Bezpłatny fragment - Tymek, Zeus i magiczny klucz

Wstęp

Tymek miał 7 lat i mieszkał z mamą, w małym przytulnym domku, tuż przy lesie. Codziennie zza okien widział drzewa, które szeptały do siebie wiatrem i ścieżki, które prowadziły w głąb zielonej tajemnicy.

Obok ich domu mieszkał tylko jeden sąsiad- miły, pan w średnim wieku, którego pasją były motocykle. Miał on pięknego psa rasy husky o imieniu Zeus. Pies miał błyszczące, niebieskie oczy i zawsze merdał ogonem, gdy widział Tymka.

Chłopiec i pies szybko zostali najlepszymi przyjaciółmi. Latem bawili się razem w lesie- biegali między drzewami gonili piłkę i odkrywali zakamarki, które tylko oni znali. To były ich małe, wakacyjne przygody, pełne radości i śmiechu.

Ale lato nie trwa wiecznie. Kiedy nadszedł wrzesień, Tymek miał rozpocząć szkołę. Bardzo się w tym stresował. Myślał, że to koniec jego beztroskich dni. Wtedy sąsiad położył mu rękę na ramieniu i powiedział:

— Nie martw się Tymku. Zeus zawsze będzie przy Tobie. Będzie cię odprowadzał przez las do szkoły i czekał na Ciebie, kiedy wrócisz.

Tymek spojrzał na Zeusa, a pies jakby uśmiechnął się do niego. Chłopiec poczuł, że z takim przyjacielem poradzi sobie ze wszystkim.

Magiczny klucz

Tymek wyruszył do szkoły po raz pierwszy. Serce biło mu szybciej niż zwykle, a w brzuchu czuł lekkie łaskotanie, jakby motylki fruwały tam w kółko. Na szczęście obok niego kroczył Zeus, jego wierny przyjaciel. W lesie pachniało jeszcze latem, choć liście zaczynały powoli żółknąć.

Kiedy Tymek wszedł do szkoły, nie mógł uwierzyć własnym oczom. To miejsce było kolorowe, pełne życia i uśmiechów. Wielkie okna wpuszczały tyle światła, że klasy wyglądały jak zaczarowane. Na ścianach wisiały prace dzieci, a w rogu czekały półki pełne książek i zabawek. Na podwórku stały huśtawki, a obok duże boisko, gdzie dzieci biegały i grały w piłkę.

— Cześć Tymek! — przywitała go nauczycielka pani Gosia, z takim ciepłem w głosie, że od razu zrobiło mu się lżej na sercu.

Już po kilku chwilach poznał nowych kolegów. Razem śmiali się, bawili i opowiadali sobie historię. Tymek poczuł, że szkoła nie jest straszna- jest cudowna!! Tak cudowna, że chciałby, żeby dzień trwał jak najdłużej.

Gdy lekcje dobiegły końca, Tymek wybieg na podwórko z szerokim uśmiechem. A tam, przy furtce, czekał Zeus. Pies merdał ogonem tak mocno, że wyglądało to jak taniec radości.

— Zeus! — zawołał Tymek i rzucił się, by go przytulić.

— Szkoła jest super! Mam kolegów, nauczycielka jest przemiła, a na placu zabaw są ustawki i boisko!

Mówił tak szybko i z taką ekscytacją, że aż się zadyszał. Zeus słuchał uważnie, przekrzywiając głowę, jakby naprawdę rozumiał każde słowo.

Wracali razem przez las, a Tymek wciąż opowiadał o wszystkim, co przeżył. Nagle jednak Zeus zatrzymał się gwałtownie, nastawił uszy i zaczął węszyć. Potem podbiegł do niego do starego drzewa i zaczął kopać. Ziemia sypała się na wszystkie strony, a Tymek patrzył zaskoczony.

— Co tam masz? Zeus? — spytał, zbliżając się.

Wtedy zobaczył coś niezwykłego.

Zeus odkopał klucz.

Nie byle jaki klucz. Był złoty lśniący i błyszczał w słońcu tak mocno, że aż przypominał gwiazdę spadającą z nieba. Wyglądał jakby ktoś przed chwilą wyczarował go z bajki. Każdy jego ząbek mienił się w innym odcieniem, a kiedy Tymek podniósł go do góry, wydawało mu się, że klucz lekko drży, jakby sam chciał zdradzić swoją tajemnicę.

Chłopiec poczuł, że jego serce bije jeszcze szybciej niż rano.

— Skąd się tu wziąłeś? szepnął, wpatrując się w przedmiot, który wyglądał jak z marzenia.- I co możesz otworzyć?

Zeus spojrzał na niego uważnie. W jego niebieskich oczach było coś dziwnego, coś, co sprawiło, że Tymek miał pewność- to nie jest zwykły klucz, to początek czegoś wielkiego.

Tymek mocno zacisnął klucz w dłoni. Wiedział już, że to początek wielkiej przygody.

Drzwi

Od dnia, w którym Zeus odkopał złotych klucz, Tymek nie mógł myśleć o niczym innym. W szkole uśmiechał się i bawił z kolegami, ale w głowie wciąż miał pytanie: Co on otwiera?

Każdego popołudnia ruszał z Zeusem do lasu. Szli między drzewami, zaglądali zakamarki, obchodzili kamienie, zaglądali do starych pni. Czasem Tymek podnosił klucz do światła, a on błyszczał tak mocno, jakby w środku paliła się maleńka gwiazda.

Pewnego dnia chłopiec zauważył coś niezwykłego. Klucz, kiedy trzymał go w dłoni, zaczął drżeć. Najpierw delikatnie jak łaskotanie, potem mocniej, jakby prowadził go niczym kompas.

— Zeus, czujesz to? — Tymek aż podskoczył z wrażenia.- On pokazuje nam drogę!

Pies zaszczekał i ruszył przed siebie.

Im głębiej szli w las, tym mocniej klucz drżał. Gdy Tymek próbował skręcić w bok, przedmiot cichł i stawał się zupełnie nieruchomy. Ale gdy zawrócił i szedł we właściwą stronę- klucz ożywał w jego dłoni, jakby szeptał; Tak tędy, idź dalej!

Serce chłopca waliło jak młot. Czuł, że zbliżają się do czegoś niezwykłego.

I nagle… zobaczyli to.

Między drzewami pojawiła się dziwna ściana, cała porośnięta mchem i gęstymi pnączami. Wyglądała tak naturalnie, jakby była częścią lasu, a jednak Tymek od razu poczuł, że to coś innego.

— To musi być tutaj- wyszeptał, a ręce aż mu drżały z emocji.

Zeus podbiegł pierwszy i zaczął węszyć. Drapał ziemię, szarpał łapą liście. Tymek dołączył do niego. Odsuwał gałązki, odrywał kawałki mchu i wtedy poczuł pod palcami coś twardego.

Odsunął resztę, pnączy i jego oczy rozszerzyły się ze zdumienia.

Drzwi