziła że tak może,

Wszystkie dusze przywitała,

W tej wiosennej miłej porze.

Witam wszystkich na tym forum,

Jestem duszą bardzo młodą,

Pełna jestem też humoru

Skropionego zimną wodą.

Z opaską w oczach

Mały brzdąc swe oczy otworzył,

Rozejrzał się wokół i zdziwił biedaczek,

Natychmiast na głowę opaskę założył

Chciał niżej, lecz nie mógł inaczej.

Gdy trochę podrósł i znalazł się w szkole,

Opuścił ją niżej o niczym nie wiedząc,

Miał tylko w głowie same swawole,

Zajęty pracą nad swą niewiedzą.

Gdy w życie jego miłość wkroczyła

I mocno targnęła osobą jego,

Opaska oczy mu przesłoniła

Zabrała wszystko, to znaczy ego.

Teraz gdy starość nad nim zawisła,

Rujnując życie mocno, dosadnie,

Martwi się bardzo o swoją przyszłość,

Co będzie gdy umrze, jak ona spadnie?

Letnia zjawa

Młodość swoje ma uroki,

Czasu dużo na amory

Miłość stawia pierwsze kroki.

Była blisko za plecami

Swym oddechem mnie muskała,

Nie byliśmy wtedy sami

Ona skrzydła chyba miała?

Można mniemać czy dowodzić

Wywołując sporów wiele,

Muszę jednak z tym się zgodzić,

Zakochałem się w aniele.

Zanurzyłem się w jej oczy

Mały włos a bym utonął,

Amor z hukiem we mnie wskoczył,

Tak została moją żoną.

Trochę boli

Ciężko żyje się kobiecie

Od początku swej niedoli,

O tym chyba wszystkie wiecie

Każdy poród — trochę boli.

Dziecko zdrowe roześmiane

Hasa skacze i swawoli,

Gdy opuszcza swoją mamę

Co tu mówić, trochę boli.

Ślub wesele wielka feta,

Bochen chleba trochę soli,

Lecz co zrobić? głowa nie ta

Coś w niej szumi, trochę boli.

Stare kości w końcu spoczną

Wiedząc o tym że w niedoli,

Młodszych boli bardzo mocno

A tych starych, trochę boli.