Bezpłatny fragment - W nadziei

Wstęp

Przed Tobą kolejny tomik moich wierszy. Wierszy o tym, co wypełnia przestrzeń wokół nas. Czym doświadczenia, czym odczucia, czym emocje — akurat te, które do mnie przyszły, może przyszły też i do Ciebie.

Przywołajmy ponownie teatr (jak w poprzednim zbiorze); to, co było i czym są dla nas tamte doświadczenia na dziś.

Piękna kotara zasunęła się, już skończył się pierwszy spektakl. Emocje opadły, drżenie ustąpiło, ulga wypełnia oddech. Tak, zaczynam oddychać pełną piersią. Ty też zacznij tak oddychać.

Jeszcze stoję na scenie, już za kotarą, chwilę chłonę to, co się wydarzyło. Podzieliłam się swoimi wierszami — i co dalej? Czy to już koniec odczuć, czy to, co było, już wystarczy? Wszystko się otworzyło, zaczęło, wypełniło — czy może już skończyło? Czy nie poczuję tego, co przyszło?

Zostawiam sobie i Tobie czas, by się uspokoić, by odczucie Miłości i w Tobie się zrównoważyło.

Widziałam słuchających z uwagą, czułam ciekawość tego, co w innych; tego, że to jest nie tylko moje. Że gdzieś już ktoś poczuł podobnie, doświadczył, ale jeszcze bez słów obserwuje. Nie wiadomo, co dalej będzie. Ale gdy się skończyło, czas się zatrzymał i nastała cisza. Słuchacz musiał wstać i wyjść, a ja zostałam.

A jak u Ciebie?

Wychodzisz z budynku teatru. Wracasz po spektaklu do domu. Rozmawiając o tym, gdzie byłeś, opisujesz budynek, miejsce, siedzenia, zapach, światło… Już wiesz, czym akurat to doświadczenie było dla Ciebie. Czym spektakl, czym słowa, czym odbiór zmysłów. Myślisz, co to było. Czy wystarczy to, co masz? Czy chcesz jeszcze? Zdecydujesz, bo możesz. Zdecydujesz, co chcesz. Czego dziś Tobie brakowało, a czego było zbyt wiele, czy to było potrzebne? W ciszy słowa przychodzą, wracają myśli o tym, co było wypowiedziane.

Zastanawiając się, po co mi to, zadajesz wciąż nowe pytania: Czy tak jest i u mnie? Dlaczego ja też to czuję? Czym miłość dla
mnie? Czym ja dla Miłości?

Wizyta w teatrze, spektakl, słowa, wiersze — to kolejne doświadczenie, które zapisało się już w Twojej pamięci. Ale czy to tyle? Co dalej?

Poczuj, czym kolejne doświadczenia Miłości — tej, którą po drodze odkrywasz. Relacji, zrozumienia, że to, co czujesz, wcale nie jest tak oczywiste. To, jak postrzegają inni miłość, także miłość do siebie, zrozumienie tego, co wokół nich, w Tobie może być całkiem odmienne.

Pamiętasz odwagę? Pamiętasz, że strach blokuje, a niepewność wycofuje? To dzięki uwolnieniu odczuć, często trudnych, możesz ruszyć dalej. To one napędzają do działań, to one wspierają, by szerzej patrzeć, zerknąć tam, gdzie jeszcze nas nie było. By odzyskać stany, które zostały dawno zapomniane, więc niech ujawniają się. Może to smutne, może przykre, bolesne, ale Twoje, więc nie blokuj, niech właśnie tak się dzieje. Możesz zerknąć i poczuć, czym to doświadczenie, czym wypowiedziane słowo będzie dla Ciebie.

Wiesz, że nie wszystko musisz widzieć wyraźnie. Możesz zacząć od odczucia, „dotknięcia”, krok po kroku otwierać siebie, rozsuwając kotarę. Już nie chowając się za nikim, wyjdź naprzeciw tego, co przychodzi. A co się stało po drugiej stronie, za kotarą, po przedstawieniu?

Cisza… cisza, która wypełniła mnie całą.

Cisza, która powoduje, że nie wiedziałam, co się stało.

Ale nie paraliżuje, czekałam, co dalej się stanie.

Zastanawiając się, czym każdy wiersz był dla mnie, myślałam, ile podobnych doświadczeń w innych.

Powoli czas wracać do siebie, do życia… Czy nadal będzie cisza? A może już więcej nic nie przyjdzie do mnie? Pytań wiele… Czy w końcu nadzieja radość przyniesie?

Cisza była, ale wciąż wypełniała kartki nowymi wierszami… różnymi stanami, odczuciami. Bo po otwarciu, uwolnieniu, zrozumieniu tego, co blokowało, przychodzą kolejne i kolejne doświadczenia, obrazy, słowa. Czy jest łatwiej, gdy już wiesz, co może być? I tak, i nie. Bo im więcej otwieramy, tym szerzej odbieramy. Odbieramy bez wybierania, co łatwiejsze…

Ale zrozumienie tego, czym jest Miłość, czym Radość doświadczeń, mimo smutku obrazu i niewyjaśnionego bólu ciała, pomoże. Szybciej przyjdzie równowaga.

Nadal wiersze spływają. Nadal stany się pojawiają. Więc przekazuję, co czuję. Czułością otulam doświadczenia, aby połączyć się z tym, co we mnie, co będzie przy mnie, co pomoże mi jutro odkrywać kolejne.

Teraz już wiem, że chcę Miłości wokół, Miłości z Wolnością i Radości chcę dla wszystkich.

Zapraszam, zawołaj, czym chcesz być i tym bądź. Zmieniaj przyszłość.

Kolejny spektakl przed Tobą, kolejne doświadczanie tego, co wokół, wypełnione przestrzenią, pytaniami, zrozumieniem — bez oczekiwania, czy to jest dla mnie, dla Ciebie. Już wiesz, ile w Tobie jest, a ile może być. Czy tego chcesz i jak z tym, co masz, żyć.

Wyłącz wszystko, by doświadczyć, czego potrzebujesz dziś, by zmienić jutro.

Poczuj, czym jest słowo w wierszu, czym doświadczenia na Ziemi. Szukaj zrozumienia, a wdzięcznością otulaj innych, otulaj też i siebie.

Dorota Czyszczonik

1. Pragnienie

Mojej radości szukałam w Tobie,

mojej miłości nie miałam w sobie.

Czekałam, aż przyjdziesz,

czekałam, aż znajdę.

Jesteś, lecz radość i miłość

chcę odnaleźć sama w sobie

2. Znikasz

Boli patrzenie jak mnie mijasz,

nie widzisz co we mnie, bo znikasz.

Chowam uczucie, byś mógł żyć w spokoju,

wrócę kiedyś, wtedy będziesz gotowy.

A teraz?

Bądź szczęśliwym tam,

gdzie mnie nie ma.

Żyj pełnią radości,

bez wiedzy o mej Miłości.

3. Czy mam prawo

Czy mam prawo mówić co we mnie?

Gdy jesteś daleko, a ja w gniewie?

W strachu, że nawet to zniknie?

Zniknie Twój obraz, choć dla mnie to nikłe.

Więc stoję i patrzę przez szybę na Ciebie

i na nic już siły nie ma tam we mnie…

Bo krzyk już nie dociera,

mogę patrzeć tylko przed siebie,

w bladą szybę, bez oddechu, w cień Ciebie.

4. Na nowo

Niech umrze co stare,

narodzi się Nowe.

Nowe w Miłości,

pokoju w Wolności.

Oddaj co boli i przyjmij,

dobro, tylko Dobro przyjmij…

Na nowo.

5. W jedności

Nie wiem, czy tak ma być,

czy pamiętam, jak powinno być?

Otwiera się we mnie na samą myśl,

myśl o Tobie i w tej myśli chcę tkwić.

Jest mniej trosk już we mnie,

gdy blisko jesteś przy mnie.

Więc zadaję pytanie, czym jestem,

a kim znów chcę być przy Tobie.

Chcę istnieć w Wolności,

by razem żyć w  Miłości i Jedności.

6. Zbudujemy świat

Już Cię mam,

już jesteś

i nie zniknie to,

co w nas.

Nawet gdy dziś

nie dla nas wspólny czas,

to jesteś i ja jestem

zbudujemy razem świat.

7. Ja też już chcę

Już wiem, rozumiem,

dlaczego tak chcesz.

I ja też już tego chcę!

Chcę dzielić się z Tobą

każdym dniem.

Czy w radości, czy w smutku —

już to wiem.

Chcesz być częścią tego,

co we mnie,

nawet gdy smutek

szarpie i nie drgnie.

Wspierać słowem, radością

lub tylko swoją obecnością.

Nie tylko, gdy słońce jest,

bo wtedy łatwo przecież.

Lecz też, gdy trudno jest,

bo lżej ciężar na plecach

z Tobą nieść.

8. Zrozumiałam

Kiedyś myślałam, że jestem spełniona.

Nic więcej mi nie trzeba, można umierać.

Potem pojawiłeś się Ty i…

Zrozumiałam, ile by mnie ominęło,

a jeszcze wiele przede mną.

Więc bądź teraz i Ty Tutaj, ze mną.

9. Bądź czułością

Jesteś tym, kim chcę byś był.

Dla mnie, dla nas, po prostu Tu był.

Był miłością, troską i cierpliwością.

Każdego ranka po prostu czułością.

10. W nadziei

Czuję Twój stan beznadziei,

a mój wciąż jest w nadziei.

W nadziei, że można bardzo wiele,

tylko chcieć bardziej, niż niewiele.

Odkryj w sobie, co blokuje ruchy.

Pozwól, by nie były to tylko okruchy.

Może być trudno, ciężko zobaczyć.

Lecz, gdy się przyjrzysz, wszystko wybaczysz.

Wybaczysz sobie i innym w pogodzie,

bo nie zawsze słońce

lecz deszcz też z Tobą w zgodzie.

11. Nie mam już Ciebie

W radości odchodzę, nie w płaczu.

W radości, że byłeś, w kawałku.

Zobaczę ten świat już bez Ciebie,

lecz tam wezmę, co zostało we mnie,.

Mam Wolność, mam Miłość, mam siebie,

choć nie ma już Ciebie.

12. Pozwalam

Gdy zmienia się we mnie,

pozwalam na więcej.

Pozwalam wprowadzić w mój świat

również Ciebie.

Pokazuj, co stare, bo nowe odkryję.

Niech pamięć odzyskam -

światłem to zmienię.

13. Zaufaj

Dlaczego nie ufasz?

Tak bardzo mnie to boli.

Wciąż słuchasz, co zewnątrz,

a gubisz swą pewność wewnątrz.

Zgubiłeś tę Prawdę,

zginąłeś sam w siebie,

w pogoni i w pędzie,

zamknąłeś to w Tobie.

Zamykasz swą Miłość,

a ona Prawdę Ci powie.

Więc otwórz swe serca

i wpuść tam powietrze,

niech życie Twe płynie,

odzyskasz swe wnętrze.

Odzyskasz w Jedności,

zaufasz w Miłości,

bo tylko tak uwolnisz

swoje przeszłości.

14. Próby

Przychodzą też próby, by wiedzieć, co jest.

Czy to, co zobaczysz, prawdą w nas jest.

Wciąż patrzę, nie widząc, co jutro mi da.

Lecz zmieniam, co we mnie, odnajdę ten dar.

Dar Troski, Opieki, Miłości w nas jest,

cierpliwość to próba. Znajdziesz, to weź.

A wolność oddaj innym,

niech wolni będą w tej chwili.

Tak  tylko odkupią swe winy,

bez słowa Cię skrzywdzili.

Chcesz zmian,