Bezpłatny fragment - Usłyszeć ciszę

Dla wszystkich, których serce rozgrzewa miłość

a nie mogą jej nikomu podarować.

Spróbujcie tą miłością otoczyć siebie.

...nas zabija

Tak często brak nam sił,

by wytłumaczyć co czujemy.

Uchylając wargi,

spływa pierwsza łza,

a za nią kolejna i następna.

Siedzimy w przytłaczającej ciszy,

bo czasem słowa zbyt wiele nas kosztują.

04:04

Gdy po całym dniu,

leżysz nocą w łóżku

czujesz uczucie,

jak wszystko z ciebie uchodzi.

Każda jedna emocja,

wszystko co danego danego dnia doświadczyłeś,

przez brak kontroli,

w ułamku sekundy

twoje oczy napełniają się łzami,

a tobie brak sił,

by je powstrzymać.

Wtedy podczas tej ciszy,

twoja dusza krzyczy,

zdzierając całe gardło.

Anonimowi

Zaczynamy się zmieniać,

postrzegać siebie inaczej,

Przestajemy podchodzić do siebie krytycznie,

tylko czy zaczynamy postrzegać siebie pozytywnie,

czy po prostu stajemy sie sami dla siebie obojętni,

nieważne czy jesteśmy smutni,

czy mamy pełno myśli które nas dręczą,

od razu odsuwamy to na bok,

jakbyśmy sami dla siebie przestali coś znaczyć.

Czy po prostu w tym wszystkim,

zgubiliśmy gdzieś po drodze resztkę swojej wartości jaką mieliśmy,

lub może nie chcemy jej już mieć,

bo trzeba o nią dbać, a gdy tylko zaczniemy,

gdy zaczniemy doceniać w sobie cokolwiek,

choćby najmniejszą rzecz.

jesteśmy sprowadzani na ziemię.

Uderzając mocno o podłoże,

by ta otrzeźwiła nasze myśli,

że nie wszystko jest tak piękne i nieskazitelne jak myślimy,

a to wszystko to tylko nasze wyobrażenia,

nasz inny świat,

w którym panuje spokój,

bez problemów,

w którym w końcu pokochaliśmy samych siebie,

mimo, że to nie zdarzyło się nam jeszcze nigdy,

nigdy większość z nas nie popatrzyła na siebie z dumą,

nigdy nie pomyśleliśmy o sobie jak o kimś wyjątkowym,

kto wnosi coś do tego świata,

prócz kolejnego zbędnego oddechu.

Azyl umysłu

Znajdź swoje miejsce,

które będzie przystankiem

dla gonitwy twoich myśli,

gdzie czuć będziesz

nadchodzące fale spokoju.

Balans

Jaka jest wystarczająca ilość dawanej przez nas miłości?

Czasem mamy wrażenie, że dajemy jej zbyt dużo,

przez co druga osoba może zacząć się dusić,

brakiem wytchnienia.

Lecz czasem myślimy, że dajemy jej zbyt mało,

przez co ta osoba może czuć się mniej kochana,

odrzucona.

Nie chcemy stawiać granic dawania,

bo tym sposobem blokujemy samych siebie,

ale nie potrafimy znaleźć granicy,

by nie zmęczyć bliskiej nam osoby,

A może wcale tak nie jest?

Może to tylko nasza podświadomość.

Na to pytanie każdy z nas chciałby znać odpowiedź.

Banicja

Przez bycie samą nauczyłam się słuchać,

bo nikt nie chciał słuchać mnie.

Przez samotność, nauczyłam cię rozumieć ciszę,

w której objęciach byłam długo.

Przez brak pomocy kiedy jej potrzebowałam,

nauczyłam się nieść ją tym którzy jej potrzebują.

Przez ból, który przeszywał mnie cała od środka,

pragnęłam by nikt nie musiał doznać tego co ja.

Samotność, która dla jednych jest utrapieniem,

mnie nauczyła wielu rzeczy,

choć jedno muszę jej przyznać,

nauczyła mnie dystansu,

z którym walkę toczę do dziś.

Bądź moim antidotum

Od początku chciałam cię uszczęśliwić,

byś nigdy nie poczuł się skrzywdzony,

byś nigdy nie poczuł się jak ja dawniej,

proszę,

nie złam mi serca,

bo zbyt wiele razy je składałam,

i boję się,

że na kolejne pęknięcie

nie znajdę opatrunku.

Brakujący składnik

Kim właściwie jesteśmy dla świata?

Jaką odgrywamy w nim rolę?

Dlaczego przeżywamy tak wiele cierpienia czy bólu,

nie zasługując na to.

Jeśli znasz odpowiedź,

proszę podziel się nią,

chce zaspokoić głód swoich myśli.

Cecha, której nikt ci nie odbierze

To sztuka,

mieć rozerwane serce,

a nadal dawać

je na dłoni.

Cichy upadek

Są osoby w których obecności stajemy się bezbronni.

Bezbronni na tyle, że mamy ochotę rozpaść się,

w ich ramionach.

Rozpaść się na kawałki, jak szklanka

rzucona o podłogę.

Ich ramiona są dla nas jak koc,

rozłożony na podłogę.

Rzucając szklanką o ziemię, nie ma prawa się rozbić.

Tak samo my, mimo chęci rozsypania się,

zawsze zostajemy poskładani w całość.

Daj mi więcej czasu

Kiedy tęsknota

zamieniła się w brak czasu,

a pełne uczuć wyznania

w ciszę,

w której nawet głuchy

nie będzie potrafił wytrzymać.

Delikatność serca

Bycie uczuciowym jest do bani,

wypowiedziane słowa dotykają Cię bardziej,

bardziej niż powinny,

łzy pieką bardziej,

choć powinny zostawiać tylko słony posmak,

a serce?

a o sercu już nie wspomnę,

bo te często pęka na kawałki.

Domowe ognisko

Znajdź kogoś, gdzie będąc w ramionach tej osoby

będziesz mogła poczuć się jak w domu,

pełnym miłości,

ciepła i bezpieczeństwa,

gdzie powracając będziesz mogła być sobą,

bez żadnej maski,

gdzie ta osoba będzie widzieć tylko ciebie,

tylko twoją duszę,

bo tak wygląda dom.

Dotknij i powiedz

Co ma większą wartość,

gesty czy słowa?

Chyba nie można odpowiedzieć jednoznacznie.

Gesty takie jak przytulenie,

często symbolizują bezpieczeństwo,

bo najczęściej ukrywamy się w ramionach

ukochanej osoby, by właśnie tak się poczuć.

Bezpiecznie.

Pocałunki, gdzie każdy ma swoje znaczenie,

pocałunki troski,

pocałunki pożądania

i pocałunki miłości.

Gesty są bardzo ważne, bo każdy dotyk jest równy

dotknięcia naszej duszy.

A słowa?

Również część wyraża nasze uczucia,

bo to ważnie by o nich mówić,

ale są też dla nas formą zapewnienia.

Czy to miłości,

czy tego, że jesteśmy ważni.

Gesty w połączeniu ze słowami,

są dla nas jak wybawienie,

jak ścieżka prowadząca do wyjścia z mroku.

Cichnę

Czasem chce ubrać

pelerynkę niewidkę

by zniknąć

choć na chwilę z powierzchni

tego okropnego świata,

a co jeśli nie ubierając jej,

już stałam się niewidzialna.

Dyspresyjny stan

Rozdarci na kawałki,

które są porozrzucane wszędzie,

a my musimy je odnaleźć.

Jak oni?

Zawsze czegoś zabraknie,

byś wystarczał.

Czasem dobroć i miłość,

to za mało

a oddanie serca to nie najlepsza waluta.

Chcielibyśmy być lepsi,

choć czasem mamy wrażenie,

że nasze życie to ciągłe konkurencje,

by dorównać innym,

choć najlepiej byłoby być ponad to wszystko.

Czasem to droga do wyznaczonego kanonu piękna,

który często zaburza nasz obraz,

ale mimo tej świadomości,

nadal będziemy do niego dążyć.

By się przypodobać a tym sposobem,

gubimy swoją unikatowość.

Jak to jest zabłądzić?

Człowieka nie należy oceniać po popełnianych błędach,

często tacy ludzie mają ogromne serce,

wypełnione po brzegi dobrocią i miłością,

którą chcą nieść innym,

tym którzy tego potrzebują,

więc i my przestańmy oceniać się

po naszych potknięciach,

bo mimo tych kilku,

większość z nas oddała by wszystko

by uszczęśliwić drugie serce

i podzielić się z nim naszą dobrocią.

Jedyny w swoim rodzaju

Chcąc być dla kogoś idealnym,

blokujemy w sobie swoje prawdziwe cechy,

nie myśląc, że to właśnie one,

sprawiają, że jesteśmy wyjątkowi,

nie zdając sobie sprawy,

że poprzez bycie sobą

jesteśmy dla tej osoby ideałem.

Jestem obok, spójrz na mnie

słońce na niebie

rozświetlające szary dzień,

tafla jeziora

odbijająca blask promieni,

w której niedostrzegalne fale,

błyszczą się jak najcenniejsze diamenty

tego świata,

a Ty spoglądasz na zegarek

jakby ta chwila nie miała dla Ciebie znaczenia.

Kawałek nieba w piekle życia

Całe życie pragniemy mieć obok siebie kogoś,

kto będzie dla nas ostoją.

Kogoś, kto będzie przy nas mimo problemów,

czy gorszych dni.

Kogoś kto się nie zawaha,

a będzie całym sobą.

Choć uczono nas empatii,

życie uczy nas,

że tą cechą często, choć nie zawsze

sami robimy sobie krzywdę.